Alle inzendingen over jonge dode

In zoete vreugde liggen jonge doden, Zij toeven in een ongestoord geluk, Mocht uit de gele hel losbarsten loden Kogelregen, hun deert scherf noch stuk. Zij zijn als zelfbeheersten dichtgesloten, Zij zijn tevreden met wat hun gewerd, Eén hunner zijn de ogen uitgeschoten, Daarom heeft hij zijn mond opengesperd.…

je was zo'n lieve jongen, had meteen mijn hart gewonnen. Nu ben je dood, dus je bent er niet meer, ik mis je nog steeds, keer op keer.…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

een oude vrouw kwam naar me toe ze zei weet je nog hoe het is je jong voelen de wijn onbezonnen ik haalde het meisje van haar af dat net weer zeventien werd gaf haar door aan een jongen met jouw ogen wiens vingers speelden met mijn haren hij vertelde dat hij dood was en vroeg is het normaal ik lachte deze dagen houd ze vast het zijn…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

De jonge dokter heeft voor de allereerste maal heel alleen in de vrouwenkliniek de nachtdienst toegewezen gekregen. “Alles goed gegaan,” vraagt de chef-arts de volgende dag. “Nou neen,” zei de jonge dokter met een vuurrood hoofd zichtbaar verlegen. “Ik had een tangverlossing die mislukte: moeder en kind dood.…

Achter deze groot openstaande hekken geflankeerd door hoge coniferen loopt een schelpenpad staan zerken liggen grafstenen doden beenderen van mensen voor doden zijn geen geboden hun zielen vieren vrij hier staan namen van doden lopen de levenden lezen namen zien de duur van leven te jong dankbaar oud nutteloos ziek maar hun zielen…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

omdat muziek haar liefde is ze zich kan laten gaan blikken van mensen doen haar niet blozen muziek is als haar geliefde het laat haar lachen huilen, dromen hij kijkt naar haar dus danst ze ( onbevangen ) zoals een ander kan vertellen zo verhaalt zij met haar lichaam ze weet dat muziek en dans haar ware passie zijn als het licht…

Te jong nog om aan de dood te denken verdween je, verdween je in de nacht. Met zoveel nog om aan ons te schenken verdween je en werd niet terug gebracht. Je stem zal niet meer worden gehoord, en je ogen, ze zijn voorgoed gesloten. Je leven werd vroeg in de kiem gesmoord, nog voordat je één seconde had genoten.…

Het is hier zo stil terwijl vlak achter mij een soldaat een jongen als confetti verstrooit. Een bodemloos tegoed aan tijd verwijdt het land, en elke stap past zomaar in de voetstap van een dode. Het is hier zo groen.…

Nu weet ik, wie gij zijt, de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna, nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg. Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

om mij heen spreken de woorden van herinnering toen ik jong was een andere wereld in een verre tijd ze zwegen tot hun uur geslagen had eindeloos vertellen ze nu van toen over liefde en dood de dingen herleven als mijn heden een ver verleden wordt…

een droom neemt haar mee naar het jonge kind dat ze weer is ze ziet het bloed in de sneeuw hoe soldaten haar kalfje doden voelt hoe moeder haar omhelst de oude vrouw huilt als het ontroostbare kind dat ze eens was…

de gordijnen sluiten bijna in een rillend houvast grijp ik om mij heen maar de dood treedt binnen het onlicht doet mij trillen de warme dood omhelst mij in een dribbelend blauw zwenk ik de melkweg op op weg naar een nieuw landschap veldboeketten in velours zie ik in een trechter van licht en jonge vrouwen met warme tranen…

Na mijn dood zal je begrijpen hoe het is om jong te zijn dit besef zal langzaam rijpen in kalenders van karmijn ver voorbij de blauwe luchten die ik voor jou achterlaat hoor ik je in tijd verzuchten dat het leven lijzig gaat eer je toekomt aan beleven van de dood als hoogverraad is jouw wade al geweven vanuit onze rode draad.…

Lammert ’n altijd blije jongen met Downsyndroom heeft ‘n engel die z’n jeugd bewaart hij denkt dat hij eeuwig leeft Sterven voelt als ziek zijn als dat eens eindigt in de dood maakt hij dat niet bewust mee Hij is wat hij voelt en denkt de dood verandert er niets aan zijn geboorte en dood vormen slechts de kaft van z’n bestaan…

Toen ik jong was mocht ik amper naar een feest En als ik mocht kwam mijn vader mij halen Elf uur!…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…

Je bent te jong om voor te huilen, nog veel te vroeg, nog niets gedaan. Je bent te jong om bij mij te schuilen, en veel te ver van mij vandaan. Maar als je later in dit leven, Meer dan vriendschap van me wil Zal ik dat geven, want dat maakt dan het verschil Je bent te jong om aan te hechten, nog veel te kort in jouw bestaan.…

Het einde is nog niet in zicht, helaas niet Dat doet mij ongelofelijk veel verdriet Om aan dingen te moeten denken waar ik gewoon te jong voor ben Het is iets waar ik nooit aan wen Beslissingen maken over je leven Een beslissing wanneer je op gaat geven…

Een jongen, geboren te Leiden was zwaar populair bij de meiden Genoeg aan zijn zij En toch wilde hij liever een jongen verleiden…

school en aan het werk, je eerste baan steeds meer ontdekte je; je werd volwassen en plotseling kon jij ‘jouw eigen gangen gaan’ je ging je eigen weg en had me niet meer nodig ik hoefde niet meer mee te lopen - gek was dat - jij liep jouw levenspad en leek de weg te kennen zodat ik eigenlijk 'geen kind meer aan je had' maar gisteren mijn jongen…

Geel waart de jongen door de heide. Smeulende wolken, aandachtig de vogelroep der bomen en wit en wit de aronskelken buigen voor zijn tred. Nooit, misschien véél later, vond men het onrustige skelet, vibrerende nachtegaalsroep.…

lieve jongen, je bent echt heel belangrijk voor me geweest, en zal je ook altijd blijven!…

wat nu nog doolhof is voert naar ik vurig hoop tenslotte naar jouw bron want alles wat nog buitenkant of overwonnen slechts bevochten meeslepend of mislukt als tweede huid nog bij je hoort ja, dat zou je dan achterlaten om weer te keren naar je dromen de passies van weleer toen je nog jong was en zo onervaren weer naar die bron waaruit…

Ik heb zijn ringen nauwgezet geteld nog zo jong en al geveld…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland.…

Ik ben de jongen die niet kan voetballen, of tenminste niet zo goed. Ik weet wel hoe het moet, maar mijn lichaam doet iets anders. Ik heb een lijf met eigenwijze trekjes, twee benen met een grote bek die zich heus niet laat trainen. Ze doen maar wat, ze tackelen mezelf.…