Alle inzendingen over foto OR anoniem OR licht/donker

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

Op een bankje begroeid met mos ze zat roerloos gefixeerd op de stilheid van haar natuur, haar verloren blik verzonken in spiegeldelen tussen geest en haar frêle gestalte in een wit geklede wattendeken verpakt in de kwaal van het geleefde leven de mond gesloten geen zinnen zonder eenzaamheid, toen ik de ontmoeting verbrak…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik heb jouw foto sterk uitvergroot jij bent dichterbij gekomen zacht je stem aangezet zie jouw ogen twinkelen op de muziek van je woorden in de mimiek van je gezicht wordt tussen donker en licht een lach geboren in fijne accenten geven grote en kleine lijnen een warm aanvoelend ageren nooit heb ik de diepte van je blik zo intens…

Grenzende gedachten bij de tijdloze schemering, geroepen door prachtig donker, mooi als het licht Zonder spreken dichtbij de oudste waarneming, het niets een omhelzing van eeuwig vooruitzicht Terug zonder traan naar de zwarte filmrol, verzadiging van elk hunkerend begin In een duidelijker aards rock & roll, op een toneel zonder podium gewin…

zacht kwam je lach ineens uit de foto diepten je ogen een mysterieuze blik die ik nog niet kende uit het vlakke gezicht ik draaide me af van het volle licht maar je ogen volgden mij met hun magie in vergrootte donkere pupillen ik bleef staren wachtte of jij mij nog iets zou openbaren maar het moment suprême was voorbij…

ik heb de tijd even teruggezet de donkere kleuren uit de foto gehaald je lichtte op in lach waar het zachte onmerkbaar in de jaren verdwenen was glinsterden je ogen als vanouds de cirkel die jij in aanwezigheid straalde haalde bij menigeen het beste naar boven in een kleine seance herleefden gebaren en woorden hoorden wij…

het hete zweet gutst lijven vuil beklijft juist anoniem adem stinkt verdorvenheid ook zwarte feesten witten tijd de desolaten blijven eenzamer dan ooit in hun krochten vol met vrezen licht heeft angst de nacht gewezen…

stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

Vrijheid Of we vrij zijn Ik liet alles achter Dook er opnieuw in Wederom Vanaf, Vooral, Nogmaals, Het einde is nooit zonder begin Hoe ik weer vast zit De melkschuur zonder zuivel Alleen droog brood Dat niet droog is door, Zonnebloemolie, Liefelijk, gemengd, En hoe ik dat niet koester maar vereer, Brood, de schoot van leven…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

Zijn net als anderen Verdwijn zeiden ze toch? Klier vonden ze mij Blij hoe ik ben Vrij net zoals wij Herken je mij nog van vroeger Ren je nog steeds weg Weg van alles wat er is gebeurd Pech was er te vaak Snel was je alweer weg Vaarwel is wat wij toen zeiden…

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…

licht en donker een eeuwen oud gevecht de zon strijdend met een schaduw strijdend om het recht de wereld te veroveren licht en donker beide zijden van mijn hart vreugde, toch verdeeldheid ergens binnen heerst de smart van het verliezen van jouw licht het licht wat jij wegnam toen je mij verliet is vervangen door een schaduw verduisterend…

Je moet in droefheid ook eens denken aan momenten van geluk die je toch nog samen hebt gedeeld al is je beeld nu somber en je uitzicht stuk Zolang je leeft is hij of zij en al dat dierbaar is geborgen in je hart Daar koester je de liefde nog en is dus ook nog licht te vinden te midden van het zwart…

spreekt niet van verloren eigenwaarde immers hoe zijn de verdorde wortels van mijn bestaan te begrijpen wie is immers in staat het eigen sterven te verstaan of machteloos nieuw leven te laten rijpen ik grijp nog wel naar dagelijkse halmen, uit menselijke gebaren men zal mij niet zien talmen als ik in mijn ogen nog wat licht…

ooit zag ik jou even vervagen alsof je gedragen werd door donker licht ik miste het zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een…

Waar de schijnbare oneindigheid lijkt te gaan falen Sprenkelt vaag het barre licht door flarden Flarden zwarte vegen deelbaar in de diepste dwaling Filter om de geest te klaren van de zware Leidt het licht hetgeen wil dralen Of vindt men rust in duisternis…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

het is donker, ik doe een lamp aan, het is licht…

de winter lijkt lang te duren soms lijken minuten uren alles grijs en grauw het gevoel dat er niemand denkt aan jou maakt zo de winter wel erg lang positief denken is dan wel een pre daar vang je meer zonnestraaltjes mee is er over 7 weken lente dat is een mooi iets in spè…

Licht in mij als de sneeuw buiten in deze donkere avond vloeien in elkaar over De kracht van de golven in mij in het verlangen naar jou als vrouw in je volle kracht te meten met mijn machtige smachten De golven die op het strand beuken het zilver zonlicht besmeuren In mij naast elkaar in vervloeiing in mijn zijn in en zonder jouw…

vanuit het donker in het licht, jij bracht mij weer in evenwicht. mijn hart, mijn ziel, dat ben jij, je bind mij vast én maakt mij vrij. naast jou wil ik oneindig leven mijn liefde voor altijd aan jou geven In jouw armen wil ik gaan slapen, in jouw armen weer ontwaken.…

Hier lig ik tussen donker/licht Geen leven trekt aan me voorbij Geen tunnel open, geen deur dicht Ik weet: dit is een nieuw begin voor mij!…

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…