Alle inzendingen over beneden de wereld

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Ik maak een rit met mijn beste kameraad Ik hoop dat hij me nooit meer vallen laat Hij weet waar hij me mee naartoe neemt Daarheen waar ik zijn wil Ik maak een rit met m'n beste vriend Wij vliegen hoog We kijken naar de wereld die ons passeert met een boog Wil er nooit meer komen daar beneden Wil met m'n voeten nooit meer die grond betreden…

En met de blik van een clowntje Groet je de wereld met je opgetrokken knuistje Welkom in de wereld Kleine Evy Elisa…

de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in de stille zee.…

Blaadjes die vallen naar beneden, vogels die hun vleugels dicht deden. De wereld maakt zich op voor een nieuwe dag, waarop alles weer gebeuren mag.…

staan beiden bestreden de winnaar ligt in zijn schaduw daar beneden…

Hoe de draagkracht in het donker schrijft uit het diep in de aarde zich tot schollen verheft het zwarte gat gapend het begrijpen en de angst op fragiele vleugels met kunstig geduld verworven uit de mens hoe soms heel de wereld aan je trekt met voeten wortelend in het drijfzand van schouders die naar beneden hangen de zucht het eeuwige…

Wat is daar toch beneden Dat mij zo beduusd maakt Ook al ben ik zo nieuwsgierig Het omvat een schild Met verborgen kleuren Zo puur en toch zo melancholiek Nee, het is geen bekwaamheid Om in deze uitgestippelde wereld Zo trots en onbegrensd te leven In deze beschilderde nachten Het is allang geen beklemde tralies Meer waar het hart zo…

Zal het ooit zoveel regenen, dat het de wereld doet overlopen? Zal de sneeuw eens zo dik zijn, dat het de hele aarde zal bedekken? Of is het de zon die zo fel zal schijnen, dat het ieder mens zal doen verblinden? En misschien zijn 't wel de wolken die op een dag, naar beneden komen vallen als bakstenen.…

beneden, en ik, ik niet meer.…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar…

tijd zwijgt is eeuwig stil klokken domineren luid het uur des Heren tijd wijst uit wijzer tijd om stilte weer stilaan humaan…

Hij was een jongetje van nauwelijks drie Viel, van driehoog naar beneden Wat er volgde was apathie... Zijn vader stond beneden Was net thuisgekomen Toen zijn kind naar beneden plofte, dacht'íe, dat hij in een nachtmerrie was terechtgekomen...…

soms stap ik over op een eiland onbewoond en voor mij alleen laat de wereld los die in mierenhopen leven met hun eten drinken en gebeden zie eindelijk in verbanden hoe wij mentaal onthand zijn met ons fysieke lijf heb mijn grip voor even prijsgegeven lig daar beneden terwijl mijn geest is uitgetreden de rust geniet van niet…

Onder bruggen en in stinkende riolen beneden voeten van geldmagnaten verscholen Een andere wereld die 's nachts pas leeft een code die justitie hoofdpijn geeft Dieven, verslaafden, zwervers, hoeren betastend snel verdiend geld aan Absint en wijn verbrassend Als de bovenwereld surrealistisch droomt, dansen zij de gehele nacht genietend voor…

Dit wil ik ook En net toen hij naar beneden vloog Lieten zijn vleugels hem in de steek…

Ik zie de wereld niet altijd zoals ze hoort te zijn ik zie de wereld met een tikje magie en toch voel ik nog pijn want de wereld is niet alleen maar vrolijke zonnestralen op je gezicht de wereld is ook donderbuien, want ze is ook weleens sip ik zie de wereld zoals ik haar het liefste zie ik zie de wereld op haar best met een tikje magie…

Strijd, oorlog en haat. Liefde en dat wat goed gaat. Dat is wat ik zie.…

Een stem roept drangvol met een nieuwe naam, De tweede wereld breidt haar bloesemgouw En, luchtig zwevend door 't omrankte raam, Verliest de schim zich in het wenkend blauw.…

De wereld draait dan constant om zijn as maar wie weet, hoe het echt dan vroeger was want dan had men er toch vroeger toch iets geleerd wat goed ging of dingen die gingen verkeerd?…

, het zijn hun benen zonder dij en zonder kuit hoofden geel ,roze , paars , ferrarirood of groen verbaasde ogen terug als ik ernaar staar nee, dit is mijn wereld niet misschien klinkt dat raar maar het is waar ik walg van deze wereld maar ik moet het ermee doen…

met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat niet politiek schept… enorm veel verdriet we gaan vechten want er is oorlog voor een niemendal van tel… levens moeten sterven voor het belang en slecht beleid ik bid tot god hij sluit zijn ogen wat een wereld…

Open de poorten In naam van Oranje Het valt je Zwaar he? Geen beat op de Prinsengracht Voor de supermarkt een hek Alles verlamd De stand Balletje trappen Simpele grappen Er uit Blijven trappen Ik heb makkelijk praten Gelukkig nog niemand Begraven Of sorry toch wel Noch hemel Noch hel…

het is soms zo stil stil om ons heen soms is het zo koud zo koud om ons heen soms praten mensen zo hard en gemeen soms lieverd soms val ik naar beneden kan niet bidden vind ik geen redenen soms wil ik helemaal niks alleen maar stilte vind ik redenen in overvloed soms is het donker maar toch komt het licht soms liegt de wereld…

Stel je eens voor dat er geen hemel is het is gemakkelijk als je het probeert geen hel beneden ons boven ons alleen maar lucht stel je eens voor dat alle mensen leven voor vandaag.…

Ik word naar beneden geslokt, Naar het diepe duister, Geen uitgang, Geen ingang meer nadat de tegels zich sluiten. Een triest gevoel, Een diep verlangen. Naar die mooie dingen van buiten. Nu alles zo kil en lelijk is. Kijk ik terug, En merk ik dat de wereld schitterend mooi is!…

Net lang genoeg om het leven hoop te geven en in de vlucht naar beneden begint de droom. Op tere vlindervleugels van satijn zweeft ze over de wereld, nog eenmaal overziet ze het allemaal. Dan raakt ze de dorre grond en met een lichte trilling nestelt ze zich tussen de anderen. En zo is het goed.…

ik ging door het lint was roze in haar haar gedachten las ik in haar ogen dacht ik, bedácht ik naar bleek was haar huid en haar prachtig geknipt voor mij en mijn dromen zijn bedrogen want ze kwamen uit het niets zomaar tevoorschijn mij achterlatend als een gevonden voorwerp lijdend en medewerkend tegelijk en smeltende sneeuw stopte…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

een wond en is keurig verbonden een knuffel en hij loopt weer parmantig rond in een wereld gelukkig zonder hond…