Alle inzendingen over ik zit te wachten me

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Ik stond buiten met mijn brilletje op, ze hadden het fenomeen uitgelegd, het stond in mijn agenda, de wolken mochten voor mij wegblijven. Bij heldere hemel zou ik van een spektakel kunnen genieten. Zeker niet te missen. Ooit was het anders. Toen deed de maan het ook af en toe, de medicijnmannen noemden het taboe. Offers moesten komen,…

je zit voorover in je stoel op wielen hangt zwaar naar voren in je slaap de nek valknakt haast los van boven de rug daaronder als van een bultenaar het grijze haar nog deftig in de krul de handen rustend de polsen zwaar zo zit je lijdzaam al de uren vol en telt heel stil de grijze dagen rond wacht dapper met geduld op ons en rijgen zich de…

Ze ziet een man zitten met een duister verleden maar ze ziet hem niet resideren zoals hij er eenzamer bivakkeert er zijn geen sentimenten in zijn ratio of eerzucht geen leedvermaak of wraakzucht er is een stilte in zijn binnenste en hij zit ermee dat ze hem zo ziet brommen alsof zijn duister verleden niet meezit in zijn vertoeven.…

de kruisspin heeft zich ingevlochten in de hoek van mijn schone kantoor hij zwijgt stil maar ik hoor jihad hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht…

Fijn, dat ik even bij u boven mag zijn neen, niet om nu al voorgoed te blijven ik wil graag weten wat u ziet als u naar de aarde kijkt ik kan me er geen enkele voorstelling van maken ik kon bedenken, dat alles heel erg klein zou zijn maar zo miniem heb ik zeker nooit gedacht hoe kan u in Godsnaam aan iedereen aandacht schenken het is een rollende…

Korter douchen, levert geld op, minder inslaan eveneens, een etentje waarbij doggie bags worden uitgedeeld zijn aan ons niet besteed, we eten nooit buiten de deur, dus levert dat ook al geld op. Geld wat er niet is. De euro crisis is voorbij, maar bij wie vraag ik me af, zeer zeker niet bij jou en mij! Het blijft goochelen met…

Het is gek hoe snel de nieuwe omgangsvormen ingang vinden. Ik betrapte me er zelf van toen ik in een filmpje hen zag kussen. Ik riep “neen niet doen”. Geen groepsknuffel! Onnozel is het, maar het went zomaar. Die sociale distancing die ingaat tegen alles waartoe wij als mensen geneigd zijn. Warmte, nabijheid, genegenheid. Tegelijk wint ook…

Banken-luitjes: excuses met eisen is een contradictio in terminis (latijn voor tegenspraak in termen) Wij het volk willen geen 3, geen 4 maar 10 procent dat willen wij het volk wij 'de studie-koppen' van het volk en zo gaan onze volksvertegenwoordigers het uitvoeren Begrepen banken-luitjes onder het motto "wie betaalt, die bepaalt…

Als ik op sommige momenten moeite had met het leven, kon ik niet meer zien wat U mij al had gegeven.…

Mijn eerste liefde, mijn grote liefde mijn rijpere liefde, de liefde in mijn ziel... dat is het dichtwerk te vervaardigen. Geen man, die me zódanig kan verleiden hiervan afstand te doen. Geen vrouw die misleidt mij van het pad te houden. Het vertrouwen in eigen zaak: een grote en mooie taak vol van grootse liefde, in buik en beleving laatste…

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

Je stapte binnen in m’n leven Doorheen de grote poort van m’n bestaan Je nestelde er je vriendschap En bent er nooit weggegaan Ik mocht mee op vele van je tochten Langs paadjes bezaaid vol geluk Je werd een vriendin voor het leven Deze band kon nooit meer stuk Maar jij was anders dan al die anderen Jij deed -telkens opnieuw- m’n hartje…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

Tranen Drukken Achter mijn ogen Zoeken een uitweg Op een doodlopende Straat De enigste manier Om te druk Te laten verdwijnen Is mijn ogen te sluiten En weg te gaan…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

2020 wuifde ik uit met een traan, van al het verdriet dat werd aangedaan. Terroristische aanslagen, die wij met afschuw op de media zagen. Corona die de mensen in zijn macht houdt zowel het leven van jong en oud. De draad van hun leven werd doorgeknipt velen zijn tussen hun familie weggeglipt. Ik zal proberen niet meer achterom te kijken…

Wie het bijlegt belegt in 't leven wordt niet belegen krijgt diepere lagen die er niet om liegen laat het leven weer lachen!…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

een houten vloer drijft voorbij het land dat ik in me draag vanuit de verte schuiven lege stoelen als bootjes in mijn schoot het is eb, denk ik dan wanneer mijn longen nesten bouwen, te groot voor kale bomen en de klaprozen die in de palm van je hand vallen en het maanzaad sluiten rond je mond, purperrood alsof…

Naar het begin van simpele zielen toneel neem ik je mee naar de verloren sproet van het heelal neem ik je als een zegen wijd en zijd mee…

We zitten aan zoveel patronen gekkigheden vast dat ze ons meer als last dan gemak dienen zelfs onze huisdieren en planten zijn gewend aan onze rare kanten en gaan daarin gedwee met ons mee gelukkig gaat het weer redelijk zijn eigen gang lijkt het, maar de hele natuur reageert ook op onze gewoonten.…

Hij zit daar heel alleen, En hoopt stil op een wonder. Hij droomt over wat liefde is, want geen enkel mens kan zonder. Zijn levenspolis heeft hij niet begroot op een wachten tot aan zijn dood. Hij zit daar heel alleen aan het gedekte tafeltje van zijn leven. Hij zondaar van een nacht kan niet nemen van wat hij zelf niet kan geven.…

al dagen lang staat de telefoon aan maar overgaan ho maar ik lig er uit bij het VU-circuit wat mij persoonlijk stoort tot krenkens toe ontstelt is dat ook niemand belt om te vragen wat ik doe als ze me vragen want mijn antwoord ligt al jaren klaar ze zijn nu aan het schudden en ik ben te vroeg gevallen…

blijf maar even zitten wachten 't duurt vast niet meer zo lang laat je niet door angsten leiden maak jezelf toch niet zo bang blijf maar even zitten wachten weglopen helpt jou zeker niet zie de waarheid onder ogen soms met pijn soms met verdriet blijf maar even zitten wachten straks krijg je antwoord op jouw vraag niemand kan echt iets…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…