Alle inzendingen over door natuur vandaag

ik volg zijn doen en laten vanuit mijn keukenraam de tuin lijkt op een vogelhuis door vele kastjes en fonteintjes een klein bruin vogeltje op de grond lijkt ietwat sterk verward huppelt onrustig tussen struiken ook schichtig voor de kat het scharrelt als een kip met zijn kleine sterke pootjes de grond gaat wat opzij en laat vele zaadjes…

Wellicht ben ik vandaag gewoon even nog een stuk onrijp fruit worden mijn lippen daardoor natuurlijk anders getuit. Het was vandaag gewoon een lucht zonder vogelvluchten, een waar de zon van messing zelf vaak voor regen moest vluchten.…

ik weet natuurlijk eens vindt iedereen vrijheid in eeuwigheid aan de overkant van de tijd ik besef ook om hem te ontlopen kun je als hij komt niet je koffers pakken natuurlijk begrijp ik dat waar uit vier streken de laatste wind blaast ook jouw steentje vallen kan natuurlijk blijf ik na vandaag luisteren de shake rattle and roll…

Vandaag zag ik weer de merel. Maar nu dood. Dood. Hij lag op het zand in mijn tuin. Soms meer zijn tuin. Zwart van dood. Donker zand. Dood. Zijn pientere geelomrande ogen, zijn nu ingedroogde ogen. De merel die altijd voor mij floot. Voor mij. Natuurlijk. Natuur. Lijk. Voor mij, en nu, in mei, dood.…

Na het winteruur is de dag vandaag vroeger begonnen. Vogels weten het al en lokken de mensen uit bed met iets van vrolijkheid en wijsjes die natuurlijk een ander doel hebben maar...durf te geloven dat het alléén voor jou is. Adem diep en duidelijk tot er ruimte is voor vriendelijkheid en levensmoed, voor lente en glimlach.…

groen kleuren de blaadjes van bomen aan de kant van de sloot die vol kikkers kwaakt vol water stroomt blauw glanst de lucht en vogels snavelen hun taal naar de mens vol vreugde de natuur is zo prachtig zo oogverblindend schitterend mooi vandaag…

zal de natuur opnieuw herstellen wat haar allemaal werd aangedaan maar vandaag is er nog stilte ik wandel een eindje weg met mezelf en de zee…

Turend naar getatoeëerde lijven Valt naderhand op google iets te lezen Van dichterlijke kreten op hun pezen Zou 't copyright daarvan nog wel beklijven? Soms lijkt gespierde taal op een gedicht Wel ongecensureerd, maar geen gezicht! Doch werd ooit een getatoeëerd atleet Geëerd als 100 metersprintpoëet?…

Hij kan gewoon niet eens doen wat hij wil Hij wordt beschermd door 'n leger bonte pieten Die zelfs uit noodweer nooit terug zullen schieten Doch wie de Sint belaagt is dressed to kill Incognito, geen mens die hem dan ziet Als bonte hond herken je hem ook niet…

De opkomst van de wasbeer is zorgwekkend. In heel ons landje is geen vogelnest meer veilig. Deze beesten zijn funest en voor het evenwicht tot onheil strekkend. Waarschijnlijk interesseert dit u geen reet. Het spijt me, dat ik echt niks beters weet.…

Wanneer ik gefascineerd ben wil ik weten waardoor dat komt dan is het zoeken in de ruimte welke de natuur mij geeft. Zoeken achter muurtjes onder water duiken meewaaien met iedere wind en stil zijn als het helpt. -Het vuurt in mij brandt- zowel morgen als gisteren zijn mij onbekend omdat ik geloof in vandaag.…

Leef je dag vandaag geniet je leven die zonnestraal het geluk dat nu naar je lacht geluiden die je aandacht vragen zang van vogels een kinderstem geniet van alle kleuren zo rijk nu om je heen gezaaid de streling van een zachte bries schoonheid die de natuur je biedt voor niets alleen je dank…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk het ochtendrefrein Van vogels die het licht weer zagen Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan mijn…

De windkracht beweegt vandaag het omringende riet je ziet de eenden en meerkoeten nu bijna niet. Tussen het wier zie ik nog een visser actief, een kind aan het zonnen naast moederlief. Ja de meerkoeten kwamen juist daar al menig jaar zelfs die twee mensen zijn trouw al jaren echtpaar.…

och, ranke stengel omringt door groene schilden je groeit en bloeit zo recht omhoog. zoekend naar licht wijst je bloem met gele kroon, bereidwillig naar het oosten. een hart van goud met duizend draden, gesponnen echt ragfijn, kunstwerk van jewelste, je mag er best wel zijn. zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten…

veel lichter als veder dwarrelend in blauwe lucht een losgekomen pluisje geniet van zweven speurt naar goede aarde op zijn eenzame vlucht door speelse wind wat verder afgedreven... strandt op rotsgrond in de luwte het voelt meteen, dit is niet mijn thuis beseft zijn lot, maakt een kruis mijn leven is sterven op het zwarte gruis...!…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

ergens langs de waterkant tussen het hoge riet kun je vredig wegdromen helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

ergens op een plaats tussen bomen en wat struiken spant een brug de oevers droog en laat de zon iets moois ontluiken spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met die werkelijkheid de lijnen deinen verder open, verdwijnen in onzichtbaarheid... rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…

De hoge hemel dringt wolken ontfermen zich over de aarde deze dag kan verbeiden tot mooie natuurlijke dingen leiden. Zeggen kom gerust in me wonen wees vandaag mijn hart en uit leven er waait wel een heuse reuze storm die ook weer schonend schoons kan geven.…

het is je gezicht dat van de tijd niets wil weten natuurlijk heeft het leven zijn lijnen op je huid geschreven maar zij verhalen je positieve kijk op vandaag en morgen de diepte van zorgen heeft geen vat op je bestaan gekregen nog altijd lacht het ondeugend vitale aanstekelijk graag dromen je ogen aan wie jij je liefde zal…

Ik wens dat je vandaag en altijd mag delen in de wonderen van de natuur De roestbruine veertjes van een zwaluwhalsje, De fijne pootjes van een mus, De ogen van een uil die eruit zien als juwelen, donkere hemel bezaaid met sterren, het gezang van een leeuwerik, de stilte van het platteland, heldere zeeën en glinsterende stranden…

Een opeenvolging van dorre feiten? gebeurtenissen vormen één verhaal men mag een leraar enkel nog verwijten dat hij geen uitleg geeft bij wapenschouw: achter een 'grote man' schuilt toch een vrouw...…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…