Alle inzendingen over kopieën Celan ophale

Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen. Of erger: die zeggen 'het is zoals het is '. Onderwerpen waarover ik een opvatting had en waar ik me over opwond. ...het lijkt ineens heel lang geleden Anno Coronae…

Mooie herinneringen ophalen, dat doe je dan gewoon. Vaderdag vieren, voor iedereen is dat anders. De één komt nog bij zijn vader, de ander niet. Zelf ben ik vader en ben blij dat mijn kinderen er gewoon zijn, dat koester ik en we maken er een leuke dag van. Fijne Vaderdag…

Die altijd zo Sterk stond in Wat je geloofde, In wat je meende Als waarheid Te zien, Bent nu een seconden Gelovige geworden - De waarheid die Je zag is er niet meer, Ze verandert immers Per seconde, en alleen De waarheid van Deze ene seconde Wil jij nog zien…

In de morgen Probeerde ik Tot jou te komen, In de middag Je nogmaals Te benaderen, Tussen ons in Lag een ijszee Aan verloren tijd - Toch geef ik niet op, Blijf het proberen Op deze laatste dag, Wil tot je doordringen, Wil dat je me Hoort en ziet, Als de avond het wil…

Ik doe mijn briefje aan jou Vandaag op de flessenpost, Geef het over aan De schuimende branding op Het Callantsoger strand, En laat het gaan, Ik hoop dat het Je ooit bereiken zal, En zal rusten in je Opengevouwen hand, En dat ik je Zal leren kennen, Ook al ken ik Mezelf nog niet - Misschien helpt mijn Noodkreet aan jou ook…

Woord van dichterlijke vrijheid Dat de wandaad van het Verleden kapot rukt, Tegenwoord biedt Aan het misdadige verleden - Woord dat het leven In de tijdloze tijd Van na het geweld In zijn tegenwoordigheid Leefbaar maakt…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

De geur van bloemen wel duizend zo schoon geen mens die ’t ziet ze zijn enorm gehaast lopen de schoonheid der natuur voorbij geen plant of boom kan hen verbinden de schoonheid zien ze niet meer explosies van natuurlijke kleuren geen neus ophalend voor de heerlijke bos geuren druk en een leven van verveling en haast hetgeen mij steeds verbaast…

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

Onrust steeds opnieuw, proberen, deleten, vergeten en weer ophalen; wanneer komt de avond, wanneer de morgen, het lijkt de klaagzang van Job wel. Is er dan geen antwoord, enkel altijd zoeken? Loslaten, vinden, vergeten en deleten. Wanneer komt de avond, wanneer komt de morgen? De witte winter dekt de harde vormen toe.…

Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien De kleine, witte kerk van Simonshaven Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven Het is een prachtig ijkpunt bovendien Er liggen oorlogsslachtoffers begraven Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien De sleutel maar eens ophalen misschien Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken Het kleine godshuis binnenin…

Mijn hart kan niet meer Niet meer zonder jou Niet meer genieten, zweven in de wolken of houden van Ik moet stoppen met denken Herinneringen ophalen, aan jou.... Die mij teder kust, streelt en omarmt Mijn hart voelt leeg, alleen en verward Pas nu beseft het dat je niet meer hoort, hoort bij mij....…

bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes, krokussen, narcissen kunnen hier hun hart ophalen…

Elke week kijk uit naar de vrijdag Dat ik jou in Utrecht weer ophalen mag. Mijn oren suizen en mijn hart bonst Dit wordt weer een weekend met pret voor ons. Samen rijden wij naar de waterkant Liggend in het gras hand in hand. Ons geluk kan echt niet op En onze gesprekken kennen geen stop.…

Kees Verheul over Mandelstam en Celan 04/05/07 in dichterstheater Perdu in Amsterdam, met de indringende film 'The Centuries surround me with fire', uit 1976 m.m.v. Abraham Siniawsky, Felix Kaplan, Karel v/h Reve. Met voor mij Nadzjeda Mandelstam zo aangrijpend dichtbij over vrijheid dat het meteen weer op de buis moet!!!!!!…

Stil dragen we je weg Gisteren het afscheid Vandaag stilte Je leven hier is ten einde Stil dragen we je weg Gevochten heb je Tussen hoop angst misschien Het onvermijdelijke De schaduw kwam je ophalen Geruisloos zonder woorden Stil dragen we je weg Je lied zingen we Zacht en gedragen Precies zoals jij dat wilde Stil laten we je afdalen…

