Alle inzendingen over in de wei

Prille wilgen jong nog van gewei zwart-wittekoeien knalgroene wei een buizerd hoog in de lucht om zijn vrije val toch zo berucht een wilde gans kribbig wit bekijkt het topfit…

Het wordt een slecht jaar voor de echte Friezen Het rapen van een lekker kievitsei Is nu verboden op de Friese klei Maar...eierzoekers pak nog niet je biezen Je mag de wei in...nee niet fierljeppen Er is een nieuwe sport...het muizenmeppen…

het zaaien en het oogsten Boer zoekt zich elk seizoen het dagelijks bezig zijn: Op akker,in wei in stal,in keuken of doodgewoon Zeg:.....'onderweg'. Dat ligt zo in zijn lijn: het boerenleven.…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

Het stierenvechten is een gruweldaad Een “sport” in dieronvriendelijke landen Slechts mondjesmaat legt men het daar aan banden Goddank dat zulks in Holland niet bestaat Een stier hoort heel natuurlijk in de wei – Maar dat is er bij ons haast nooit meer bij!…

weer naar jongenspies dichtgegroeid tegen de buitenwereld wordt 't weer vroeger, maar omgekeerd: de wei het huis en wij verweid om het huis wiegen nu de populieren, duwen de katten hun rug in je hand --------------------- uit: 'Het wak', 1980.…

Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…

als vroeger zijn de vossen vogelvrij waarom we weer op ze mogen jagen moet je aan vogelbeschermers vragen het ging niet goed met vogels in de wei maar hoe vol vuur natuurbeschermers zijn zij zijn niet half zo slim als onze Rein…

Waar zijn de koeien in de wei gebleven? Vanaf de snelweg zie je ze niet meer. De laatste boer zit bij de pakken neer, omdat zijn boerderij is opgeheven. Wie ’t Nederlandse landschap nog wil zien die kijkt maar in een glossy magazine.…

Zinderende zon De bloemetjes en bijen Vatten vuur en vlam Freya ontkleedt zich Het wordt een warme zomer Vruchtbaarheid alom Veulens in de wei Jong verliefden in het gras Moeder Natuur lacht…

Mond vol warme zoete kersen Hoofd vol flarden zomerverzen Lig ik in een wei vol klavers, muizenoren en papavers Wiebel met mijn blote tenen Schiet de pitten rond als stenen Richting wolk in vorm van hart In mijn buik een zweepje smart…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

Wat verder in de wei stond een zwaan trots en eenzaam in de nog bevroren plas zijn spiegelbeeld te bekijken.…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

En al was de zomer niet zo mooi er was veel gras er was veel hooi 't klein hoefblad knikt nog aan de sloot kattenstaarten uit- gelatener dan ooit 't zit vol jonge koeien in de wei en een stier dikbillig ligt er onverstoorbaar bij…

Het lammetje dartelt O zo lustig blij en vrij rond de wei van de boerderij Hoezee het is weer mei, zingt het boertje vrolijk en blij: Dra weer 25 kilo shoarma derbij.…

Kijk naar die wilg een bos van twijgen op wat zijn kop zou moeten zijn uitgehold om er doorheen te kijken getordeerd de dood op 't lijf stilzwijgend gehavend de toorn voorbij op de hoek van een wei op een kruispunt van twee wegen…

Rondom de afgelegen wei groeiden klaver en margriet, wat koeien zomaar bij het hek, veel meer leven gaf het niet. Wat verderop een houten schuur waarover hoge bomen bogen, daar, onder toezicht van een kip, heeft zij haar echtgenoot bedrogen.…

Zwanen vluchten weg: over heel de wei galmen zingende vleugels.…

De grond waar ik was is zacht dempte de loop van jagers en het vluchtend hert Ik stond er dikwijls pakte het penseel verfde de avond en de bladerval Hij staat er nog de kastanje in de wei waar ze mij neerlegde als een verloren kind…

ha bloemetje in de wei jij maakt mij vrolijk jij maakt me blij jouw snoetje kijkt olijk jouw handje dat aait jouw mondje dat brabbelt een vingertje dat graait een tongetje dat sabbelt een meisje als jij doet de wereld verbleken kom je naar mij? ik raak niet uitgekeken.…

Buiten door het vrije veld en door beemd in frisse koelte of door de zon bruin gebrand trekkend zo vrij en blij door het vlakke land lichtelijk van ruimte en natuur ontheemd genietend in de wei van het grazend vee van alle dieren op het land groot of klein, tenminste als ze ergens op de wei nog zijn, met enig geluk zien we ook nog hert of ree…

Na honderd jaren voor de schillenkar, stond een oud paard in de wei genietend, iets in de war. In de trouw gezworen ochtendmist hoorde hij gehinnik. Het was zijn oude vriendin, dat's wat hij wist. Verward maar toch heel blij keek hij rond. Zag haar weldra staan in de naaste wei.…

En buiten zag ik het eerste wonder vlak voor mij in de wei springen in de morgenzon.…

De wintermist ligt als een donzen deken geluidloos wit en wollig in de wei. En in het donker weeft de sneeuw een sprei die klaarder tot mij spreekt dan alle preken. Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach als ik me insmeer op een zomerdag.…

ik wist het nog van vroeger jij blij in het midden van de bloemen wei ik beloofde een handvol wind en spetters regen met de bui zat het echt tegen die kleurde regenboog maar in jouw blonde haar danste wind de krullen klaar…

ik heb alles wel gehad wij openhaarden in hoogpolig stoeitapijt jij bent mijn meid een veulen in de wei waar we samen graasden ook op de bladeren van bomen aasde jij spartelde en dartelde zonder echt te komen ik in galop jij draafde al vooruit zag in je ogen het warme welkom thuis…

Jij geeft je bloemetjes water, die al beginnen te bloeien Ondertussen lopen de lammetjes in de wei, die al aardig beginnen te groeien In een mooi wolig schaap In de tijd dat ik dit gedicht maak…

Maar stichting Wakker Dier is minder blij en ziet de beesten liever in de wei.…

Op modderpoten sukkelt ze door de wei stinkend van het zweet in het middaguur. Verveeld slaat ze een paar vliegen opzij en sjokt met haar dikke lijf langs de schuur. Ze loeit een paar keer hard op de boerderij en zet dan de aardappelen op het vuur.…