Alle inzendingen over laatste levensdag

Mijn laatste reis is zo begonnen ben alles verloren, heb niks gewonnen mijn laatste reis is nu gestart. mijn liefde voor de medemens kwam recht uit de grond van mijn hart. 'k wou alles voor de medemens geven. ja dat kostte zelfs menigmaal bijna mijn leven. mijn laatste reis is nu bijna voorbij.…

men moet er zich bewust van zijn dat een keer de laatste is dat is logistiek lastig omdat men elke keer alsof moet doen of er het beste van hoopt wat ook niet opschiet…

In gelukzaligheid te dromen in een zetel van gedane arbeid en haar vruchtgebruik, drijvend op de witte wolken stromen en de tranen uit de laatste knipoog van het paradijs.…

Perfect is datgene waarin we ons in de liefde imperfect maken. Als goden straffen, hoeven we niet te vrezen, wij zijn hét gebed. Het lot is geen doel, maar een opdracht anders te kijken naar onszelf. Ervaring is de som die aan de opgetelde fouten blijft kleven. Denken meester te zijn over de wereldgaard…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…

God vergeef mij alle zonden, bad hij op het laatste moment net alsof hij wist, ik denk niet dat ik er straks nog ben. Vergeef me mijn jaloezie, vergeef me mijn ongeduld, vergeef me dat ik geen mensen aan mijn sponde duld.…

Op het hoogtepunt van het dorstgelag, verstijft hij bij menselijk geblaf, peilt het opvangcentrum onder de hemelse straf van de stadse laatste vrijplaats waar hij het licht laat doven , zich geruisloos strekken kan, uurtjes zonder pijn, diepweg gedoken onder z’n waarheid , de gemorste dag mag loven, zonder te hebben geweten.…

ze heeft het bereikt die verdomde oude dag ze bindt veters vast en de strijd aan loopt achter haar rollator als in haar beste dagen achter haar kroost in de wandelwagen kinderen tsjilpen op het plein ze vraagt zich af waar ze morgen zal zijn misschien nog een rondje?…

Zonder, zonder iets het donkere niets kijkt me aan Ik wacht en zie niets Ben ik de laatste Zonder, zonder iets Ik vraag me af waarom Het lijkt een doolhof in mijn gedachten Ben ik de laatste Het is koud en nat in mijn hoofd Ik zie mensen rennen Zie vogels vliegen Zie bomen me uitlachen Ik voel me zo dom Ben ik de laatste…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…

Een boom in het gras door jou gekozen om het laatste wat was gebleven van wie je lief was aan het universum terug te geven door de wind te worden meegenomen als een phoenix verrezen uit de as. Vandaag jij - dezelfde boom - hetzelfde gras het laatste van wat je was door de wind te worden meegenomen als een phoenix verrezen uit de as.…

Ontdooit in het uur van ouderdom, vrome wijsheid rijpt zich in mijn borst en wordt waarschijnlijk de laatste straf.…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

Gesmoord in twijfel en maakt subjectief om dat pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van het laatste hoofdstuk waarin ik werd getroost door mijn lief, eeuwen pril geluk op vergeeld perkament, maar altijd cursief.…

we hadden tijd en de lichtheid van ons hart uit het lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die de schijn doorboort?…

Ik kwam nog even op bezoek om je gedag te zeggen voordat je aan je laatste reis zou gaan beginnen met één pootje stond je al op de regenboogbrug en het flinterdunne lijntje dat ‘leven’ heet Esmeralda kwam om je op weg te helpen vanuit je eigen vertrouwde omgeving met je makkers vlakbij in de buurt je allergrootste vriend…

De laatste vlucht terug Naar huis Van de slachtoffers van MH17 Wat een intens blijvend verdriet Voor alle nabestaanden Wens hun heel veel kracht en sterkte toe Troost kan ik jullie niet bieden Daarvoor is jullie verlies te groot Mijn nabijheid, door deze woorden Is het enige Heel veel sterkte! En liefde, stuur ik naar jullie allen.…

Koffer in de hand Met daarin alles Wat hij nog bezat, Druilerige dinsdag in November, het regent Eenzaamheid en verdriet, Kale bomen langs de gracht Steken als magere antennes Omhoog zonder ooit met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant -…

Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben onmachtig met al die doden om mij heen.…

Dichters gunnen elkaar het laatste woord uiteindelijk een toekomst, achter hun begrenzing buiten de dictionaire en de taalgrens om, een eigen punt te maken als inktmop voor hij werd gemorst inkt gedoopt in korsten brood de kruimels waarmee het spoor van licht verduisterd waaraan de papegaaien zijn verwend wat de ruimte van…

De laatste bus op weg naar de remise. Een buschauffeur chauffeert zijn laatste rit. Routineus werkt hij tot de morgen. Begeleid hij leeggang tot de laatste zit. Elke dag bestuurt hij lijn tien. Glijdt hij dubbelgeleed tussen het drukke verkeer. Bestuurt hij zonder echt iemand te zien.…

De laatste dag van je leven, wanneer dat weet je niet Staat er geen the end, ook niet een nieuw boek in 't verschiet Als je laatste dag aangebroken is, komt alles samen: Ontknoping, goed of fout, geen nieuwe episode maar gewoon: THE END.…

van droesem wat alles in zich heeft wat het leven geeft en nu nog neemt moet het beste vaak nog komen, convenant van vrijwilligheid, alle volmachten intens overleefd, gloeiend in de ongeremdheid van de zon vernist met liefde in een onovertroffen werkelijkheid, over de pieken en de dalen die wisselden, de houdbaarheid bepalen in de laatste…

AAN DE ONBEKENDE LEZER Hoe zoet is 't om te peizen dat, terwijl ik rust misschien, een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet van al de droeve falen van uw vader de Poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, u volgend waar gij loopt op uw…

dan wel naast een verwijderd beeld op de hemelse camera, te vrezen in een kritisch diafragma, met precisie, zonder zekerheid kan worden uitgewist en dat ik als eerste, in deze arbitrage uiteindelijk, zal worden uitgewezen waar we ook gaan, we slepen hemel en aarde over elke barricade heen, alle dromen op een rij, alleen de laatste…

haar zelf gekozen eeuw, zo stil, licht als sneeuw op sneeuw, liggen handen op het smetteloze linnen, we zwijgen, ongeopende vuisten om niet hoeven los te laten, strijdbaar is gestreden een glimlach strijkt over het gesteven laken, het rusteloze hart is de sleutel tot haar kluis, die deur geopend in haar huis hoe treffend die laatste…

laat mij uit een monocultuur ontsnappen tot het pleit is beslecht, dan ben ik die laatste haring in een lege oceaan, gekaakt en in de pekel is gelegd?…

Nu ik de laatste keer aan je schrijf nu jouw ziel andere wegen gekozen heeft zal je dan de vrijheid vinden in dit witte zweven? onze mensentranen begrijpen? Nu je verweerde hart boven het wassende water verdwijnt nu het verzonken blauw boven leigrijze golven slaapt zal je dan het lichtste licht vinden? de winternacht doorstaan?…

Het was je laatste dag.…

Het was je laatste dag.…