Het verleden blijft zich herhalen, de afstand wordt steeds meer, ik wil geen herinnering ophalen, ik wil terug, weg uit m'n omkeer! Maar ik krijg de wijzers van gister, niet alleen naar vandaag geschoven, zoek tevergeefs in m'n register, maar die kan me niks beloven..…

denken Dat deze eens niet meer Tegen deze hevigheid opgewassen is Dat deze op een tijd al zijn krachten Flexibiliteit moet overgeven Aan de heerszucht van het weer Mensen kijken in een opwelling Wel eens naar een boom Zien de schoonheid ervan Na de storm is de boom omver Ook zijn schoonheid is Uit de grond getrokken Mensen laten hem ophalen…

hoewel niet gelovige mensen schouder ophalend lachen kan men het niet meer keren de vloek is uitgesproken. hun ogen hebben elkaar ooit ontmoet. zij verscheen in al haar schoonheid en weet : wie het laatst lacht is slechts een kwestie van tijd…

Joepie ik heb gewonnen, ja je leest het goed, ik heb een prijs gewonnen is dat niet gaaf en goed, in gedachten zie ik al, wat ik met al die eurootjes doen zal, o mijn lieve hemel wat zie ik nu staan, ik mag een ijsje ophalen, da´s mijn prijs, maar ik doe aan de lijn!…

Ik heb een kou te pakken Maar eigenlijk pakte ie mij Te zeggen dat ik blij ben Dat is er helemaal niet bij Ik hoest me in de rondte Rode ogen, dichte neus Ze zeggen dat het overgaat Ik denk; maar niet heus Fors neus ophalen Geeft een goor geluid Zal blij zijn als het over is Die kou; die moet eruit!…

de dag begint er is wat licht en wat rumoer en de trams die krijsen net als de meeuwen langs de grachten terwijl ergens in halfdonkere kamers iedereen opstaat en in de spiegel kijkt tanden begint te poetsen roept dat iedereen opschiet buiten de vuilniswagens oude bedden ophalen en rotzooi waar anderen al lang het beste uit…

Ik drink het leven in, Ik drink, drink en drink Tot mijn maag en darmen Tot de rand toe zijn gevuld En ik eindelijk de waarheid zie Die tot dusver altijd was verhuld Ik drink, drink en drink Tot ik de helderste dimensie Van de waarheid zie De enige werkelijkheid Ik drink, drink en drink…

In gesublimeerde vorm Is het eenzame gedicht Niet meer dan een Kinderloos wezen, Niet meer dan een Ouderloos kind…

Later bestaat niet meer Het boek dat ik Nog schrijven zou Is er nooit gekomen Plannen zijn dromen Geworden, gedroomd Maar niet bewaarheid, Later bestaat niet meer Alleen het nu nog Alleen het moment Waarin we leven Vanuit een wijd besef Vanuit een wij besef Waarin we nooit Meer alleen zijn Nooit meer samen alleen…

Raststätte elkaar weer zien en dan na een vermoeiende dag in maart huiswaarts keren Even de smaak van vakantie proeven is ook voor velen: Chianti drinken bij V & D bij de Bijenkorf een Spaans beeldje kopen een boom opzetten een boom optuigen een vent aftuigen naar RKHVVSVBO - Uithuizermeedenseboyscombinatie gaan op de Dam je talen ophalen…

Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen. Of erger: die zeggen 'het is zoals het is ' Wat onthult dit zelfbedrog wat gaat achter dit beeld schuil Is het triomf van 't eigen ik Onderwerpen waarover ik een opvatting had en waar ik me over opwond. Het lijkt ineens heel lang geleden... * Let wel...Nota bene!…

voor suggesties Die mits goed uitgewerkt Er voor kunnen zorgen Dat ik positief verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren Zal nooit eigenwijs Niets aan willen nemen Mijn neus ophalen…

Zwarte schaduw Die midden op De zonovergoten dag Alles verduistert, Hand met onderbroken Levenslijn die in het Donker tast, Op zoek naar Jij die bent Maar die voor mij Amper nog zichtbaar is…

Dit gedicht geef ik Je als handdruk, De allerpersoonlijkste Uiting van menselijk contact - Sterker nog, ik heb deze Regels voor jou met De hand gedrukt Uit houten letters Waarvan elke vezel Door de liefde voor Jou doortrokken is…