Alle inzendingen over de verborgene

Er blijft niet veel verborgen. Alleen het allerbelangrijkste.…

Lieve jij hoe kan ik je missen als jij zo diep verborgen in mij zo dicht en dichter nog om precies te zijn: het cadeau voor jou en mij?…

Zonder gedonder verborgen boven wolken bliksemt er onweer een zeer dwingende stilte als een slang onder het loof…

Zoekende naar invloeden, niet van nu, maar die ooit waren; verborgen tussen wat is geweest. Positief of negatief maar nooit zonder effect, zichzelf afvragende de uitwerking die het op hem heeft gehad. Gravend in het verborgen verleden, een zoektocht naar wat ooit was. Het vult hem van binnen, geen ruimte voor iets anders.…

waar lila liefde paarst het violet nog ongeweten laat koester ik het infra rood de zachte warmte van verborgen bloot…

Soms schrik ik dat ik kan haten Gedachten kronkels mij niet verlaten Dan weet ik weer diep in mijn hart Huist de herinnering aan pijn en smart Gevoelens blijven soms ver verborgen Maar laaien weer op vandaag of morgen Soms schrik ik van wat er dan gebeurt Het verdriet van toen me weer openscheurt…

Verborgen in de schaduw van mijn hart, ligt een scherfje ongerepte liefde. Roerloos zal het daar blijven liggen, totdat jouw aanraking het verplaatsen gaat. Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…

eigenlijk thuiskomen in rust vrede veiligheid en menselijke warmte ik aanvaard de pijn die je voor de hele wereld verborgen houdt…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

verhaal de verborgen levensverhalen, emotionele verpulvering bij aanraking van het lichaam verhaalt zich handwerken stilzwijgend berusten op perkament…

zeg alles of het niets is maar zeg wel het onverwachte ergens verborgen in die regels een paar lippen die jouw lippen raken…

Al wat komt, ligt verborgen in de toekomst, op onze wegen.…

Zeg nooit, nooit want je weet maar nooit of nooit, ooit kan worden want dat weet je niet dat ligt in het verschiet in de je, de toekomst verborgen…

Verborgen Verstopt Helemaal opgekropt hartje vol mondje dicht nooit verteld nooit gezwicht…

bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

Een vroege wintermorgen De stad die ontdooit Grachten verborgen De torens in dauw Zo vreedzaam maar nooit meer zo mooi als met jou…

Waar de goden nimmer stierven in verhalen van de schrijnen van Dilmoen - een zon die onderging in wijndonkere zee zo zijn we zelf ons niet meer misschien een ander mens geworden in camee een zucht herinnering een hoorn die verging Ik droomde weg in overvloed zou er een witte kroon nog vangen ooit geweest van de Verborgene die in godskastelen…

Bij tafel met kind Zij is mooi in maagdelijk wit 't Kind vraagt zich af, hoe alles kan Verborgen schoonheid in een goed-gerichte lens…

zijn grote geheim Bezit namelijk een verborgen macht Bevangen van werkelijke geesteskracht Schrijf ik deze waarheid in een rijm…

De stenen zijn haar ogen want ze zijn verborgen in het wachtende gezicht dat slaapt en haar dromen bewaakt en de eenzaamheid niet meer laat geven wat ze in de dood ook niet meer wenst…

waar zilvergrijs in wit weerkaatst als schaduwverlangen verborgen blijft wacht een vrijheid dit ijzig gordijn in haar breekbaarheid de zonneschijn…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…

Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…

achter de nacht verborgen schuif ik aan in de dans der vermetelen, ik geef u mijn woord maar eens wordt het morgen en is de kans verschoven, teniet, vermoord…

Wat een verschrikking toch Het leven op afspraak Gezichten verborgen Digiverhaal. Waar is de ruimte voor Spontaniteitsreflex Ieder te kussen in Oude normaal.…

zware rafels van het leven slepen door de koude nacht de zon ontdoet ze van hun vracht en kleurt ze helder als de morgen het leven als een duistere macht met in haar hart het licht verborgen…

met de vreugde van kinderen die spelend hun dag beginnen zo zijn ze hier gekomen reizigers als wij van zover weg en ons nabij met de adem die draagt wees welkom onder ons stem die ons aanspreekt tot leven gericht op ons hart weet van verborgen pijn in donkere nachten als duisternis de aarde dekt in morgenlicht verlaat…

is Zoals je ziet Een gedicht, een klein gebaar Wordt de warmte al gewaar Verdriet, verborgen emotie Voor mij niet...…

Waar zijn de kleuren verborgen? Waar gaat de regenboog toch heen? Ik zie geen kleuren, zelfs geen boog. Waar is het einde van de regenboog? Het wordt me niet verteld. Verborgen is het einde van de regenboog. Verdwenen in een zonloze lucht. Wolken die de zon verbergen Geven de regenboog de ruimte Om te vluchten en zich te verbergen.…

Hij zoekt naar zichzelf verborgen in klei hij vindt en hij vormt de uitkomst is zij hij zoekt naar de kern van naakte bestaan hij kneedt en hij drukt zo zal zij ontstaan.…