Alle inzendingen over longen

Hij heeft zelfs de Mount Everest bedwongen en stierf door microplastics in zijn longen.…

Uit mijn longen verdrongen uit mijn lichaam verdreven verban ik jou nu voorgoed uit mijn leven Je hebt over mij niet langer de leiding mijn geld gaat nu gewoon naar de kankerbestrijding Dus dure dodelijke ex vergezel mijn laatste woord aan jou is 'vaarwel'…

Van huid en haar Ontdaan, voorgoed Geveld, staart Die roemloos in Een buitenbak Verdwijnt - lucht Die zinloos aankomt Nog in dode longen Leven dat voorbij Ging aan de kern Die geen liefde Was, doch louter Aanhankelijkheid Die voor geld Gemakkelijk werd ingeruild…

Adem die bijna blokkeert, Longen op zoek naar verse lucht Die er niet is, hier, Op deze hoogte waarin ik Mij tomeloos verlies, Hersens die vocht sturen Naar ogen die droog staan En onmachtig zijn De tranen die ik huilen wil Voor een keer toe te laten…

Ik blijf wel de schoolknaap die in schuilhoeken van geblaarte onmetelijk moed vergaarde en longen vol poëzie. Ik ben om het even wie maar ik adem mijn eigen aarde.…

Terwijl de alsem als het bittere kruid Van onderbuikgevoel en boze tongen Walmt als slechte asem uit de longen Van het journaille met het rattenkruid Blijft Femke - 'tgeen niets anders zegt dan 'vrede' - De fiere hoedster van de Maagd der Stede…

U vindt wel iemand voor mijn beide nieren, een pees, een bot, een trommelvlies, mijn ogen, een long, een lever waarop ik kan bogen en waarmee u wel drie man kunt plezieren. Maar schenk mijn hart niet aan het vrouwengilde dat het toen ik nog leefde óók niet wilde.…

Op één stelt keert zij zich Naar het verzonkene Haar evenwicht duurt Het zwaartepunt schuift traag Gedragen door broze scharnieren Zwenkend en zwaaiend naar nergens De long klapt dicht Wachtend op haar kronkeling Onder neonlicht Een sober, star gebaar…

Waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat Als niemand naar mij luistert En steeds maar verder praat kijkend in alle hoeken mij overziend Ik schreeuw de longen uit mijn lijf En toch hoort en verstaat men mij niet Dus waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat…

Zoals de vogels vroeg in de lentemorgen hun lied zingen en de zonnestralen door het dakraam mijn lichaam beminnen De geur van gemaaid gras mijn longen vult met een lentegevoel is het in mijn hart een strijdgewoel. Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

De morgen kreunt de dag eruit Ik lig nog wat te suffen En langzaam strekt de dag zich uit Mijn longen gaan weer kuchen Dan stijgt het leven weer in mij Mijn hart gaat sneller kloppen Maar als ik dan de wekker hoor Is het weer naar de knoppen…

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

Ook ik loop op die lange, witte trap Een klim van honderdtachtig treden hoog Ik voel de longen, voeten, maar het oog krijgt rust… ziet overal het vakmanschap Het zicht rondom verplettert mij… en plots begrijp ik al die Rotterdamse trots…

De longen zullen schonen. Ze zullen zuurstof inzuigen op het mos. Ode aan de bomen. Ode aan de groene levensbron. Zuurstof voor stikstof zal ons goed bekomen als de bosreuzen levenskracht produceren onder de zon.…

De welvaart bracht ons vele nieuwe kwalen, we kregen opgehoopt cholesterol, met fijnstof zogen wij de longen vol, we moesten aan de scans en röntgenstralen. Verdwenen zijn de tyfus en de tering, de grootste zorg is nu privatisering.…

de ruimte is leeg beweging vult herhaling stof dwarrelt uit licht de tram is de tijd als een beweging zo stil langzaam tikt de vloer de tijd danst en danst de beweging staat nu stil en hoe lang is nu…

Laat staan jijzelf Jij ademt kleuren en geuren in je longen van papier. Een nieuwe planeet die als een komeet op ons inslaat.…

Als een deur die opent naar een nieuwe morgen Als een ochtendzon die geel de dag beschijnt Als een hond die kwispelstaartend toeloopt zonder zorgen zijn lip optrekt en glimlacht ja, het is net of hij grijnst Als een luide lach die beide longen ledigt en ruimte geeft en vrijheid…

Gedachten overstromen, de steen waarop ik sta Eén been opgetrokken met ingehouden adem Het andere is vochtig van het woordenvolle water Lucht loopt uit mijn longen Het water wijkt terug Eén toverspreuk voldoende Eén woord tegen alle…

Achter ieder woord dat ik schrijf sta jij ja, blijf ga nu niet weg nu ik je het meest nodig heb blijf naast me blijf in me ademen geef me je lucht vul mijn longen voordat ik in mijn laatste vlucht mijn laatste lied heb gezongen.…

Ik hoor ze dollen dolend door de straat Laverend tussen nacht- en dagritmiek Terwijl die ene kleine Nachtmusik, Omíkron, allen naar het leven staat Waar lallend nog hosanna werd gezongen Speelt schalks een marche funèbre in hun longen…

vallen is zweven in het landschap aan draden geweven, is hijgen geperste longen in de avondmist spreken in morse met de onderkant van de brug de pijlers van de laatste grap voor de aftrap vallen is aarzelend op zij gaan voor het dode lijk op het voetpad spelen volgens andere regels…

Ik loop zonder vooruit te komen Ik roei zonder water Ik fiets kilometers naar nergens Ik step mijn longen uit het lijf Ik zweet en puf me suf Ik vraag me af “ misschien een pondje” Ik zie de wijzer van de waarheid Ik denk volgende week blijf ik thuis…

vanaf vandaag zuig ik het door mijn longen voel ook je liefde door en door zing ik liefliederen nog nooit gezongen ja het is sterker je hebt gelijk hoor…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

De bonuslijers stappen uit tabak Gezondheid van de klant gaat boven alles Dus longen, hart en bloed en zelfs de fallus Gedijen voortaan goed; ik heb een zwak voor banken die in dienst staan van de mens Heb dank, o Bank, uw goedheid kent geen grens!…

langzame dromen in mijn lichte hoofd lucht in mijn longen zoete melk in de ochtendkoelte in de palm van mijn hand witte stille vlakte waar mijn ogen in de verste verte verdwalen winterwoorden schijnen door poreuze wolken in het prille tere licht…

Of beide longen uit je lijf gelopen? Wil jij je toespraak in de gal gaan dopen, zodat het zelfs je eigen hart bedroeft en je vanzelf je laffe lurven pakt, totdat je door je hurken bent gezakt?…

Je kunt niet meer verder brand in je longen angst slaat je lam je wordt besprongen Grommend gehijg geen poten, geen handen honger in het maanlicht druipt tussen tanden Vlijmscherpe pijn doorboort eindigt angst in gebeuren het kraken van je botten het gevoel te scheuren…

Een spreekkoor schreeuwt de longen uit zijn lijf: ´Geef ons de vut en dan een goed pensioen Wij gaven toch ons leven lang de poen?´ Maar Balkenende houdt zijn poot weer stijf Wie écht zo boos is en het tij wil keren Moet ´s avonds na zijn werk gaan demonstreren…