Alle inzendingen over elkaar zien

Ik kijk naar voren en zie dus niet, wat er achter me gebeurd, ik kijk om en zie niet wat er voor me plaatsvindt, ik kijk omhoog en ervaar niet, wat er voor en achter me zich ontvouwd. Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd, ook al zei ik dat vroeger tegen mijn kroost, die het klakkeloos aannamen. Maar ik kijk naar voren, en zie dus niet…

is iedereen zoek geraakt in hart en haard vervolgens komt dauw na nacht je liedjes komen gaan weet dat ik je schrijven moet weet dat ik dat doen zou jij staat zo lang in deze rij inmiddels is de brand gebroken in waarheid in water kijken in een zucht je kan me nog net aan zien luchmug…

en zie de dichter dicht . zijn gesloten circuit biedt vensters uit één oog draagt de tweede uitzicht en het derde laat zijn voorhoofd spreken alom een droom altijd een gelaat in gesprek met zichzelf en buitenwereld proeft de stof van zijn lippen ontwaakt in pijn…

Voor jou Grote, wijd opengesperde ogen Die uit alle macht proberen jou Te zien die ik maar niet Op mijn netvlies krijg, Star kijkende ogen die Uiteindelijk niets zien Dan louter leegte, jij die mij De waas van mijn gezichtsveld haalt, Ogen van mij die plots weer kunnen zien En jou aan mij hebben teruggegeven…

Wat was liefde, als niet onverschilligheid haar nu en dan doorkliefde? Wat is vrijheid, zonder de plicht aan een bureau vervuld met vlijt? Wat is solidariteit, zonder het alleen-staan eenzaam in de strijd? Wat is leven, zonder dat het door de dood wordt opgeheven? Komt niet pas inzicht, als iets door het ander, donkere wordt belicht…

Dan plots een vis, men juicht. verdringt elkaar. Die kleie blonde in het midden is de mijne.…

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

Ovale tafel van Wijffels kan België tot elkaar brengen. Dan kunnen ze gaan inventariseren en elkaar waarderen. Geen tegenstelling maar samenstelling brengt de mensen bij elkaar. Dan zien ze elkaar en horen elkaar spreken, vullen elkaar aan. Zo dragen ze bij aan de Verenigde Staten van onze wereld.…

Moeder en dochter zien toekomst en verleden – in elkaars ogen.…

Dat ligt aan de ogen; genadig wrikt tovenaar geheugen aan de deur van de tijd; ontzien in het zien (weggeblazen heupen, dood haar). Die daar staan ont- staan voor elkaar bedrieglijkerwijs in vijvers van vroeger. Zij bieden elkaar een diep water, hier. Zo zien een man en een vrouw na jaren elkaar of niet of anders.…

Zonder elkaar te willen veranderen. Zonder elkaar als gelijken te beschouwen. Liefde is niets anders dan elkaar vertrouwen. Liefde is het hart van vriendschap. Is niets anders dan in elkaars ogen, onze eigen spiegelbeelden zien.…

Tijdens de Halloweentocht lopen de heks en het spook anoniem naast elkaar en dat is maar goed ook Ze kunnen elkaar niet luchten of zien maar dat verandert tijdens Halloween Ze weten van elkaar niet wie of wat ze zijn hebben samen de grootste lol en dat kost ze geen centje pijn Was het in de wereld maar vaker Halloween waar iedereen…

Jij bent daar Ik ben hier Onze gedachten reiken naar elkaar Jij bent daar Ik ben hier Ons gevoel van liefde vond elkaar Jij bent daar Ik ben hier Onze herinnering blijft voor eeuwig Jij bent daar Ik ben hier De vakantie bracht ons bij elkaar maar... Jij bent daar en ik ben hier De afstand houdt ons uit elkaar…

Uit elkaar..om nog te redden, wat er te redden valt. Voor logeren blijven bedden, maar wel uit elkaar, voordat het uit elkander valt. Maar laten we het nu doen, nu het nog gemakkelijk kan. Uit elkaar als vrienden met een zoen, wat denk je er nu van.. Dan kunnen we nog samen, alleen niet dag in , dag uit.…

