Alle inzendingen over broze

Liefde een keer te beleven Als een gevoel dat alles omringt Liefde een keer voelen Als jij bij me binnendringt Liefde als een broze bloem Die zich opent in het licht Liefde als een lieve lach Op een oud rimpelig gezicht Dat is waar ik van droom Gewoon worden bemind…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

Met vreugd zag ik de hedendaagse jeugd massaal op weg naar ’t kale Malieveld gesneld, terwijl de broze ijskap smelt Die jeugdige bezorgdheid doet me deugd Het meest verrast heeft mij toch wel misschien: Geen spelfout op de spandoeken te zien!…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

van lieverlee verbleekt de tijd je broze blik en lijf doven de laatste woorden die je sprak sluimert je pet aan de kapstok verdwijnt de leegte uit je stoel toch klinkt er genoeg in ieder mens die van jou hield alsof je nog aanwezig bent in alles wat je achterliet…

hoor mij als ik fluister over het pad naar het meer met roepende vlinders en broze libelles leg je oor te luister hoe zachte klanken waaien langs mijn tong en ranke lippen van het harpspel uit mijn ademende ziel het zijn witte engelen die ook uit mijn zuchten nog geurende roosjes knippen…

Zonnebloed gutst over een spiegelgladde zee naar de ingetogen kust en brandt de cadans uit mechanische ijver van klerken op het land waar het vloeibare goud door de loopgraven van ingesleten patronen danst de weerlozen smeden broze pijlen en richten ze zacht op het zonnehart…

waarom het broze beglijden wakkeren wekt weerstand lichte beweging doet onderwerpen kilte overmeestert welk lieflijk leven evenzeer erkent ontdooit in tranen van een lege geest naar bestendig zuchten laat hier onbuigzaamheid niet samensmelten…

Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang', 2006.…

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

haar broze ogen snakken naar beelden die haar wegdrijven van vluchtwegen verstilde beelden die in het voorbijgaan zonder kloppen haar voorgaan in het huis het is voorbij echt ze weet het een klop op de deur: goedemiddag mevrouw het is tijd bent u klaar voor de bingo? het is tijd om uw geluk te beproeven…

In mijn armen slechts de broze botten, in de tombe van mijn liefde ruikt u de dood.…

Potjandorie wat een klap twee oudjes op mijn motorkap hun neuzen gleden er langs af ik stond meteen onder verdenking maar al lagen ze dan stijf daar met hun meer dan broze lijf ik kon echt nergens een breukje zien of bloed, of iets van krenking dat heb ik weer dacht ik toen bejaarden aan de happy planking…

misschien droomde je toen je lijf niet meer van jou was misschien droomde je al voordat broze botten braken je hart haperde nauwelijks kloppen kon misschien droomde je pas toen je ogen naar binnen keerden en braken de vogel zijn machtige vleugels spreidde hij je meenam toen je droomde…

voor Milo 6 mei 2019 + voor wie zwerft in oneindigheid onhoorbaar in de gesloten nacht voor wie alles te veel is en voor het laatste leven vlucht voor wie het hart leeg blijft de ziel het licht niet vinden kan voor wie de stilte het zeerst doet is de lucht het ijlst het is de kreet van de broze gekooide vogel voor wie…

Door de windingen van je zonnig haar weefde ik een guirlande een broze krans van blauwbloesems sterren van aquamarijn En ik zag hoe het tedere koraal van een glimlach als een vlinder over je lippen zong En hoe je fluisterde : Vergeet mijn warmte niet het lied van mijn hart Hou van me, m’n lief Nu... Elke dag... Steeds weer...…

De naaktheid van haar ziel brak open in de stralende grassen en bladeren met broze aderen. Verbinding.…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

Het broze redeneren is op de grond gevallen en rinkelt nog wat. De superieuren vegen de scherven of wat er van over is achteloos in het pedaalemmertje. Bitterballen worden weggespoeld met een goed glas wijn. De mond wordt afgeveegd. Vanmiddag komt de schoonmaak, we gaan over tot de orde van de dag.…

aan de Gracht der Prinsen in de Taveerne van Van Puffelen sprak ik eens per week de broze Boze Buurman aan de tap altijd over hetzelfde van dattum wie het met wie hadden gedaan aan de rol op gooise matrassen voor een baan op het celluloid van hem leerde ik dat acteurs zijn als ping-pong-balletjes er zijn er veel van snel wisselende…

zachte zinnen verbrokkeld tot kruimels woorden dwalend in lege rusteloze dagen het licht gedoofd in vroege jaren weer ontstoken het broze lichaam uitgewoond, zijn oude ziel verstild nog een schim van wie hij was op weg naar huis vanwaar hij kwam zijn doolhof al geruisloos verlaten…

wazig mijn verlangen met oeverloze spijt als parelende tranen die jij voor mij ooit liet aanvaard mijn broze handen zacht troostend gestreel jou rakend als een veder teder als een lied in gefluister van woorden een kus naar jou toe na morgen is vandaag een dag zonder verdriet…

balsem dat wie ik ben en zwachtel zacht het wezenlijke van je ziel om mijn zo broze lijf weet mijn angst dichtbij het jouwe opdat kracht van leven je niet ontgaat zie niet om naar leegte raad ik je wetende van mijn wrochten in toenmaals bestaan vind liefhebben mijn kind in wie jij bent en groots kunt zijn…

onmacht en frustratie cirkelen als gieren boven de betegelde woestijn boven die eenzame persoon het broze geluk van de vroege ochtend het gevoel dat het nog wat gaat worden vandaag dat alles in een stap weggevaagd nu de gieren zich storten op de nietsvermoedende het gevoel overvalt hem van woede van helaasheid van natte verse sokken…

Tranen en geurende rozen vormen een broze balans. Mijn leven, in het verleden verweven, Brengt de toekomst om vrij in te leven.…

Zacht kijkt de avondhemel heen door 't broze loof der sparren. Aan 't avondlichte blauw staat één reeds van de gouden starren. Ik ga in 't kleine sparrenwoud zo vrij denkend te lopen, dat 't is of mijn gevoel door 't hout zich op de grond spreidt open.…

Dodelijke gedachten Zijn het die me Beheersen in de Uren die ik slaap, Ben mezelf niet bewust Van het leven om me heen En weet al helemaal niet Meer of ik nog leef Of reeds de grens naar het Eeuwig durend donker Gepasseerd ben - 'k Leef in een woning Die niet meer is dan Een kaartenhuisje Overeind gehouden door De broze…

Kei op mos versteent de broze rimpellach over nacht en ontij voorbijgaan is hun bitter lot. Trots en moedig wacht het oude volk in het schelle nimbuslicht op een nieuw verhaal; aandacht van hun stille fluistering.…

Wit papier en broze woorden, niemand die daar echt van leeft, maar de daagse dingen lopen over wat wat God ons geeft,.. Heel geduldig wil Hij wachten tot we voor Hem open gaan, tot ook wij van harte trachten rechtop in het Licht te staan, Tot we vrij en helder kijken tot we enkel liefde zijn.…

. ------------------------------- uit: 'Broze werkelijkheid', 2003…