Alle inzendingen over gedicht in elf

horizon in vizier lijkt nooit ver je komt er nooit gezichtsbedrog…

echtpaar man, vrouw uit serpentijn gehouwen voor altijd elkaars gezelschap gekoppeld…

boedha oosterse god bron van inspiratie rust, stilte en meditatie inzicht…

ogen twee stuks kijken me aan zie je me staan? opvallend(d)…

dagen worden langer het gaat ongemerkt ineens valt het op heerlijk…

valentijn romantisch figuur houdt van verrassingen denkt aan zijn geliefde vurig…

voetballen nationale aangelegenheid iedereen neemt vrij Nederland kijkt massaal TV hysterie…

voetbalwedstrijd gierende zenuwen minuten kruipen voorbij komt er nog wat? goal!…

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

warm zeer heet loom en sloom slapen valt niet mee hittegolf…

dagen worden langer het gebeurt ongemerkt ineens valt het op heerlijk…

poedersneeuw dun laagje het is wit de aarde als oliebol vet…

zwijg géén woord hou je mond ik hoef hem niet stilte…

schoonzwemmen eerst douchen vuil eraf schrobben dan in water plonsen bommetje…

woekeren is groei kan vervelend zijn zeker bij een woekerpolis schande!…

daglicht dág licht iedere dag weer dag ligt voor me oneindig…

de elfen die je me toereikt werken niet voor mij je krijgt ze dood terug ik zie de ijle treurnis de gebroken dans rondom mij en je reeds verloren keuze tussen de elfen en mij…

U geniet uw drie cadeautjes keer op keer geparfumeerde zeep zevenenveertig elf notenreep u pakt de zeep weer in vroeger geleerd niet vergeten nu de zevenenveertig elf heerlijk en weer ingepakt de notenreep lekker opgegeten heerlijk! eerste cadeaus vergeten uitpakken en zeep geparfumeerd zevenenveertig elf heerlijk?…

in een zee van tijd zijn wij verloren gegaan tot einde in het bestaan in een zee van spijt zijn wij onder gegaan draaien onze rug in de richting van de maan in een zee van hoop zet ik mijn ziel te koop…

massa heen onherkenbaar maar te been wij wachten op de datum om te verschijning in het licht de plicht de plicht het licht doe ga een nieuw bestaan meet jezelf niet met een ander verander u stijl geil niet op haat wraak goedheid wat u raakt ga geen strijd aan met lucht lucht bestaat alleen in tijd van oorlog met jezelf gegroet elf…

Droog je traantjes maar, lieve kleine elf, kom maar dichterbij en warm jezelf. Pak nu even vast mijn hand dan vlieg je straks, gesterkt, terug naar elfenland.…

het is een feestdag vandaag op dit papier schrijf ik de oorlog neer heel even is er stilstand, de doden staan niet op liefde is hard, ik wil het eten als een zoet broodje, onverdoofd een trompet schalt; waar ik morgen zal staan schreit een bom, onder een vlag bedekt…

Jij was erotisch ik neurotisch, je stak de kaarsen aan ik mezelf, stom gedaan het was kwart over elf. Jij was erotisch ik neurotisch, jij vulde de glazen ik mezelf, jij ging razen het was kwart over elf. Jij was erotisch ik neurotisch, hot gleed jij in bed ik in mezelf, ijzig gaf jij me jas en pet. het was kwart over elf.…

De zes man van de Raad van Elf willen dat ook jij hen dubbel ziet!…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Een rechter moet zich houden aan de wet En dus kon hij niet anders dan bepalen Dat al die opgepakte illegalen Bij Schiphol in een cel werden gezet. Ze moesten weg, zo was voor hen beslist. Het wachten was alleen nog op een kist...…

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red. Ik pak haar hand En hoop dat onze band Alle kleine…

achter donkerrode manen versluieren sterren donkerzwart alsof we hier liggen zonder dat we zijn zonder de gratie van wie we waren donkerrood onbetekenend schijnen wij de maan in elkaars hart is donkerrood donkerzwart…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

gedicht opent Wim Niesten zijn roman Het stille later; op 20 oktober 2007 werd aan hem/deze roman de Nieuwe Schrijversprijs 2007 toegekend)…