Alle inzendingen over gouden kooi

Hoog boven in zo ’n kooi is het erg saai En hij mist er zijn teerbeminde kippen, Zodat hij na drie volle dagen sippen Maar overgaat tot langverwacht gekraai: “Fantastisch feestje hoor, dat Kallemooi, Maar wat moet ik nou in zo ‘n malle kooi?”…

Oorlog is sterven van de honger, in de kooi -- Arme kanarie.…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

Er zijn vogels die je niet gevangen moet zetten in een kooi vanwege de schoonheid van hun verentooi…

kom in mijn kooi de mooiste hij blinkt als goud komt allen heb niet het hart om me tegen te spreken in een heldere notendop: ik sta boven de wet ik maak ruim baan om je kopjes kleiner te maken ik kan je laten verdwijnen geen haan die er naar kraaien zal heksenjacht ik bedoel zuivering is mijn toverwoord niemand valt buiten…

Hij sliep in zijn zwarte kooi, waarvan de toppen, gouden bollen om te strelen, niet te breken en in zijn trillende hand tussen de wijs- en middelvinger de pen, waarmee hij zijn natte haren kamde, alvorens het licht te doven. Hij zocht voorbij het venster van zijn kamer naar een droom waar de pijn was opgebrand.…

Mijn hart is een jager Op zoek naar een prooi Hij heeft alleen één belager En dat is zijn eigen kooi...…

De vogel hield zij in een kleine kooi zingen moest hij voor haar vrolijke, blije liederen die alleen zij horen mocht Maar de vogel kwijnde weg zong alleen nog in mineur ging tenslotte stil zitten in een hoekje van de kooi Ach toe, zing toch vrolijk ik geef je eten zorg voor drinken luister altijd naar je meer kun je toch niet willen…

de slingeraap was helemaal verguld met al die slingers in zijn kooi hij wist niet dat hij jarig was weet hij namelijk nooit…

Je bent gevangen in een kooi De dromen mogen niet leven Stil glijden je dagen weg Je bent gevangen in liefde Die je in een web heeft misleid Nooit was dit jouw keuze Je bent gevangen in die keuze Doortrapt en heel gemeen Die andere liefde was zo dichtbij Je bent gevangen in een kooi Zal je ooit de sleutel vinden?…

een kooi van pijn…

De kooi waaruit ik vlieg, is ons vertrouwde thuis. De wereld van waaruit, wij mensen leven. Onze kooi heeft me geleerd, hoe waardevol vrijheid is. Vrijheid deed me beseffen, wat de pijn van liefde is. Zoals pijn me liet voelen, wat de waarde is van geluk.…

laat nu maar nu het brullen eindelijk is verstomd en hij zich neerlegt in de kooi niet meer droomt van jagen zijn bloed weer trager stroomt laat hem maar breng geen herinnering mee lijdzaamheid heeft zijn pijn gesust negeer de drang naar vrijheid wek niet wat onbeheersbaar is wat moet hij met dat opgelaaid gevoel zijn vuur is al lang…

Zij stikt gevangen in het kind maken tralies rede radeloos hij vangt vrijheid en sprint en raakt randt onschuld aan verpakt de daad in geven het deert niet deerns blozen niet meer voor het lozen wordt betaald…

aan de kleurenboog waar zweven onze gedachten of in een kooi gevangen zijn in eindeloze nachten van kudde groot en klein beroofd van alles wat we zijn 't is de schijn de valse schijn die altijd weer als overwinnaar uit de bus wil komen in zwarte rivieren van leugen stromen…

De deuren van mijn kooi zijn weer geopend, Maar de vrijheid van mijn geest is al ontnomen, Ik staar naar een wereld wat enorm is veranderd, Dat spreken over “het oude” de waarheid ontmaskert, Ik zie hoe de aarde huilt en voel haar pijn in de regen, Ik zie hoe de mensen achter hun glimlach een rol bespelen, Ik hoor mezelf praten terwijl mijn…

Wat we ook probeerden, hij maakte zo’n kabaal dat we noodgedwongen een laken over de kooi moesten doen. Tot de laatste ademtocht liet ie van zich horen, vanmorgen echter lag hij met een gebroken nekje in zijn kooi. Nee, nu schreeuwt hij niet meer.…

Niemand die weet hoe het voelt om in een kooi gevangen te zitten samen met DAT GEVOEL!…

de natuur is hier in mijn kooi mijn ruimte is tien vierkante meter als ik sterf wordt mijn leven beter vinden jullie dit nu zo mooi?…

in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…