273 resultaten.
Hoever kunnen we nog gaan
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.095 Hoever kunnen we nog gaan
om elkaar met
woorden te raken
waarin alles
al is gezegd
waarmee we niets
kunnen of willen doen
uit zelfbescherming
of uit angst voor
diepgang en
intimiteit
omdat we misschien vrezen
het zwarte gat
in ons binnenste
te ontdekken
als we teveel
nabijheid toestaan?…
Onze trouwdag (triolet)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.727 Vandaag is onze trouwdag
verheugd vang ik jouw blik
die mij omstraalt in stil ontzag
vandaag is onze trouwdag
mijn binnenste ontvouwt een vlag
de driekleur opent in Hij, jij en ik
vandaag is onze trouwdag
verheugd vang ik jouw blik!…
Kerstmorgen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.217 Ik sta deze morgen
Uit het duister op
En zie licht dat
Elk hoekje - ook
Al is 't nog zo ver
En donker - liefdevol
Beschijnt, 't is laag,
Zacht gefilterd licht
Dat in mijn donkere
Binnenste schijnt
Waardoor het zwaarste donker
In mij uiteind'lijk zwicht…
Psychologe
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 117 Ze ziet een man zitten
met een duister verleden
maar ze ziet hem niet resideren
zoals hij er eenzamer bivakkeert
er zijn geen sentimenten
in zijn ratio of eerzucht
geen leedvermaak of wraakzucht
er is een stilte in zijn binnenste
en hij zit ermee
dat ze hem zo ziet brommen
alsof zijn duister verleden
niet meezit in zijn vertoeven.…
De muziek
netgedicht
1.0 met 14 stemmen 122 raakt mij in mijn wezen
stil word ik er van
mijn lichaam steeds lomer
het denken dooft uit
stilletjes danst mijn binnenste
op de ritmes mee
in een eigen tempo
golft het door mij heen
steeds meer ontspannen
een diepe innerlijke rust
alleen het melancholische
stemt mij wat bedroefd…
sliepe(slapen)
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 421 aanwezig
ik droom mij in jouw lichaam
schrijf gedichten in je binnenste
golven van liefde in
ruimte van jouw bestaan
en kijk door een waas van verwachting
of ik jou al zie
het duister is net zo driftig
als ikzelf…
Liefde
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 653 Liefde, parel van het hart,
binnenste van het binnenste
Onbaatzuchtig, het beminnen is haar genoeg.
De weg van het beminnen, als weg naar binnen.
Lichter dan licht
Ze wenkt ons met haar ogen.
Leert ons zien.
Komt een mens thuis bij zichzelf
Het vuur brandt en het hart
smelt…
Eiland van glas
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 600 Ervaar het binnenste
van de aarde.
Herinner het eiland
van naam, betreedt
het heilig land
of ga op in de nevelen
der vergeten tijd.…
wat ik wil
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 962 Ik verplaats mezelf waar ik niet kan staan
mijn binnenste keer ik gewoon buiten
het doet geen pijn, want die was er al
wat ik wil is dat!
Ik verplaats mezelf daar in mijn lichaam
zou stoppen waar ik genieten kan
het doet geen deugd, want die is er niet
wat ik wil is dat!…
Kwetsbaarheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 276 Het ware gevoel
dat ik bedoel
komt amper naar buiten,
de vrees me te uiten,
dit voel ik, dit denk ik, dit vind ik,
zinnen die ik bangerik
nog steeds met grote regelmaat
in mijn binnenste gesloten laat
Toch ga ik soms een beetje open,
komt mijn gevoel naar buiten gekropen!…
Gedachten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 917 Wind neem me mee
of doe je dat
alleen met wensen
en gedachten
en kan de rest
wel wachten,
tot de storm
in m'n binnenste
geluwd is
en ik de
meest belangrijke
dingen niet meer
zo erg mis?…
Nacht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 130 de maan glinstert in een bleke schelp
de sterren zwemmen als lichtjes
in deze donkere nacht
een nacht van wijn en fylosofische dromen
om tegen de morgen koud wakker te schrikken
met het krijsen van de meeuwen
verveeld met de gedachten van de voorbije nacht
de pijn opnieuw netjes in je binnenste verpakt…
LIEVE SCHAT
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.062 Je bent bezig me buiten te sluiten
daardoor kruip ik steeds verder in je,
dat moet je toch ook voelen
jouw afstoten is absurd
jouw binnenste is uit balans
hoe gaan we verder met elkaar?
ik bid om een wonder,
want mijn liefde is onverbiddelijk
mijn bezorgdheid is intens
jouw terugkeer is mijn wens…
Met terugwerkende kracht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 86 verwar mijn binnenste met buiten
zet in delen uiteen wat samenvalt
blindeer mijn spiegelglazen ruiten
nu toekomst in verleden is gestald
laat me in een vergeten lot schikken
doorbreek daarmee de cirkel rond
kleur de iris van eeuwige ogenblikken
je herhaalt de woorden uit mijn mond…
versproken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 258 hier liggen mijn woorden
schroomvallig geschikt
behoedzaam in verzen gegoten
mijn binnenste buiten
en ik naakt en leeg
de inkt uit mijn pen weggelopen
geschreven voor jou
dit hooglied van leven
mijn god,laat het je koud
mijn coach en mijn minnaar
mijn censor, mijn norm
jou kan ik mijn verzen nooit geven…
toen jij er was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 alle stemmen zijn
uit haar verdwenen
achter de binnenste muren
waken ze ze wassen haar
ze schreeuwen snikken
huilen en roepen
leggen haar in het stenen veld
van geesten en goden
waar niemand zo licht
zo stil kan leven
in het oog van zon en maan
een vaalwitte valk bidt in de lucht…
De laatste kus
netgedicht
4.0 met 71 stemmen 1.475 Hij kent haar hartslag in rust
tijdens boosheid opwinding
lust
ziet haar gemoed in aderen
lichtblauw ritmisch kloppen
haar binnenste als
zetel van geestelijk gevoel
maar moet verkroppen
wat hij ziet
-slechtnieuwsbericht gehad-
en
langer dan verwacht
in ogenschijnlijk rust
het weten….
