Alle inzendingen over duikend naar de diep

Diep in de nacht maakte zij mij wakker onrustig, ongedurig, draaiend van links naar rechts, op zoek naar contact met mij, met zacht gepiep en gesnor verbleef zij - slechts per hoge uitzondering - in mijn bed.…

Hoofd dat zwaar en Loom is, niet meer In beweging te krijgen En zich met de minuut Meer van het lichaam Scheidt - bovenwerk Vol wol, wollen draden, Wollen spinsels die Het gevecht met het Leven aangaan en de Woorden die jij tegen Mij zegt die alleen nog Als klanken binnenkomen Die alle betekenis Hebben verloren…

waar zal ik nog te vinden zijn als uit de zee geen dromen komen woorden zich losweken niet anders meer kunnen dan sterven kromgebogen en altijd in de wind waarheen zal ik de meeuw nog dragen die een duinrug tot metafoor vervaagt onbegaanbaar, hoger dan het gehoor van het opgetilde water dat voorgoed zijn stem verliest mij…

Koud en toch vruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen bol gevuld met polarisatie door het noorderlicht, kleuren van een werelds mozaïek zonder kunstsneeuw van de retoriek . die binnen drijven zijn het onbedoelde souvenirs van emoties van mijn openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de…

gedwee dansend en buigend in de zaal benee onder maskers en kronkeltongen ontevree O wee o wee de lucht is buiten blauw en binnen zonder rookverstoorder grauw met grijze ogen gelijkend op de rook vogels met veren gloeiend rood als een pook Zweefden gezamenlijk voort verdoofd rondom slepende muziek en donkere rozen achter maskers met diepe…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

Een zien van een handschrift, dat aan een ander doet denken, lang terug, naar een communicatie, die niet meer, dat terug verlangen Gewoon door het zien van een handschrift en dan wat daarna opborrelt andere handschriften, meer verlangens Als diepe putten zijn we met veel opborrelends Zulke oude dingen Of zomaar ineens in een nieuwe jas…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

Tussen hen en mij ben ik al duizend keer gaan staan, de zin "ik houd van je", week echter niet van me vandaan.…

een vogel kijkt niet om zoals ik vaak doe jij scherende zwaluw met gevorkte staart in duikende vlucht tref jij je doel ik denk steeds na over wat mij zorgen baart jij spreidt je vleugels uit als vanzelf ik zoek met moeite de weg schoorvoetend , aarzelend weet vaak van heg noch steg jij boerenzwaluw verkent de aardse velden trekt…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…

prikkeldraad en paaltjes beesten in het gras bonte koeien mompelen windend van het gas vogels fluiten duikend schooierig gebekt scheren nesten zoekend kletsend uit hun nek vlinders vliegen kleuren ogen geel en wit van licht strijken neer op bloemen vouwen vleugels rustend dicht sloten dromen zwart door zonlicht groen gekant strakke…

mijn kop vol fantasie Bij haar, als ik de wind heb in de zeilen Mijn alter eega, die 'k te weinig zie 't Is een geheim, bewaar haar in mijn hoofd En hart - dat spreekt voor zich - maar laat niets blijken Ad dies vitae, geen van ons zal wijken Zij is mijn alter ego als beloofd Repostum alta mente, in de ziel Bewaren, dat vereist ook diepe…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende misselijkheid wakkert mij het nieuwe jaar het tij van onverschilligheid in het diep…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

voorbij gelegen aan moerassig roodbruine biesbossende grassen in vast naar dode schapen smakend water voorbij praatgraag gedachte vogels duikend in zachte zwarte rots niet gereten opgegeten op een pad voorbij een oranje huis van blik met rammelend ijsgetinkel en nachtelijk kloppen op een deur voorbij desolate plaatsen…

Dieper duikend zocht ik naar het parelmoer van dit heimelijk bestaan, gedolven in de golven van de oceaan, ontwaarde een betoverend licht, welke mij - in extase - dronken voerde en sloegen de oesters dicht, en mij de adem en het zicht op de gepolijste parels ontnam, door de schaarse zuurstof ik ontwaken moest, een tegenstand me liet…

zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wereldkampioenschap virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als albatrossen Duikend…

De Engelsman, zo is onlangs gecheckt Hij opent slechts met tegenzin zijn rits En legt zich nog maar zelden op een brits Hij klaagt dat hij het echt niet langer trekt De armen worden dan teveel belast Iets wat een uitgetelde niet zo past…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

In het zwarte woud rond mijn geribbelde schede, duikend tussen de vochtige lippen, verdwijn jij met je hagedissentong. Ik ben een golvende zee, mijn buik kronkelt van genot, jij duikt van mijn gestegen kittelaar in de warme sappen, in het pikkedonker. Kom in mijn vesting, dan sluit ik de poorten.…

de eerste helft voor beide onbevrucht, maar na de rust wordt Wimpie oppermachtig Een pass op maat wordt duikend ingekopt, de bal treft doel, het tempo wordt verhoogd, Den Bosch blijft vanaf nu steeds in control Na nog twee treffers is hij maar gestopt, met 3-0 is de vijand afgedroogd, men weet heel goed: the winner takes it all…

De ene jongen blijft vijftien voor de eeuwigheid. De andere jongen blijft altijd acht. Zij zijn beiden verdronken. Twee jongens die verlangend hadden uitgekeken naar de grote vakantie. Twee jongens die kind waren, kleinkind, scoutskameraad, klasgenoot voetbalvriendje. Maar ook twee jongens die op 1 september niet meer naar school terug keren…

Zij die me in de ogen keek vuurde het vuur op me af waarom was ik degene die geraakt werd En kwam zij als een amazonde op me af nam me mee en voerde me weg weg van het realistische ver naar mijn diepste verlangens…

ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen En ik niet wist van al die vrouwen En toch….Na al die tijd Blijf ik om je geven Want ergens diep…

De dank uit mijn hart kwam van diepere gronden, waarover fluitende, nee, zingende vleugels de aardsheid, met deze goddelijke teugels, verdiepte naar eeuwlijk verstrijkende stonden. Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid…

Zo’n diep gevoel Misschien te diep, Om erover te praten Kon ik dit gevoel Maar achter me laten Kon ik het maar Gewoon opschrijven Maar het lukt niet Schrijven over dingen Die je niet echt voelt Is zo eenvoudig Maar de dingen die je Echt diep van binnen voelt Daarvan kun je moeilijk zeggen Wat je nu werkelijk bedoelt Ik weet wel wat…

verlangen Hier diep in mij Zijn tranen want ik weet niet of ik verlangen mag En steek mijn hand uit en streel je wang Keer op keer jou opnieuw bekijken Ik doe mijn ogen dicht En voel Door afstand heen jouw aanwezigheid En hoor De warme zachtheid van jouw lippen Hier diep in mij Is hoop en vertrouwen voor ons allebei In rust en ruimte…

een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze anderen lieten sturen door wilde avonturen tot ze strandden in een diep…