Ik wil niet huilen maar ik voel dat we uit elkaar vallen als bladeren uit een klaproos. Ik zag de tekenen niet op tijd en vraag nu, tegen beter weten in, of een nieuw horloge me zou helpen. Ik wil niet huilen maar de lucht is grijs waar hij blauw was ooit en de zon is niet op mijn balkon. Liefste, zouden we niet trouwen?…

Een prachtig paar is uit elkaar gegaan, het leek zo mooi, Jan Smit en Ellemieke. Helaas, thans melden de TV-rubrieken: daar kwam een ongelukkig einde aan. Hoewel zo’n breuk gewoonlijk nogal naar is ben ik verheugd dat Jan Smit uit elkaar is.…

De relatie verbroken de samenhang zoek het praten werd schelden het fluisteren werd schreeuwen het ging niet meer uit elkaar, de belofte van alles te willen delen is voorbij.…

Als je door mijn ogen kon kijken zou je een wereld zien badend in glans dreven alle dingen in het licht jij, die alles mooier kunt maken met de zon die straalt en zij straalt uit jouw gezicht Als je mijn hart hart zou voelen zou je koude niet meer kennen omdat liefde je dan verwarmt jij, die als brandstof werkt van…

Even troost bij elkaar zoeken dicht tegen elkaar aan samen zwijgend gaan slapen en stilletjes de nacht ingaan Samen ook weer wakker worden genieten van een nieuwe dag niet in zelfmedelijden zwelgen maar 't leven tegemoet zien met een lach Samen praten, soms even janken want voor alles is een tijd het leven gaat gewoon z'n gangetje maar…

Ze wonen samen, maar gaan er gebukt onder, kunnen niet zonder, maar ook niet met elkaar. Typisch construct – relatie. Mooi lied, maar steeds gedonder.…

Mensen zien het niet, maar ze maken me kapot, ik kan er niets tegen doen, praten misschien, maar hoe? wat moet ik zeggen, jullie maken me kapot? Ik wil dit niet meer, ik wil geen verdriet, ik wil geen onzekerheid, het enige wat ik wil is vriendschap, zoals het vroeger was, gewoon mezelf kunnen zijn.…

De liefdestrouw beleeft beroerde tijden: Jolanthe is niet langer meer bij Jan En Sonja Bakker niet meer bij haar man En ook Vanessa is sinds kort gescheiden. En weer zijn nu twee partners niet meer vriendjes: Agnes Jongerius en Bernard Wientjes.…

je slaapt in mijn hand te groot om je te nestelen je benen schommelen door mijn adem rust komt zacht als het kijken naar wimpers, moe vlij ik me onder je ooglid morgen lig je in mijn huidplooi zo telkens, zo genegen tot wij de tijd wakker kussen. jaren heen en weer.…

Het zigeunergezin arbeidt vlijtig naast de woonwagen bereidt lustig de avondmaaltijd daarbij springt de hamer druk op en neer gaat een oude gebroken stoel te lijf geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan de hoge verlaten molen ziet gelaten op die mensen neer zijn gebroken wieken verlangen vergeefs naar ronddraaiend werk toch is hij blij…

niets is hier nog leuk alles alles is hier piep onder elkaar.…

En wij hebben het dan zo voor elkaar, maar diep van binnen doet het pijn.…

Zij klampen zich aan elkaar vast Aan een laatste strohalm en hebben Hun valse hoop op de toekomst gericht. Het leven heeft haar glans verloren. Men verliest elkander uit het oog En zijn nog bij elkaar als Zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

We passen niet bij elkaar als een pullover voor onthoofden en vloeibare zeep in een woestijn We horen niet bij elkaar als dove oude koeien in een sloot drijvend op een vlotte gedachte We zeggen niet tegen elkaar wat er niet meer te redden valt vastklampend aan een enkele haar We verschillen niet van elkaar als dag- en nachtpauwoog…

Het vertrek Het is toch zo makkelijk, het is zo voor mekaar Je gaat van elkaar af, na zoveel jaar De jeu is eraf, de pit is eruit Ik ga ervandoor, dus zoek jij het maar uit Ik ben ongelukkig ga er vandoor Na zovele jaren, zoek jij het maar uit hoor Als ik je op je hart trap, dan is dat helaas Maar mijn geluk staat voorop dat is mijn relaas…