Alle inzendingen over kort gedicht

Soms doen woorden mijn gevoel tekort Kijk dan in m'n ogen en hoor wat ik je zeg Soms doen woorden mij laten lachen Kijk dan in m'n ogen en hoor hoe ik lach Soms doen woorden mijn tranen vloeien Kijk dan in m'n ogen en zie waarom ik huil Moeilijk, makkelijk mens? in hart en ziel Kijk dan in mijn ziel door…

Vroeg in de ochtend geboren Geen ouders om hem te begroeten Meteen al zijn jeugd verloren alsof hij voor het leven moet boeten De tijd gaat snel, is beperkt Geen ruimte om volwassen te groeien De tegenslag is niet verwerkt als zomaar een romance op gaat bloeien Hij schrikt van de aanblik 'dag leven' en wordt steeds maar banger…

Je bewoog steeds al hoekig in een figuur die je verzon in een mankerend kind vind je jezelf uit, éénmaal of tot het geen pijn meer doet als de dagen korten valt er niet meer zo veel te tellen : aanraking is nodig leerde je het was een mooie gedachte, de laatste van die dag In je slaap vond je geen rust, ook lange nachten voelen de…

Als het lontje zo kort is dat de stem meer dan verheven wordt Is het brandgevaar zo enorm dat de rookmelders spontaan aan het loeien gaan. Als de brand is bedwongen, de lucht is geklaard, vragen we ons af waarom misbruiken we onze longen terwijl we weten dat het lontje hoe kort ook nooit langer worden zal?…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

Zij voelde zich eenzaam en verlaten want oprechte vrienden en vriendinnen had zij niet. Zij ging staan voor haar spiegelbeeld en klaagde " Mijn gelaat behaagt me niet " en zuchtte diep " Ik vind me niet mooi en aantrekkelijk genoeg en niemand kijkt me teder en beminnelijk aan " Behalve die ene jongen, hij hield het alleen…

't is wel handig om een beetje woordjes te kennen anders wordt 't verhaal zo kort.-…

Je ogen spreken met liefde en haat. Ik zie het als je met me praat. Woorden zijn niet nodig Als je met me praat.…

Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan het leven te kort…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

in het schelle licht drukt het gewicht van uren dagen en nachten de tijd is het rotsblok dat Sisyphus tegen de berg duwen moet de onbarmhartige zeis snijdt links en rechts in noodlottige levens ze teistert het broze weefsel zwaait grillig de hemel dicht maar dan brengt Bach zeeën van licht voor een rituele wedergeboorte je…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk.…

Een waardevol afscheid verdien ik als mens zeker. In mijn hele leven heb ik zoveel mogelijk gegeven. Natuurlijk had ik ook mijn fouten, maar dat heeft ieder mens. Nu ben ik zover om straks te kunnen gaan. Het is moeilijk om dat te moeten doen. Eén ding is zeker: ik heb alles gegeven, wat in mijn vermogen lag. Met…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

als tiener, nog in korte broek, las ik gedichten van Gezelle genietend in een achterhoek of bij de stoof op schapenvellen ik viel voor 't dichterlijk vertellen voor metrum, metafoor en rijm ik werd geboeid door Shakespeare's helden en deelde Cyrano's geheim onsterflijk zijn d'epische verzen van Homeros en zijn zeebonk wat wist ik van…

Gedaagd in kort geding Straalsgewijs ondervraagd Staat 't nachtelijkste ding Met potenvol vandaag Het lichtrequisitoir Maakt alles recht en klaar Vaas liefste en trompet Zijn bij elkaar gezet Naar ninivehse wet Van 't onontkoombaar daar ---------------------------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten (1981) van…

verwondering over de zeer korte verzen die verslag doen van dat wat nog beklijft…

hoog in het blikveld van de verbaasde postduif terwijl het plaveisel van de 34th street angstwekkend nadert ben ik te jong om te sterven en is het gedicht nog niet af van de te korte armen of te hoge klapraam…

wij mensen zijn een en al gedicht soms iets te kort soms iets te lang soms met iets te weinig doorzicht omdat we als lezer niet alles weten wat er aan ten grondslag ligt soms denk je iets eraan schort of ik begrijp het niet ben ik bang ach de mens blijft een gedicht soms gegoten in een rare vorm soms biedt het genoeg of te weinig inzicht…

Het is het woordje waarvan ik geniet rustig, vertel je mij je gedachten een gevoel dat me toch raakt onbekend, maar recht door zee Eerlijk over dat wat jij dan ziet woorden, die de pijn verzachten kort, vooral hoe je dan tegen me praat maar het antwoord kreeg ik helaas niet mee!…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Half vier vanmorgen, ik schrijf de nacht weer van me af zit alleen vanmorgen was weer kort vannacht. Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Wat zal ik: eindeloos klagen zonder een punt te zetten achter ons rijmloos gedicht? Beter is dromen aan korte metten te slaan dan ze ongericht maar door en door te zagen. Het is wat het is, je bent nou eenmaal wat je bent, wat je was en altijd wel zult wezen: mijn niet te rijmen wolk.…

vierkant is het gedicht dat nauw luistert in dit bos waarvan de bomen iets abstractachtigs hebben ontdaan van hun hout en kleuren steken zij kort en bondig af tegen een witte wand als voorbeeld van onbesproken gedrag er liggen geen woorden voor het grijpen de wind nam alle letters mee het zwijgen staat nu tussen de regels geschreven…

Al het goede wou ze aan iedereen geven. Nee, niemand genoot meer als zij van het leven. Niks gaf ze om haar veel te lage loon. Iedereen die ik ken vindt haar een geweldig persoon. Een geweldig persoon dat is ze zeker. Voor al haar goede daden verdient ze een beker. Als ze iemand kon helpen dan deed ze dat meteen. Lachen en praten dat deed ze…

nog vlug dit gedicht te veel beelden spelen in mijn hoofd, kleuren en morgen kan ik dood zijn momenten scharrel ik tot herinneringen mensen klamp ik vast op straat, alles heb ik lief vandaag, morgen kan ik dood zijn ik wil onvergetelijk worden, gemist worden de korte nacht zal vol en blauw zijn, morgen kan ik dood zijn geen tijd voor…

ik neem me voor mijn familie met gedichten te vervelen…

stierf waren geen gedichten en verhalen maar slechts de kaft van een ongelezen bijbel…

bliksem naar kaarslicht zo zijn mijn hersens en daarom dit gedicht met oudejaarsdag in het zicht…

De wetenschap dat leven kort is benauwd me, de illusie dat ik onsterfelijk ben is verdwenen. De zekerheid dat ook ik mijn laatste adem uit zal blazen is aan de ene kant angst, aan de andere kant opluchting. Met aan zekerheid grenzende wetenschap heb ik de langste tijd op aarde nu echt wel gehad!…