Alle inzendingen over armoede in vijftiger

Geitengevecht wit stinkt op straat en loopt tussen auto’s op de veemarkt waar meloenen open gebeten, gereten door hun land. Zo blauw, zo zee, kakelbont het volk in hun zwarte prauw. De Baobab heelt honger, viskoppen liggen naast tweedehandswagens waar kinderen lustig voetballen met de aarde.…

Het blijkt dat veel Amerikaanse vrouwen Ondanks hun winst op velerlei terrein Voortdurend verre van gelukkig zijn Ze wisten juist díe lijn niet vast te houwen Niet echt verrassend, uit de aard der zaken: Geluk heeft met vooruitgang niks te maken…

Wat baat u het bezit van landen en van steden en 't prachtige gebouw vol dure kostbaarheden waarin u woont, omringd door 'n prinselijke stoet, wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet? Wat baat die erezwerm van dames blank en blij en 't vorstelijk gevolg van prinsen groot en vrij, wat baat het dat een elk u als een God begroet,…

Ik stond ver boven menselijke proportie: de smaak van armoede proefde zó goed... het maakte me een rijker mens! Ik houd van armoede en eenvoud; vooral mijn behoefte eraan. Het is een rijkdom die niet verteerd. Voor mij, vaak, verrijkend voedsel.…

kinderen die niet mogen wat anderen kunnen de gene altijd nog voor de rafels en de randen die jou kleden de schaamte elke keer weer als enkel nog jou en de jouen de voedselbank rest het gevoel steeds opnieuw dat je staat buiten het spel van samen leven dat voelen en weten die angst en schaamte die verlegenheid en gene dat is armoede…

Vergaderen, dat vond ze maar gezwam ‘Eerst ármoede’ is zelfs haar anagram…

Waarom is dat hart zo hoogmoedig, En toont het zijn armoede niet? Men geeft toch zo graag van zijn weelde, Als men honger en armoede ziet. Eén enkele blik was voldoende, Een blik, die 't verlangen verraadt. Een hand tot ontvangen geopend, Een hart, dat zich weldoen laat.…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

Geen geloof meer in religieuze abstractie of absurditeit van bloemen in afscheid van armoede geestelijk achtergesteld op ondergrond van gelijk wanneer zielsverwanten zwijgen met muzikanten van stilte geen geloof meer in lucht slechts een dwalende duif.…

Zij kwam uit de verte uit diepe armoede. Jong en mooi is ze straatverkoper haar eigen lichaam in een vreemdee straat aan het einde van de stad. "Hoe heet zij"? vraagt iemand. "Zij heet Koningin van de Nacht" fluistert een nieuwe maan…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

Mitt Romney is een multimiljonair en hij wil graag Amerika gaan leiden, maar hij gaat níet de armoede bestrijden. Ook neemt hij afstand van zíjn RomneyCare. En bovenal vindt hij het zeer gepast, Dat hij het minst van allen wordt belast.…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

Het leven speelt geen menselijk theater met de armoede van stilte de dood is natuurlijk schuw voor het helse lawaai; Het zwoele landschap vraagt en neemt de mooiste dromen ook de zomer-nevel gaat in tijd voorbij.…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

De overdaad van nu, zelfs oorlogen entamerend, maakt weifelachtig. Het bonusdessert of vaste lage prijs? Die prachtige nieuwe verpakking… Toén ging ik met tegenzin en boekje naar de Coöp-winkel op de hoek van Hoofdweg en Hoethslaan. Man in jas vrouw met schort achter de toonbank: Zwijgend geef ik de tas met stroopblik. Zonder commentaar…

voor Gerrit Kouwenaar stoelen van woorden bieden plaats aan vermoeiden in de luwte neergestreken krijgt het zitten zijn beslag we schuiven aan met z'n allen aan tafels van vertier hier wordt straks wellicht een drankje gedronken en luchtig geconverseerd over het één en ander morgen wanneer tafels en stoelen zijn verlaten getuigen…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Zijn veer vliegt onverstoorbaar Geleid door de goddelijke inspiratie Hij verwoordt het onuitspreekbare Noemt het onnoembare En kent geen verveling Hij leeft in armoede en eenzaamheid En blijft onbegrepen tot… Hij na honderd jaar opeens wordt ontdekt En geniaal verklaard.…

Ik zou wel in armoede willen leven, als jij maar weer de oude werd. Je pad glad strijken voor het moment dat je bij me terug zou komen zoals je ooit was, zoals je altijd bent geweest, de liefde van mijn leven die langzaam aan in de mist van het vergeten verdwijnt.…

Vooruitgang is te boeken Vanuit een ander, wijder perspectief Want armoede, zo blijkt, is ongezond Een geldinjectie graag: ‘k zit aan de grond!…

Het wordt een lange koude arrenmoedige winter We gaan aan het gas Neen, we gaan van het gas af De aardkloot in Groningen verdient rust Onze portemonnee wordt onrustig Het wordt kiezen tussen eten of warmte Het wordt eten met mate 2 maal per dag Kleding aanhouden en dekens doen de rest We moeten wel meer bukken bij Albert Heyn Hij, zij, die…

Vanavond vrienden op mijn feestje Zingen, praten en plezier het stralend middelpunt ben ik dan omgeven door zang en dans en bier Buiten wordt het nu iets lichter Drukker wordt het, steeds iets meer zo begint mijn dag als vijftiger Heerlijk, maar voel toch ook wat zeer....…

Wachtende ogen zien de gedeelde dood met ogen die het geluk wilden begraven waar de grens elke herinnering armoedig maakt en wachtende ogen met staaldraad zwijgen en alleen met naamloze kogels hun gebeden zeggen…

Het zijn niet sneeuw en ijs waardoor het einde van het jaar mij dichterbij schijnt Het zijn niet die lichtjes of ballen in de bomen, ook niet de mooiverpakte cadeautjes Het zijn niet de beelden op tv, over rampen, armoede, oorlog of hongerige kinderen Het is niets van dat alles, alleen wintermoeheid, en koude voeten in mijn bed…

In vele landen zijn armoede en rampen. Konden wij ze er maar van bevrijden van hun vreselijke lijden en verdriet... maar alles oplossen kunnen we niet! Die mensen moeten leven met hun pijn we kunnen maar iets voor hen betekenen en er voor hun zijn. Konden we al het leed maar verzachten. Dat zijn zo mijn gedachten.…

Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

Arrogant van stijl kan big bigger omgehangen als vraatzucht geen stap terug wordt over armoede heengestapt not guilty kennen ze de schuldvraag het antwoord is aan de ander ze bevrijden een olieland in ruil voor veel vaten God geeft weten zij nemen graag alles…

Misschien dat tussen de woorden de stilte paranoia maakt en waanzin steeds meer stilte braakt in losgebroken storm een armoede niet eerder gekend en dat medelijden ook pijn doet omdat het nooit meer terugkomt na de dood zijn we luchtledig eindelijk zonder vragen.…

maar heeft u voor deze jonge vijftiger nog een ander alternatief?…