Alle inzendingen over boeit

gaten leemtes in hiaten vulling van speeksel en cement metselaar van torenhoge muren om zich heen vormt een burcht voor het leven omgeven door oceanen van bloed nimmer gevloeid zweet dat nooit uitbreekt tranen niet gelaten dichter laat de spelonken van de ziel ongemoeid wanneer het voegsel van het hart nauwelijks boeit…

Er zijn van die dagen Dan maakt het mij niet uit Hoe ik mijn lot zal dragen Waar ik mijn ogen sluit Dagen van vervreemding Altijd op de loer Waarin ik desinteresse toon Niets boeit mij, geen moer Het kleine beetje zelfrespect Dat ik moeizaam had verkregen Is ongemerkt weggelekt Dat kom ik dan niet tegen Ondanks dat draag ik dit lot Je hoort…

Ze koketteert ze werpt haar netten gevangen in haar valse strikken boeit ze met hypnotische kracht. Ze controleert ze bindt haar touwen geslagen laat ze wonden likken zij heeft de absolute macht. Ze is een meesterlijke vrouw zwepend dwingt ze slaafse trouw haar naam is Lady Go Diva.…

ik begrijp nu waarom jouw stem mij zo boeit het geluid zorgt voor een hormoontje dat in mijn bloedbaan stoeit waardoor mijn knuffeldrang groeit na iedere circulatie ik in consternatie heel verlegen word door dit opmerkelijk gevoel pas als je lach zijn warme ziel strelende klaters laat horen breekt de ivoren toren waarin ik…

Waarom uw blik mijn blik niet boeit? Waarom uw lach mijn lach niet wekt? Waarom niet heel mijn hart ontgloeit bij 't schittren van de reinste schatten dat elk gemoed naar 't uwe trekt?…

je niet in bloei dit jaar te laat kwam ik terug geen vlasbloem niet in het blauw niet in het wit dit jaar nu praal je daar vlasgroen de wind kamt gul je bolle zaad mijn ogen laat ik glijden je lenigheid bekoort de akker draagt met welgevallen je schoot volgend jaar blijf ik in 't land zolang je bloeit je blauw en wit mij boeit…

vers gevallen plassen vlak achter teenslippers loopt een bontmuts niemand kijkt op of om sirenes loeien af en aan krijgen voorrang geen aandacht verder zoveel gezichten zonder gezicht insiders in het licht van de anonimiteit saamhorig zonder respons let’s face it we gaan op in de menigte in het wij én het zij en dat boeit…

klein suikermondje terwijl ze een boek leest stil genietend soms met een glimlach op haar mond omdat er woorden zijn die raken het gevoel en denken ze bedankt de boekenkast van geheugen tussen heren en mevrouwen die doen leven aan je eigen ervaring in ‘t handschrift van samenzijn, wat betreft tekst op de oude wijs in hun taal dat boeit…

dichtkunst zij kent de kunst van het verleiden; zij boeit, zij stoeit en goed van snit liggen haar bekoorlijkheden uitgespreid op maagdelijk wit. lonkend prikkelt zij de zinnen zodat de pakkans wordt vergroot, voor hen die haar als muze minnen legt zij haar kleed af, geeft zich bloot.…

Filosofie is niet wat je ziet geen theater geen buitenkant maar je binnenkant wat je voelt wat je wezenlijk bedoelt wat je boeit en in wordt gegeven in bad, in bed en op ’t toilet Waar zeker vorm aan is te geven in je eigen leven en dat van anderen door ‘t vooral te delen in spraak en schrift Dus open dat doek lees het boek van…

De liefde hebben ze verleerd, maar andermans relatie boeit ze. Zelf te laf om uit elkaar te gaan. Als minnaars uitgeprocedeerd.…

de balzaal is mijn podium niet muziek gekleed in overdadigheid de pas getemd in afgemetenheid ben een troubadour mijn lied boeit de gewone man zijn lach tussen de gangen blijft in de luchters hangen als het buffet ten einde is dan fluister ik mijn streekverhalen over ridders die hun maagden halen het hoofs gedoe in de kastelen…

ik heb je gewekt je laten komen en koester je de saaie dromen je verlegen lach je weet dat ik je mag je boeit me mateloos in jou ontsluiten ga ik me ongeremd te buiten ik heb het kind in je gezien het oogt zo schoon zonder volwassen schroom we zijn versmolten in het rood van passie en van bloed de nieuwe waarheid voelt zo goed…

Ik liep vaak in de velden lang geleden dolend en dwalend en peinzend maar is het wel verleden ik heb gerend en gerend ik was er bijna aan gewend maar ik voelde het kan zo niet zijn het leven, vol geven steeds water bij wijn woorden verstopt verstomd een hart dat overvloeit een hart dat boeit?…

