Alle inzendingen over dwaze moeders

Mijn vraag aan die controlegeile dwazen: Door wíe wordt hier de boel nou opgeblazen ?…

in een lange verbintenis delen we duizend rituelen veelal zonder woorden meer dan eens hebben we alles gezegd gemaakt geplakt geknipt en verzwegen en op de achtergrond een weemoedig zingen over de dwaze dingen die we deden…

Voor Mijn Moeder achter de wolken. Moeder je droeg mij, en met liefde gedragen. Moeder je baarde mij in liefde door de pijn heen. Moeder je ving mij op in je armen, en troostte mij. Moeder je beschermde mij in mijn bestaan. Moeder je leerde mij het leven kennen en het te waarderen.…

Want dwazer nog dan het gejoel van dwazen is dat een krant de zaak zó op kan blazen.…

Maar noem mij vooral een dwaas, omdat ik niets om dwazen gaf.…

Ik bevind mij in het huis der dwazen. Hier tart mij de tijd in vorm en snelheid. Geluiden klinken in kleur. kleuren krijsen en de geur van de dood is alom. Maar zij...... Zij zal niet in gekte verzinken. Zij streelt de muren van de Martinitoren. Haar anker tot de werkelijkheid.…

Boëtius, u bracht ons in extase d'Erupties waren flitsend furieus Vesuvius naast u een echte kneus Horatius, Ovidius: twee dwazen Het stadion kreeg jubelend orgasmes Nog gróter Rotterdammer dan Erasmus…

Vandaag werd gepast en gedragen door raven de laatste gezant van de stilte begraven Het was niet zijn land dat vreemd van verbazen zich enkel nog vond in trillende glazen Hij stierf op straten in eindeloos razen waar spelden verloren slechts vielen voor dwazen Vandaag werd de stilte door raven begraven slechts een huilende hond…

reed wat God had verbonden ze juichten geluk voor zichzelf het meest het zijn figuranten dus niet op het feest de wereld kon zien hoe de prins wakker kuste wat niet werd geweten en voorlopig moet rusten ze dansten de toekomst zij en gemaal van geen kwaad het paleis was lang open de muziek en bewaking paraat rond het plein lopen moeders…

) loop jij gauw naar een tankstation te laat de poort sloot achter wijze maagden de ongekende dwaze vervaagden.…

de snoeshaan laakt het artistieke fruit en vele makers van penselenvruchten kan deze dwaze peer niet zien of luchten de noten op het linnen kraakt ie luid hij haat de vruchtenschilders met hun luimen citroen en appel kan de druif niet pruimen…

Een inwoner van Pampus stond te razen: Dit mag de wet niet langer meer gedogen De mensen die voor Pampus liggen mogen Zijn wíj en niet de uitgetelde dwazen! Is Lesbos is dit rechtsproces verfijnd En de bijval drie keer groter, naar het schijnt…

Die slimme astronomen zijn als dwazen, ze schrijven in de ruimte als op glazen.…

Ik hou van bier, het schuimend goudgeel vocht, Wild en ontembaar dansend in de glazen, Het is de roes voor wijzen en voor dwazen, Waar ik zo vaak al van genieten mocht. Al kost het binnenkort een lieve duit, Ik breng op deze drank een heildronk uit.…

Wat is dit land naïef In tijd en daad passief Dit land laat zich uitmelken door criminelen die, niet gehinderd door wetten, lachen om reine dwazen die er door gebonden zijn Geef dit land, dit beschaafde land nu en nader een discreet opererend doodseskader…

Ik wilde je maar zeggen dat ik zoveel van je hou. Waarom is het eerste woordje van een kind “mama” Jij hebt mij in uw schoot gedragen. Hebt de pijn van het baren moeten verdragen. Zo zag ik als nieuw wezentje het eerste straaltje levenslicht. Ik voelde dat het dezelfde handen waren die nu teder mijn wang streelden, net zoals je over je…

Het kabinet is weer druk in de weer Want Bolkensteijn legt zijn Eurobaan neer Welke partij zal nu de commissaris leveren Hierover loopt men dagenlang te zeveren Dit wijze-dwaze kabinet gedraagt zich nu toch lomp Als dit regeren is, dan breekt bij mij de klomp…

ik weet dat ik denk wat ik wellicht begrepen heb niets meer is of minder oh dwaze wijsheid je ledigt mijn leegte tot vervulde overdaad ik spring omhoog opdat ik neer zal dalen in de put van mijn hoogste zijn wek me in de avond zodat ik in de ochtend slapen zal…

het moest ervan komen want van alles had ze niet eens benul of denk je deze dag zal het verfraaien avonden een ruimte vol van dwazen veroveren land vooringenomen met deze onontkoombare schaduwen er tranen meer ogen wij die verwonderd zijn over elke nacht wij zijn al blind…

als een dwaas een nar word je bezien door de mensen om je heen begrip vol medelijden een versnelde pas en weg zijn ze weer de mensen om je heen gefluister besmuikt gelach mensen om je heen starre bange dwazen om je heen…

Ze komen, de mensen, en gaan voorbij in gelederen van dwazen, maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij, die in koperen buizen blazen. --------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Ik hoorde tot die stomme stoet van dwazen, die mateloze maffe minderheid. Maar dat hoort allemaal tot het verleden. Want mijn besluit staat vast: ik minder heden!…

als ik jou redden zou uit een brandend huis een vastgevaren schip je redden zou van de jankende hond in zijn veel te kleine hok van verdrinking of bloedzuigende dazen en dwazen als ik jou redden zou uit een ivoren toren maakt me dat tot je bevrijder of zal ik je bezetter zijn als ik jou redden zou…

Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Ik benevel ze, strekkend tot dwaze taal. Druppels rollen van mijn tong. Beelden dansen op mijn iris. Ik omarm de kou en dompel mij onder in de sneeuw van het onbeschreven wit.…

Please God, het is wellicht een dwaze vraag, maar God..., ik leef zo graag!…

Ik ben de man van geheimen Die iedereen kent, Maar niemand kan mij vinden Door tijd die went, Ik ben de vraag Op het antwoord, De stelling Van het leven, Zelfs zoals ik Door dwazen sta beschreven, Zij mochten en morsten En staafden wat af, Ik ben de waarheid, Die je mee neemt in het graf…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

Ik glimlach soms om eigen dwaze streken maar ook om die van anderen wel ooit; ja daarom zijn wij mensen hier gegooid om toch maar weer elkander aan te spreken. En zij we bot of scherp, heel dicht of open we moeten saam op deze aardbol lopen.…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…