Alle inzendingen over een terras

buiten mijn raam op het terras zie ik het vogelfeestje van mussen, mezen vinken en éen roodborst ze hangen in wiebelslingers pikken zaden en vet uit groen omhulde bolletjes als het echt gaat vriezen smeer ik pindakaas op mijn plataan…

onlangs in Juinen geweest en nog even op het terras van café Hekking gezeten werd ik ook nog door de oud-wethouder persoonlijk van een koel pilsje voorzien juist in die gefingeerde werkelijkheid teruggeworpen op mezelf wist ik soms mag alles kan alles... en daar kan niemand tussenkomen en dat is maar goed ook…

Oerknal oorsprong genesis Sol dag oog tijd leven licht Iustitia Solarium Helios le roi soleil Apollo plexus ikaros Aurora farao terras Lux aeterna babylon…

het was zowaar een bijna-lente dag als eersten zaten wij op ‘ons’ terras jawel, een zwakke zon, maar eerste klas hij gunde ons een hartelijke lach zo’n klein geluk is toch mooi meegenomen al moet de echte lentetijd nog komen…

heb de zon weer genoten in het lichtparadijs een strakblauwe hemel geeft wit in minieme bedekking weer prijs in ogen en lach flirt prille lente met norm en gezag op het terras is bloot brutaler en bruiner dan het vorig jaar was…

Op het terras van een beroemd kanon, daar waar het leven ooit begon. De Groote Griet, welke Stadjer kent het niet. Is het niet van de drank, dan is het wel van het kanon, dat spek met witte kool weg schoot, van des bisschops schoot, zonder pardon. Warme zon, lopende mensen, een man strak in het pak, een Italiaan.…

ik zal moeten opschikken achter de krakkemikkige tafel zonder bierviltje onder een poot met een gemoed van jewelste zit ze ineens bovenop op me ik zon hier vaak: zegt ze knipogend je hangt hier vaak: zeg ik ze giechelt het terras zowat omver als ik weg wil wring ik mij heen…

de zon brandt op het terras mijn schaduw tegen het glas de zee hangt boven de reling blauwgroen waterpas morgenstil breekt het smeedwerk mijn blik in lichtpanelen tussen witte parasols om het zwembad heen ligt tweedelig een ode aan de zon.…

Je nadert lente Ik voel je hoor je in vogels zie kale takken langzaam groen tooien weidevogels flikflooien de zon sterkt fooien op voorzichtig terras wacht op straks ik voel je lentezon tooit ons in vruchtbare kracht.…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

het mooie weer vandaag was mooi voor de tijd van het jaar midden in september in de volle zon op een terras iedereen fietste luchtig voorbij en wij hadden het over Ajax en over oorlog we lachten wat terwijl we daar zaten maar niet helemaal…

De kappers en de schoonheidsspecialisten Ze gaan zeer binnenkort weer voor ons open Ook kunnen we weer nieuwe schoenen kopen Iets wat wij onderhand behoorlijk misten Moe van het shoppen heffen wij het glas Op ’t illegaal geopende terras…

Op een zonnige dag zit ik in de tuin op het terras en sluit mijn ogen. Ik hoor de vogels zingen in de bomen. 't Is een prachtig gezang om te horen! Alles klinkt door elkaar duiven, merels, mussen kan hier naar luisteren, uren! en ondertussen denk ik, kon dit moment altijd maar voortduren!…

Een houten kleed in gebaren slechts wat wijn alles lijkt gebroken in een oud herfstig hart tegen het raam plakt een stukje opgewaaide dood het terras staart groen het is mos, het zachte van het geniep dat me laat vallen in de herinnering van een vergeten zomer…

zei zij en verbood ten strengste de snoepreisjes van haar echtgenoot Peinzend over de affaire haar ega berustend voor de buis smulde ze op het terras spinnend als een poes van de ten strengste verboden slagroomsoes…

De huizen als geplakt tegen de helling van bergen Van bovenaf lijken wij, ongeoefende klimmers ......dwergen Wij voelen onze spieren van kuit en bovenbeen Zijn de wandeling nog niet moe maar nergens een cafe,terras Het is niet dat ik ween het bergdorp ontroert me tot tranen toe.…

Op een zomers terras vlei ik mijzelf neer De ober schenkt een glas zoet en smaakt naar meer… Mijn ogen glijden over de kleurrijke mensen Gesprekken over betere tijden en wat valt er dan nog te wensen… Aan het tafeltje voor mij laat ik mijn ogen stilstaan Een verliefd stel in een zoenpartij Ik hoef niet te raden waar zij heengaan… Mijn…

het is verlangen dat je spitst op een lach of snelle blik de oogopslag die jou ook zag achter een blonde lok soepel zacht bewegen spelend leven strelen in lichaamstaal of de kordate tred die felheid hakt in afgemeten pas een caleidoscoop voor elk wat wils te zien op het terras…

als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen dan liep ik nu niet in een plas maar lag ik lekker binnen nu sjouw ik af en aan met was met bed- en ander linnen als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen ik maai het gras verjaag de spinnen maar wil de zon beminnen languit op een terras als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen…

Drank ter verkoeling op een zonnig terras en genoeg poet in kas. Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

ik weet wel dat ons denken een computer is maar ook dat er een terras bij is en aan de overkant een gebouw waarop met rode verf een woord staat dat nog niet geprogrammeerd is en dat je tussen de auto's door kunt laten oversteken naar de stoel naast je die nog vrij is in ons hoofd zit wat voorbij is ------------------------------------…

Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

laat in augustus ritselt bruin plataanblad windbewogen op mijn terras ik kijk op mijn bankje naar stoffige zomerbomen die overdragen zijn rode zaden van de esdoorn glanzen enigszins vermoeid tussen gebladerte schemering valt sneller in met eerste herfstdraden die mijn gezicht strelen .…

Terwijl ik op een terras in Haifa genoot van een koel glas wijn en mij vergaapte aan een pas getrouwd stel, dat poseerde voor de fotograaf was er op exact datzelfde moment in Jeruzalem een zelfmoordterrorist, die met zijn zelfontploffing talloze onschuldige burgers met zich mee nam en bloedfoto's liet maken.…

Oranje is de kleur van vlaggetjes op wangen kleed om op te zitten vals vioolgekras Oranje is de kleur van oranjebitter ranja of tompouce in de zon op een terras Oranje kleurt de harten bij voetbal of nationaal feest samen met z'n allen verbindt Nederland het meest!…

Rondom mij is het terras helemaal besmeurd! De flatten lopen tot in de getallen!…

een tuinkabouter met tien armen wentelt zich door boerenhof hij plukt de varkens en de bloemen met een fluitje uit de lucht terras ligt beetje schots en scheef hij verticuteert op naaldhakken schapen laat hij gras maaien zijn puntmuts is natuurlijk groen hij kan alles wat je droomt alleen een beetje anders…

Genot van´t leven met eindeloos gemak op terras in fauteuil klagen over-gewicht. Vrij zicht over zee jongens van Jan de Wit klachten over gebak omdat er kersenpit in zit.…

nee, ik hoef geen terras heb buiten niets te zoeken liever blijf ik binnen kruip achter het behang stof genoeg om van te kwijlen in de kast ruikt het naar muizenpis en oude boeken de ruggen versleten het papier half aangevreten door kenners zoals ik © papiervisje…

adem maar de geur van het verleden verwelkom de personen die uit de schaduw van hun schilderijen treden voel de stenen loop het pad hun schreden hebben eeuwen eerder al die tijd gehad pas op het terras zie je de werkelijkheid in vergelijk is rembrandt 's licht een paar penseeltjes anders…