Als je dan dacht dat dit ooit stopte, geen haan die ernaar kraait Wie boeit het nog, wie ligt er nog wakker van al die ellende? Niemand toch? O ja, gelukkig nieuwjaar en de beste wensen, je zou warempel vergeten Dat ook de mensen die de ellende overleven, gewoon doorgaan in 2006, dus… GELUKKIG NIEUWJAAR.…

valt er een boek uit dat me boeit? een liefdesroman of een detectiveverhaal gedichten of mijmeringen alles helpt deze lange winteravonden te dichten met verhalen of gedichten voor ieder wat wils...…

tien over zes zijn lijf is moe en murw, zijn ogen tranen in een wake zonder weten zijn afgemeten pas verschijnt verraadt dat zoekend slepen van een toegeknepen dag en zo ontstaat de eerste wrok voorbij de avondklok de bank hangt nog gemelijk in een hoek, zijn boek boeit korter dan een snel respijt om woorden te beheersen moet…

Geschept in puntzak of een tweevaksbakkie, dat boeit me werkelijk geen ene lor. Een wandeling aan zee en dan zo’n zakkie. Oh jee, nu kwijl ik als m’n labrador bij de gedachte aan ‘t patatje met. Ik speur de straten af in Rotjeknor want kokendheet en geurend frietenvet betovert me, ik hunker nu alweer.…

Waarom uw blik mijn blik niet boeit? Waarom uw lach mijn lach niet wekt? Waarom niet heel mijn hart ontgloeit bij 't schittren van de reinste schatten dat elk gemoed naar 't uwe trekt?…

De Volkskrant van gisteren boeit me niet. De koffieautomaat lonkt. Meneer B? Gaat u mee? De assistent noteert serieus de beginsituatie. De klachten? En weer het bekende verhaal: sokken en broek uit, mouwen omhoog. Ik wacht op de komst van de dermatoloog.…

De sloot licht op door avondrood in zilverenschijn vult de ijsbaan koud met nevel breekbaar gegeven omgeeft de spaanse aak met haar felrood begeerde vleugelnoten veelzeggend ook de bergenvlieren op een hoop met rood de vruchten van weelde de steltlopers spelen op met tegenlicht bij grondmist hetzelfde dat ons boeit sprak de tegenligger…

Bij elk traantje dat langs mijn wangen vloeit verlies ik steeds weer iets van het leven dat me boeit. Liters heb ik al gehuild om te verbergen wat er allemaal diep in mijn hartje schuilt. De liefde en hoop die er eens zaten, zitten opgesloten in bodemloze vaten.…

wangen uit een rond gezicht nu waait ze lieflijk langs jouw handen dwarrelt speels en ongericht net als het licht dat sterretjes vonkte uit ondeugende ogen jeugdig ongeremd nu laat je schalks en ongetemd je lichten schijnen jij kon kraaien van plezier een octaafje hoger dan de kinderen van hier jouw stem heeft mij gevangen boeit…

tuintje en vertelt de wereld haar glimlach, wie ben ik nog in dit verhaal ik zie het allemaal en hou van jou maar pijnlijk is de liefde nu juist als ik het weer aandurf merk ik je drang naar haar vul maar in en spring het was ook mooi bij ons, me nog ten volle kunnen geven kost me wat en toch er is iets tussen ons dat boeit…

Dat daar boeit je blijkbaar oneindig veel meer dan dat er hier lentegroen aan de bomen zit en alles trilt van leven. Je zwijgt in alle talen, je luistert niet eens naar ons, je bent verdampt. Je bent elders druk bezig, je bent onbereikbaar. De vogel zingt niet meer.…

het mooie van een laatbloeier is dat hij zo lekker laat nog bloeit alle anderen zijn dan al vermoeid ze laten de kopjes zakken en hun stengeltjes knakken en de laatbloeier is de enige die die dan nog boeit omdat hij dan nog bloeit en alle aandacht opeist en o wat vindt hij dat fijn en waarmee hij bewijst dat de mooie ware woorden…

laatste sigaret een laatste glas wijn toe vertel me nog iets een verhaal een anekdote een mop als je niets doet gaan we naar huis sterft het feest en is het gedaan maar ik wil nog niet weg dus zet wat muziek op en laten we dansen ontsnappen aan de lethargie vertel me over vroeger vertel me och laat maar ook de muziek boeit…

zij brengt stilte mee in haar verschijnen een gereserveerdheid waarin de lach langzaam lijkt te verdwijnen de causerieën over allerhande en niemendallen verzanden al snel men kijkt verbaasd als zij kordaat de kring in gaat aandacht vraagt met ogen die iets spectaculairs beloven haar zachte stem boeit van begin tot end als…

Als de morgendauw zachtjes over Den Haag glimlacht is er al vaak jouw gedicht te lezen een kwinkslag naar 't verleden een knipoog naar de dood ik ben het gaan waarderen 't is vaak het eerst wat ik lees je hebt iets wat me boeit daarom lieve stadsgenoot een felicitatie vanaf mijn halte van lijn negen met alle wensen tussen zinnen…

Ze hingen, het hele seizoen hielden stand tijdens de hitte net als hun takken dat wel deden maar nu, zonder te uit te wijden is daar de herfst, met vallend gebladerte zelfs de regen komt eraan maar wat me toch het meeste boeit is: om hun as draaiend, vallen ze neer.…