Alle inzendingen over lading

De lente komt en komt alweer, nu spuiten de vulkanen en witte wolken druppelen hun lading op het land.…

vandaag trekt de wind aan hij blaast deuren heen en weer het bovenlicht klapt onrust door de gang buiten loopt een regenjas gevuld met de terloopsheid van een regenachtig uur aan het stuur van en passant vecht een tas om stil te blijven hangen is een werkwoord dat zijn lading dekt vanuit de natte bomen trekt een koppel spreeuwen luidkeels…

De lading wordt nu eindelijk, door bacteriën aangevreten, overgebracht.…

Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch ook weer niet. Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

In een muziekdocument zou door middel van runentekens de vindplaats verstopt zijn van een lading goud en diamanten van Adolf Hitler, om de terreurgroep Werwulf te financieren. De daartoe gebruikte code heeft men echter nog niet weten te breken.…

Fossielen dekken de lading niet en aan nieuwe hiërogliefen hebben wij ook niets. Ik heb mijzelf nog wel het meest bedrogen met al dat woordgetover en literair gespit, want als alle woorden zwijgen is de liefde de triomf.…

ik wist de donkere luchten het zachte zuchten van de wind geruisloos nestelt stilte zich in bomen tussen blad hoor het vage breken van een tak door naamloze passanten zag de bliksem pas toen het donkere loof diep voor de regen boog de spanning die het onweer lading gaf is stilaan verdwenen zomer is in gouden luchten weer…

onder een moedeloze hemel vallen bladerloze bloemen koude ijswinden geselen het land de despoot met zwarte zweep vaart met duistere lading op het troebele vlot van ongeschreven wetten het kind wrijft onschuld uit zijn ogen harde lijnen kruipen over de aarde en stoppen om graflijnen te trekken rondom de man die denkt dat…

de duizendstemmenman komt wel eens op bezoek door hem krijgen de woorden lading intrigerend hoe lezen en schrijven dan door spreken pas echt gaat leven de gave van de spraak heb ik niet ik krabbel slechts als in trance later merk ik pas dat een kopie van mijn ziel in de woorden besloten ligt……

ik zie de vonk die overspringt uit de levendige communicatie die langzaam in debat zijn lading vindt argumenten kleuren de toon die als een droom gestalte krijgt zichtbaar in gedeelde werkelijkheid al aan de oppervlakte drijft nog zijn het gedachtenspinsels die haken naar de echtheid van bestaan in verder willen gaan dan luchtkastelen…

nog voel ik waar jij het paradijs voor de laatste keer hebt aangeraakt je hand een goddelijk touche heeft gemaakt in de bron die alle leven raakt begiftigd met vitaliteit en inherente kracht geladen met een explosieve lach jouw beeld veranderde op slag omdat inzicht een extravagante verbondenheid gaf mystieke lading en magische…

kon zwerven langs oevers met water dat haar omgeven had zwaaiend naar de mannen op scheepjes met haar lading op weg naar die onbekende stad. duikend vanaf de brug op warme zomerdagen wat verkoeling gaf, niet beseffend dat die stad haar ondergang was.…

Een bliksemschicht doorklieft mijn droom de donder vult mijn wezen aan het groene firmament vliegen velen rustig rond de krachten van de eeuwigheid schijnen niemand meer te raken communicatie is hier anderszins het is een reeds begrijpen stralingslicht geeft boodschap weer de lading wordt verkregen gevoelens als bij een reûnie een weerzien…

door wonden en er geen uitweg is voor geluk wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden terwijl ze bewust waren van dit dramastuk kan de zon dan blijven schijnen met de mens al hun wanen zonder dat planten en dieren wegkwijnen in een plas doorweekt met tranen de aardbol is compleet bedorven in wat goed en fout is in het bestaan een lading…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

en het bederf van hier is dan ondraaglijk groot zij haken aan het leven als een windvlaag aan een blad in ijle nevels zweven violette woorden als de geur van hemels brood anderen vinden hier hun hemelstad en vouwen bootjes van papier die drijvend op het water hun tochtjes maken over vijvers van plezier om dan verzadigd hun lading…

