Alle inzendingen over gekust

Door social media wordt alle rust in onomkeerbaarheid vaarwel gekust. Ik snak naar een moment van contemplatie. Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer. Het is die drommelse retraite weer.…

duister wiegt de dag in zachte sluimering de nacht ontfermt zich over het stervend licht leven zwijgt buiten hoort men slechts fluistering een bries door de kruin van bomen als gedicht deze avond heeft de nieuwe nacht gekust en nu wenst ze haar liefste een goede rust.…

Er mag in het verpleeghuis weer gekust. Het kabinet toont daar alvast erbarmen, familie kan er boetevrij omarmen, bewoners knuffelen naar hartenlust. Mijn vriendenkring bleek enthousiast en groot, we gingen los in Huize Avondrood.…

Praten met hem geeft me een gevoel van het verleden: Klein en Onzeker Want ik was vijftien, toen Toen hij mij heeft gekust Ik zie hem nu nauwelijks Maar in mijn hoofd heb ik een beeld Een ideaal misschien In de loop der jaren ontstaan Een persoon die belichaamt wat volkomen is Mijn verliefdheid slechts een droombeeld…

Flarden Oorlog voerend In het brein Ongelijk de strijd Van mijn ik Met de andere Vormen van zelf En eigen die wonen In dezelfde mens Zwaar het gevecht Uiteind'lijk aangeland Op de rots die in De branding vrede is En 't nieuwe leven gekust…

Wie dacht, een jaar of zeventig geleden -de wereldbrand was nauwelijks geblust -de vrede was pas net omarmd, gekust -de woede om het kwaad was onomstreden dat jaren later men al vluchtend gilde dat men naar ’t onvolprezen Duitsland wilde?…

De kleuren die je straalt hebben alles in zich van goed tot kwaad alles tussen liefde en haat Doordat de zon de regen kruiste is alles even weg en begint het opnieuw Die kleuren spreken geven innerlijke rust en onderaan die boog heb ik je net gekust…

Ik heb van je gehouden ik heb je intens gehaat ik heb je vaak gesmeekt jij was van de ergste graad Ik heb met je gelachen ik heb om je gehuild ik heb je hard vervloekt jij hebt mijn hart bevuild Ik heb mijn hart gegeven ik heb je klappen doorstaan ik heb mijn wonden gekust toen ik bij je weg kon gaan…

de lucht was stil en gelijkend in ieder woord dat ik uitsprak in de golven de duinen, ooit zacht gekust waren het er duizend nog meer dan het dichten zelf of was ik slechts in verbazing om de vleugels plotseling moe je zei me waarheen en de vogel, meerduidig, stierf onopgemerkt…

Mijn verwekkers zijn gescheiden er is niets dat mij nog bindt geen hond kan mij verblijden ik leef al jaren onbemind op bezoek uit medelijden is het laatste wat ik wil ik hou van geen van beiden mijn kinderhart is koud en kil dat ik geboren ben uit lust is iets dat je niet verzint ouders heb ik nooit gekust ik ben een droevig deeltijdkind…

laat me je omarmen omarmen met al ik ben en je wiegen heel lang wiegen tot 't kind ( in jou ) zich weer veilig waant geborgen weet tranen worden gekust droge wangen verlichten jouw hart tot aan de volgende regenbui…

in de golven zie ik je lopen langs eb en vloed Van hopen eindelijk raakt het schuim van beter weten ja jij mag nooit jezelf meer zo vergeten daar ligt jouw rust door onze stilte zacht gekust…

Ik leid doorgaans een ongekleurd bestaan Ik laat mijn huid niet door de zon verbranden Ik mijd daarom de zon gekuste stranden Ik wil het liefste in de schaduw staan Zwart, blank of geel het maakt me niet veel uit Maar wit..help...geen pigment meer in mijn huid…

Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

toen ik vanochtend wakker werd heerlijk lijp van lieve lust keek ik en toen zag ik het daar waar jij me had gekust een plukje haar dat jou behoort staart mij nu aan en ik wist vlug mocht ik je ooit wederzien krijg jij een plukje dag terug…

hoe kom ik ertoe je zo charmant te modelleren hoe kom ik ertoe je in alle lichtheid voor dag en dauw te zien flaneren zonder dat je het weet ontsteekt die tred dat luchtig kleed in mij die vlam die lust je te begeren kan al dat groot begeren eens gekust eensklaps ook geblust…

de antioxidanten dansen deze dagen lieve lust zij zijn door zomers weelde uitgebreid gekust maar kleuren bekoren zowel mens als vlieg geuren maken van het insect een fruitige dief toch kunnen wij best samen leven ons is overvloed gegeven…

De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…

je bent gekust door strand en land met een golvende intimiteit als rotsen jou blokkeren ondergraaf je hun granieten superioriteit vloeit in eb en vloedbeweging meegaand naar een eindeloze openheid waar water mist en wolken elkaar bevolken zonder onderscheid…

door tranen bevangen door emoties omringd is het vandaag de dag dé dag dat zij springt geen woorden maar daden dat werd haar gezegd de demonen in haar hoofd zij hebben haar omgelegd een sprong in het duister dé weg naar eeuwige rust heel éven een aarzeling voor altijd vaarwel gekust..…

het patroon dat zich herhaalt door emoties wordt bepaald in stand gehouden heel bewust telkens weer door pijn gekust je koestert je laat anders inmmers voelt het als verraad onvoltooide rouw al is het maar voor even daarna kun je weer verder met je leven…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

laat je haren wapperen in de wind geef jouw tranen aan de golven waarin ze veilig kunnen schuilen rek je uit tot in de wolken om door de zon te worden gekust, tekent 'n regenboog een omgekeerde glimlach nemen vogels jouw zorgen mee om je voor altijd te verlossen…

'k Had haar zo graag nog eens, Voordat zij ons verliet, Goênacht gekust. Zij zeiden: ‘Beter niet.’ Zwaar, door hun zacht vermaan, Sloeg mij hun medelij; Niet zien.... Nooit meer.... En toch Zó dichtbij. Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord Grijnst me overal nu aan. ..... O, had ik Niet verstaan!…

Frans Timmermans is snel op reis gegaan Hij moet de sjeik en zijn gevolg kalmeren Want Geert wist hen enorm te irriteren Daardoor gaat onze handel er straks aan Mark Rutte en de Shell zijn pas gerust Als hij elk achterwerk daar heeft gekust.…

Vrouwe der Vanir, Freya, verleidster, Schoonste Schone: Ik bid U, zegen mijn bed, breng vlot orgastisch genot, laat mijn lijf lief sidderen langdurig met lust gekust. Schitter, oh Schat, schitter met uw sensueel seksjuweel!…

zoals alle mensen heb ik de meeste prijzen op deze wereld niet gewonnen heb ik de meeste boeken niet gelezen er nog minder van geschreven heb ik de meeste kinderen niet gebaard de meeste mensen nooit ontmoet de meesten niet eens gekust dat stelt mij voor vandaag gerust ------------------------------- uit: 'Ik ben mogelijk', 2011.…

In de zwoelte heb ik je gekust en gestreeld in het heetst van de nacht. Het leek ervan te komen, ons minnespel, maar door de extreme warmte vielen we samen zacht in slaap. In onze dromen kwamen we elkaar nader. De ochtend werd herboren, daar was alsnog ons liefdesspel.…

golven rollen om in zand en schelpen kijken gekuifd naar de zon voor zij ondergaan het is geen herhaling want ieder is anders hervinden vorm in een altijd weer nieuwer ervaren delen herinnering door het strelen van nooit gekust strand met het weten van cirkels van leven uit het aards bestaan opgeslagen in het silicium…