Alle inzendingen over het laatste gedicht

Die Marcel Harmsen toch om te berichten (Te lezen in zijn laatste snelsonnet) Dat hij zijn mams ertoe heeft aangezet Een tien te geven voor al zijn gedichten. Mams toonde wekelijks haar eigen bloed Dat men het van familie hebben moet.…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

dit gedicht je zou bekoren!…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het naderend afscheid en kwam er in de schemering van een laat seizoen de berusting over het ongewenst vertrek…

Hoe de man dichter na het einde steeds weer de dood beschrijft die dood in zijn gedicht naar adem snakt de laatste keer dit keer geen afscheid want hij zwijgt niet meer eerder ging het hem beter af…

Een eerste blik in mijn ochtendkrant, bederft bijkans meteen mijn ontbijt, weer een nummer vol moord en brand en over een virus dat toeslaat, wereldwijd. Wie heeft gelijk in het stikstofdebat, zijn de boeren toch minder schuldig, welk rapport heeft dat het beste gevat, geen uitstel: wij worden ongeduldig. Mijn krant hanteert geen chocoladeletters…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

Ik heb de laatste tijd voor mijn vertier, terwijl ik mijn gedichten heb geschreven, met regelmaat daarbij het glas geheven, gevuld met droge witte wijn of bier. In ons metier kan dat geen enkel kwaad, omdat daarvoor geen dopinglijst bestaat.…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

Als ik tenslotte oud zal zijn en na een zoveelste kale reis strand in mijn laatste onhuis zal het jouw gezicht zijn, ongelezen, dat ik uit het verre daglicht aanhaal.…

van een gedicht.…

van een gedicht.…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1985…

Zorg dat ze je nodig hebben dat ze een klein beetje niet zonder je kleuren tijdens het zonderlinge woordgebeuren want ben je overbodig dan geven ze taal komt er zonder te weten een einde aan ’t verhaal verdwijn je langzaam uit zicht van je laatste droef gedicht verlies je langzaam het moraal door het geweten van de taal troef ze…

laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen voltooid is de ontwikkeling de tijd van projectie voorbij slechts onvergetelijkheid blijkt hier levensvatbaar lippen worden gedicht met een laatste kus die zal blijven zweven in geklaarde lucht…

Was laatst een klapmuts aangeland Zij gaf het eerste levenslicht Aan de pup uit dit gedicht Vervolgens na een dag of twee Post-partum ging zij weer naar zee Wat nu te doen zo dacht de pup Een pintje in de klapmuts pub?…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

Ik heb het gat gedicht van 8 naar 9 en alles ertussenin. Pijlen verschoot ik vruchteloos om de tijd even te stoppen. Even nog, wou ik de waanzin vergeten, die me de laatste tijd wakker hield. Jij draaide lachend de zandloper om, en ik zag dat het goed was.…

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

Donker dat door Me heen trekt Uiteinden van Hersencellen Waarin de pijn Zich verzameld heeft Die ik door de verf Heen naar buiten druk Elke penseelbeweging Geeft verlichting, Brengt het pijnlijke Over op het doek, Geeft uiting aan verdriet Dat kracht meebracht En wijsheid In de tijd…

Als je in het menu zoekt vind je onder "Gedichten" De wraak van de kogelvis. ----------------------------------------- Ik keek laatst naar een piperclubpiloot Met glinsterende goggles op z'n bril Hij zong best goed, maar 't bleef steriel en kil Unheimisch monster - nee, geen Herman Brood Het is een spook maar waar ik mij aan stoor Is…

ik weet dat het zomaar uit de bomen valt in allemaal losse delen het kan me ook niet schelen ik puzzel ze wel tot gedicht maar een gezicht zonder ogen of liefde zonder pijn een misdaad los van mededogen kan onmogelijk het plaatje zijn want het laatste stukje dat de puzzel completeert wordt altijd door de lezer geoffreerd…

verbrast Voordat dit vers is afgeleid Maar het gedicht is nog niet af Er is geen wending en geen slot Het kan ook niet meer achteraf Gedichten hebben levenslot Het vijfde zoekt nu serieus Een goede plot en fraai besluit De regels worden te nerveus De dichter is nog niet gestuit Hij ziet nog steeds een laatste kans Te zeggen wat niet…

Een grote neus, een grote bek, een onbewoonde plek in een bewoonbaar hart, van waaruit steeds het woord vertrekt dat liefde uit- schrijft tot gedicht of brief, Zo goed als hij weet ik dat liefde duurt tot in de laatste snik alleen het sterven rukt de pijlen uit een hart.…

. ----------------------------------- uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…

De laatste tijd doe ik niets liever, dan gedichten schrijven. Zo lucht ik mijn hart en mijn gemoed. Vandaag mijmer ik over hen die na mij komen. Voor hen is het dat ik dichten moet.…