Alle inzendingen over mens wordt te makkel

bezetene Roeren in de koffie Die jou maar niet met rust Wil laten - ik keer terug Naar het kaft van je biografie En zie je in het therapielokaal Naast me zitten, beiden leggen we Kleurige steentjes op hun plaats In een ultieme poging nog iets van Ons leven te maken - Je kijkt me aan en ik zie in Jouw ogen niet de zieke, Maar een mens…

mediteren is jezelf laten vollopen met menselijkheid…

Mens Je kwam Hier Op deze Aarde Hulpeloos Puur Wijs Natuurlijk Als Een wonderlijk Natuur Verschijnsel Groei Maar op Dicht Bij jezelf Alles Wat je nodig hebt Zit in jou Mens Wonderlijk Natuurverschijnsel Jij bent oke Op je mooist Gewoon Door Er te zijn…

Ben ik voor jou een mens te veel? Ik, die een ieder wat 'm toekomt geef en ook jouw leven graag met zo'n toegift verfraai, omdat ik niet wil dat jij mij verwijt dat ik neem voordat ik deel. Ben ik die mens die in jouw leven past?…

hoe hardhandig is de les die wij leren moeten: allen zijn wij één al die hagelkorrels haat worden dagelijks afgevuurd opdat een ander vijand blijft ik voel hoe nu gevraagd wordt te zoeken naar verbinding die zonder bloedvergieten wacht een witte roos bloeit in de hof van Eden het hart van ware Mens Zijn…

Een mens wat is dat? een veredeld beest trek de vernislaag eraf dan zie je de barbaarsheid die er altijd is geweest…

De mens behoort niet te vereenzamen. Jong en oud vragen om aandacht van een betrokken ander om iets te delen ook bij ongein en pijn. Een strijder voor zijn geluk blijft vragen iets van zichzelf te mogen delen met die ander die niet in eenzaamheid gevangen, maar simpelweg gelukkig wil zijn.…

Wat is de mens, dat U om hem geeft Het is en blijft een wonderlijk iets Alles wat U geschapen hebt uit niets En nog steeds onderhoudt wat leeft. U hebt de mens veel macht gegeven U gaf hem een kroon van glorie en eer Wat wenst een mens dan nog meer? Dat U hem zo hoog hebt verheven.…

Ik ben een mens ik moet me aanpassen door het lot aan een nieuwe omgeving doordat ik ben gevlucht van daar waar oorlog was Mijn cultuur zit in mijn bloed mijn geloof is groot ik denk aan de vele mensen in nood die gevangen zitten in kampen niets hebben om aan vast te klampen Ik loop hier op straat naar de volle winkel eens was ik…

voeten, benen, een gat te dik of wat te dun een lijf vol genen met een kloppend hart elegante hals of een dikke nek een hoofd met een gezicht kronkelende hersenen ogen die dwingen of stralen het goede of het kwade alles gezien in het ware licht de mens leeft of tracht te overleven in zijn kort bestaan werkt het zo niet...…

Mens In het Heelal Alles zit in jou En jij zit in alles We zijn Al Heel Één geheel…

geest handen kenden geen verlangen mijn lichaam voelde hoe ik vroeger was geweest materie loste op in stilte die zacht fluisterde van eeuwigheid aan randen van de tijd ik was mezelf volkomen kwijt werd energie geladen met herinnering aan leven dat nooit over ging maar cirkelde waarbij begin het einde steeds verving ik ben als mens…

onze cellen vervoert je defensieve cellen, voeding en hormonen in feite is alles in je wereld niets anders dan water en ijzer van de sterren je bent gemaakt van koolstof, water en supernova-atomen door een vonk ontstaan dieren zien jou als een dier om bang voor te zijn jij beschouwt dieren als voedsel laat het niet naar je hoofd stijgen, mens…

had ik dit land verlaten als ik van haar bestaan geweten had het gaat per uur nu harder jij wat is dat toch ik zoek een mens van mens gemaakt die mij de bodem uit de hel laat schreeuwen en die dan nog ja dan nog naast me ligt en als mond van tederhout zou ik wijken voor je woorden zou ik ? misschien is ja het mooiste woord…

ontvreemd in een winkel op de hoek Waar een man haar bij haar naam noemt, en dus sterven moet Er is zoveel in mij dat zij daar heeft geschreven Wat rond haar is wordt verbrand (In geen dag is de aarde leeg, soms verliest ze Haar verhaal toch kijkt ze naar het rimpelloze meer) Waar haar naam woont Was te lang geen plaats, nu zoont Een mens…

Om zich te beschermen als hij zich bedreigd voelt als hij alleen wil zijn vouwt de mens zich ineen Als de mens zich prettig voelt klapt hij open haalt zichzelf van de standaard en rijdt volle kracht vooruit Als men te hard rijdt kan de rem gebruikt worden De bel als communicatie een gevoel dat men wil delen De bel kan mensen ontvouwen…

Ja de slimste mens Krijgt waardig kritiek Maar hoort het niet…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

dat wat je niet ziet ben ik ook voel je iets wanneer mijn woorden anders duiden ook dan zijn het betekenisvolle geluiden van deze mens jawel, met wisselende akkoorden…

Een kwikstaartje rent zich de pootjes van het lijf in de allee er is geen mens alleen wij twee de populieren hijgen…

Een mens kan zich altijd koesteren aan de schoonheid van de herinnering…

De koninklijke weg de letter estafette koeriers van het licht het is onze plicht als mens om te krassen allemaal zonder de letters is de mens zo kaal kom en vlieg mee iedereen zijn eigen verhaal noch sneeuw regen of hitte gaat het het krassen tegen kom mensen wij leven noch het donker van de nacht houdt het tegen de kracht van de zon de…

het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik ook aanraakbaar met handen maar dan zo gering van lijf zo ben ik ook ja, de voeten geaard maar de geest onpeilbaar diep ze kan nochtans leeg zijn of gestuurd worden door een bovennatuurlijk brein ik voel leven op weg naar de dood zie de zon in mist ervaar ijs in…

ik ben ook maar een mens zo sterk en kwetsbaar kwetsbaar sterk balancerend op de grens van geven en ontvangen ontvangend incasseren hartgrondig geven soms dood en doodlevend vaak door ik weet niet wat gedreven hij die zegt je bent mooi of hoi, jij ja, die jij het wordt in mijn hart geweven als je hoofd in een eeuwig…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

als ik ben, gelijk de doorsnee mens en dat ben ik wijk ik niet af van uw goed en kwaad of lief en leed in luiheid en verboden daad als ik mens ben gelijk allen ken ik u en speel ook toneel met geopend doek kijk dan de zaal in gevuld met uw zielen maar door de belichting blijkt dat een schimmige look oh zeker, ook ik…

als de mens zo open zou zijn als de blote hemel zouden wij als sterren stralen…

Ik ben het levende wezen dat zichzelf de mens noemt.…

iedere ruimte gevuld met ontweesde dracht ongeacht de kleine waarheid of grote leugen veel is naar een gistend onbewuste gebracht de toren draagt een kroon van ronde randen laag op laag uitgedijd tot een hemels dak bovenop ligt de verstilde tijd aan banden wijzers lijken geklonken aan een Romeins rond vlak het lage altaar draagt de verbeelde mens…

voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…