misschien de laatste kus
eerder dan verwacht.…
herfstgevoel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 972 een zomerzacht herfstgevoel,
verneveld in kwatrijnen
en horen en voelen
en kraken onder druk
druk van binnen en van buiten
van binnenste buiten
dag lentevogel
moet jij niet dood zijn?…
nieuwe wereld
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.557 iemand hield mijn ogen open
en in mijn binnenste zag je het
scenario oplichten in
trage ochtenddauw van dageraad
spelend in een zoektocht van twijfel
bewegend in de wind naar
het ongekende land waarin
doodsbloemen zich uitspreiden in rijping
milde ogen in eeuwigheid
onbesmet achter mijn masker
weent mijn ziel in
een nieuwe wereld die…
bron
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 326 en nog steeds
begreep ik niet
wat zij bedoelde
zoals zij
het water keerde
liep de zee recht omhoog
vielen torens
deinden paarse stranden
keerde zij
het binnenste naar buiten
aan een koord
trok zij hun oevers
om mij heen
en opeens
was daar die bron
het allerdiepste vinden
heel even
maar zo eenvoudig
glinsterend
in mijn eigen…
een dag als glas
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 674 het water, stil van wolken,
spiegelt mijn binnenste naar
buiten
alsof het weet heeft
van de vreemdeling en wat
geschreven kan worden
als je te dichtbij komt; het gezicht
gesloten, weggerukt uit de warmte
van een zomerochtend
omgekeerd door regen
alsof hemelsblauw geen eenzaamheid
kent, geen landingsplaats
van weemoed of treurnis…
Goedemorgen!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 413 Een lied welt
uit mijn binnenste
naar buiten,
geluid zwelt aan.
Hoe kan een mens
zich beter uiten
dan zingend
uit zijn dak te gaan.
Alle vreugde
juicht omhoog
vanwaar het is gekomen,
de zon straalt
in een gouden boog,
knoppen zijn opengesprongen.…
het plan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 225 zo ver en dichtbij
binnenste buiten gekeerd
in mijn eeuwige mijmering
bang voor het streven eet je niet
dat wild kind stil staat onder
gelopen door het licht van een
prinses van de sterren herkenbaar in verzen
geschreven in de tuin op
een zomerdag van een kathedraal
speerruiters bewaken deze muren van
de pijn als kiespijn mis jij in…
Permanente wintertijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 Hart in alle
Kleppen en kamers
Verijsd, bevroren
Machinekamer die
Mijn leven op gang
Moet houden -
Want dat is
Immers haar taak -
Dan zie ik mezelf
Weer zitten bij
Muziektherapie,
Aanzwellende muziek
Die doordringt
In het binnenste,
Mijn diepste kern,
Die het ijs van
Binnen smelten laat
En zie dat het voorzichtig…
zeedieren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 net overgestoken
over het zebrapad
troffen mij en
mijn zwarte paraplu
keiharde windstoten
paraplu binnenste buiten
een merkwaardig staketsel
van verwrongen aluminium
tegen het zwart van het doek
wapperend in regen en hagel
betrapte mij er op dat ik dacht:
zeedieren zien er zo uit eigenlijk
getroffen door een zware storm
leven…
Aan wie seizoenen ook horen kan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 Haar waaiend lied stuwt echos
voort, die mijn binnenste
doen splijten.…
Ik wou zo rustig zijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 64 In mijn binnenst stampen beesten
Samen met het ontluisterd licht
Ik heb mezelf van nog geen ding bevrijd
Ik zie het verre water blinken
Het gras gloeit op dooft uit is donker
Er is geen einde en geen begin aan deze nacht
O hand schrijf door totdat de vingers zijn verbrand
Ik heb geen lichaam en geen zwaarte meer
Ik wou zo rustig zijn en…
binnenin
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 128 onder wolken van lood
tekende ik sporen in het zand
in smeltende hitte schreef ik
een goddelijk woord
ik vluchtte voor beelden
van de krokodil
doofde de vlam
verbrandde mijn ziel
vouwde een zingende
vogel van papier
fluisterde mijn
traagste gedicht
ik spelde mijn naam
op de schutting
uit de binnenste muren
kwam geen enkel geluid…
Evenredig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 Ik ben al weg, rustig, geen nood
Al ben de redelijkheid zelf, geen malloot
Ik vraag u slechts af wat is hier omgekeerd
Evenredig aan wat, aan het binnenste buiten
Aan de contramine waar oren van tuiten
Aan oppositie, tegengesteld
Aan Achilles, die een schildpad voorbij is gesneld?…
Vandaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.250 En toen sloot je
bijna de deur, maar er bleef een woord tussen-
hangen, dun als een blaadje en in ons als rook,
de zilte geur van je binnenste buiten
op mijn hand en achter je lippen het mijne.
Dat hielden wij vast, elk aan een kant,
en ieder zijn beeld van verdwijnen.…