Alle inzendingen over folklore eist z'n t

Ik wil de wereld een betere plek maken voor jou Leiderschap is iets natuurlijks voor mij Ik gebruik mijn intelligentie (kennis) en geloof in jou Om het leven aangenamer te maken voor jou Ik wil jouw licht zijn in tijden van duisternis Je steun en toeverlaat als je het moeilijk hebt Je bijstaan en sturen wanneer het nodig is Maar je ook liefhebben…

Ik als denker plas zittend en niet staand maar vooral voor het dichten en schrijven even een momentje voor mezelf mezelf ontspannen, legen, ontmoeten en als ik zit te plassen, te poepen, dan gaan mijn hersenen woorden roepen die woorden worden zinnen, verbanden tot gedichten, hartenkreten, verhalen dat komt dan vanzelf vanuit mijn brein…

Langs de strate, half bedeesd, in 't zomerzand, op hunne knien, zaten jongens, naar de krinkels van het dansend vuur, te zien. Met z'n armen, taai lijk vlegels, wonk de smid op hen en stond, vaste, vóór z'n stalen aambeeld, lijk genageld aan de grond.…

Na al die rampspoed was-ie in z'n nopjes. Ze streelde onder 't rijden zelfs z'n been. Hij bloosde door de vrijheid, die ze nam, maar voelde zich toch uitermate wel. Ze zei: 'Ga met me mee naar mijn hotel.' De kerel wist niet, wat 'm overkwam.…

Dus kortgezegd was 't niet take a break, maar voor z'n baas was 't breek een teek!…

daar staat hij hij maakt niemand blij kijk hem kijk haar kijk z'n tanden kijk z'n handen en die neus wat een reus tring de bel gaat naar huis!! hij staat op thuis staan z'n zusjes te wachten ze zeggen kijk z'n oren wat een wonder dat hij daarmee kan horen en z'n neus dan wat vind je daar van zucht...…

Hij draagt z'n allernieuwste bril, zo graag wil hij d'r zien. De deur gaat open. - Wat een strop: 't is Fred, z'n mededinger. Die steekt een sigaretje op, Ernst-Jan z'n middelvinger. Vlak ná dit handgebaar ontrooft hij hem z'n sigaret, die hij als antiroker dooft op 't blote lijf van Fred. - Een handgemeen!…

Hij had het wel Met zichzelf getroffen, Zei hij, Hij was best Met zichzelf ingenomen 't Enige wat tegenzat Was dat z'n vrouw niet meer Bij hem was teruggekomen…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen?…

De economie ligt op z'n gat, datzelfde gat wordt levensgroot, 'k heb het nú toch wel gehad, hoe bied ik nu toch weer het hoofd, aan de nieuwe maand met al z'n rekeningen, betalingen, boodschappen, noem maar op. Vóórdat de euro's worden gestort, is ál m'n geld al weer besteed. Ik geef 't óp!…

Z'n ogen echter stralend, Jeruzalem gonst, z'n hart bonst. plaagstootjes van de tijd, meer accepteert hij niet. Luistert naar de bellen, voor hem z'n levenslied. De bus zal zo wel komen, evenzo zijn tijd. Het gebeurde in z'n dromen, nu is het realiteit.…

(een stukje Noorwegen) noem het de hang naar ginds een vleugje folklore of onbestemd verlangen kortom een blik op 't kompas wijst ons de weg naar het hoge noorden waar mensen wonen die dromen van het zuiden…

Zo werd z'n zitplaats Scheveningen. 't Liep echter met een sisser af; hij kwam te liggen in z'n graf. Tekort aan cellen in 't gevang maakt soms de wachttijd levenslang.…

door 't leven blijft z'n tegenspeelster in herinnering zweven blijft ze afwezig ons 'n toekomst geven blijft hun mislukte bruiloft in de winter kleven Z'is weg, vervlogen wie?…

Door al die auto's is het lekker druk, wat extra fijn is voor z'n solospel. Z'n optimisme is niet in te tomen Aan vrienden zegt-ie stralend van geluk: 'M'n midlifecrisis is nog niet gekomen!'…

De minister kocht groente en fruit in de hallen en wendde z'n steek aan als boodschappentas. 't Was een steek, die hij later afwezig liet vallen; onbruikbaar lag deze doorweekt in een plas. Z'n staatssecretaris was juist - wat een wonder bleek - dáár en hij pakte het fruit en het groen, want als onderminister bezat-ie een ondersteek.…

Minder bladeren meer bomen!…

Als het werkelijk waar is Dat een dromedaris Met één zo'n bult al klaar is Eist men dan niet teveel Van een gewone kameel Dat het bij hem een paar is?…

Wat is een mens z'n leven zo mooi, maar o zo kwetsbaar een prachtige dag wordt afgewisseld door dingen zo naar Wat is een mens z'n leven zo speciaal, zo zuiver mooie belevenissen en ziektes met huiver Wat is een mens z'n leven zo zwak door ziekte overmand zoveel pijn, zoveel smart je staat aan de kant Wat is een mens z'n leven…

De zon in z'n element speelt in en op het stromend water z'n koninkrijk.... 'Nu' wordt niet later het uurwerk in de klokkentoren staat zelfs stil Alleen de rivier houdt z'n monoloog deze zondagmorgen geen sterveling op de dijk.…

de wereld is een bol b r e e d u i t g e m e t e n h a n g t e - e - n - g - r - ij - z - e - m - a - s - s - a rond te zijn H-O-O-F-D-P-IJ-N…

Gewoon als vlinder op z'n schouder zitten gaan en hem zachtjes te vertellen, dat met al dat bombarderen, mensen opofferen en vechten, 't met z'n volk zo is gedaan. Gewoon een vlinder willen zijn, die gedachten en gevoelens overbrengen wil. Maakt dat al die schreeuwende, vechtende en schietende mensen misschien wel stil?…

't Is al weer bijna volle maan sprak de hongerige weerwolf hij pakte brood zonder beleg en trok z'n harig werkpak aan…

Meteen was-ie reuze verliefd: 't was de vrouw van z'n keuze! Ook haar werd het klaar, dat-ie weg was van haar, daar ze werkte als narcotiseuse.…

Mijn orka springt amechtig uit z'n kieuwen In 't zilte nat, zijn oog gespind op vis Verscholen in een bolvormige nis Die telkens weer zich flitsend blijft vernieuwen Onneembaar transparant is 't bastion Uit wanhoop haalt hij dan z'n broer erbij Vangt bot - de vissenkom gaat niet opzij Zo ondoordringbaar is het glasplafond…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Woont in z´n woorden woont in z´n gebaren In stoel, op bed komt z´n onrust er tot bedaren Hij vlijt zich neer tussen de zinnen Zeigt neer tussen klinkers en medeklinkers Drukt zich uit in gebarentaal.…

`n Dag, op voorhand saai. Daarom nu, maak ik graag gewag. Van de buiging van de kraai. `t Was `n geluk, dat ik `t zag. Want, zó, bijzonder fraai. Al duurde `t maar `n oogopslag. De buiging van de kraai. `k Keek z`n kant, per ongeluk. Maar `t gaf m`n dag `n draai. Jawel, `n sierlijk meesterstuk. De buiging van de kraai.…

Wat is een mens die z'n mentale ruimte -z'n wil z'n verstand z'n gevoel - laat koloniseren door privacyschendende likes van een facebookimpuls?…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…