I’ve got you under my skin Opwaaiende zomerjurken In een hete stad Mannen tekort In 1943 Dancing cheek to cheek Met invalide frontsoldaten Een langzame saxsolo Geeft de Indian summer Een erotische lading Ze lacht naar mij Ik hou haar stevig vast Zomerzotheid In de grote stad Opwaaiende zomerjurken Die de dode helden vergeten I’ve got…

ze hongerde naar nieuws met een absurde betrokkenheid geeuwde en kon haar stress niet kwijt in de warmte van samengeknepen handen kortsloten vingers de spanning vloeiden ladingen af die slecht waren voor het hart daar waar beweging ooit als remedie de  nervositeit suste werd dat snel vervangen door rusten de uitsluiting komt…

. ___________________________________ 't Valt ook niet mee aan een dood paard te trekken Van mastodonten die hun ziel verkochten Aan Wop, daar zij hem méér dan Omtzigt mochten Geloof in Rutte moest de lading dekken Een broekie, amper twee jaar in de Kamer Is geen van 't CDA daar dan bekwamer?…

wij hebben heel lang met vonkjes gespeeld die als zij oversloegen lading hebben gedeeld wij zagen de kleuren roken het avondlijke van geuren die hoorden bij een teveel aan ozonritueel toen onze blikken intensiveerden en wij de afstand decimeerden bronde nabijheid steeds warmer verlangen in de bel van liefdeskracht zongen onverwacht…

En ik kon niet anders meer dan duiken In de put waar ik me af liet slachten door al mijn eigen duistere gedachten die me wilden verkrachten en misbruiken ik voelde me meer min en een kuiken me opzadelend met ladingen vrachten waar jij die last juist trachtte te verzachten maar ik kon al niet anders meer dan duiken mijn liefde verpakken tegen…

Maar de zwaarste inspanningen ten spijt, de boot raakt nooit haar zware lading kwijt: het lossen gaat boven menselijke macht.…

Dorst dekt de lading niet, een stortbui, een hoosbui, een moesson, een Tsunami, verzucht. Maar toch op sommige dagen, moet ik bekennen is de hemel strak blauw en is er geen vuiltje aan de lucht.…

En nee, autisme dekt de lading ook niet of dacht je soms van wel? Denk je me daarmee soms te kunnen vangen? Get real, graftak! Of denk je soms dat er door mij geen krokussen meer bloeien? Terwijl ik nota bene de ambassadeur van sneeuwklokjes ben! Ook al ben ik een slak, ik ben wel een betrouwbare slak met het hart op de juiste plek.…

Je kocht er nog drie bij omdat het de lading niet dekte. Zeg jij het maar; welke zak dieper daalt op het ongewonnen graf. Ik weet het niet. Zij vraagt een nieuw katje. Want de hare ligt ook onder onze boomschors, maar daar was ik niet bij. En ik weet niet precies waar jullie boomschors elkaar heeft gekruist.…

mijn liefde glijdt als water door je handen de lading van je huid sluit het intieme raken uit ik lees gevoelens in je ogen, maar kan mijn eigen woorden slechts geloven omdat ik terugkaats in je geest ben ik gevangen in persoonlijke beelden bemin en streel ik jou alleen maar met mijn eigen lust ik heb je vaak gekust voelde hoe…

ik ben dronken maar niet van geluk ik ben moe maar niet van het werk ik ben verliefd maar niet meer op jou ik ben jong maar niet van hart ik ben wijs maar niet van de ik ben wel goed maar niet gek ik lach tranen zonder tuiten ik heb dorst maar niet naar kennis ik heb genoeg maar niet van alles ik ga maar niet op pad ik hoor…

ik wist dat jij kon vliegen kleine stukjes omhoog en soms vooruit dat het leek alsof jij verder schoof ik heb de grootste twijfels als ik jou zo bezig zie er gebeuren te vaak vreemde zaken en erover liegen kan jij niet woorden als magie en mystiek krijgen in jouw ogen steeds een andere lading mee in vooral door mij niet goed…

jij bent het enige boek dat mijn hart sneller doet kloppen de titel is al een mysterie op zich opent vele werelden in droom en werkelijkheid jouw naam pontificaal op de omslag uitnodigend en innemend vol lading en passie er is geen proloog jij staat en de wereld verandert waar je ook bent of gaat ik lees je en leef in iedere…

antennes Omhoog zonder ooit met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant - Plots komt hem die koffer Nogal overbodig voor, zonder Na te denken smijt hij Hem in het water van de Gracht dat minstens zo koud Moest zijn als zijn innerlijke zelf - De lading…