Alle inzendingen over natuurkundig proces

De oude boom buigt zich nog eenmaal diep voor de aanzwellende wind wolkenmassa’s hollen gezwind grauw aan hem voorbij Gefluit hoorbaar ver gedragen een verschrikkelijk scheuren is zijn lot geknikt en gespleten tot het bod de ziel gebroken Jaren van rotting weelderig bedekt met zwammen de kale boomstammen het nieuw leven proces…

Er lag een woord op de trap ik zag het stak het in mijn zak nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen er lag een woord op tafel ik zag, belegde het brood deelde en at er lag een zin op de bumper van een oude auto ik zag het sloot zich achter het mijn ogen. nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen omdat de tijd…

Leg eerst de schalen in een geur - Aarde en wind, dat wat je bij kinderen vindt Het dood konijntje bij de achterdeur. Sluit dan bokaaltjes af, Adem niet langer Wees je eigen ruime graf. Wacht nog een dag of twee. Je eieren broeden met je mee. Open de ramen op de derde dag. Lees psalmen; onthaal je Weggelopen liefde op en Zorgeloze…

Hoe zeg ik dit precies en goed, Op enig moment begreep iemand Dat licht niet in water ontstaat, Maar dat je voor het maken van licht Wel veel naar water moet kijken, Hij gaf de voorkeur aan mooi water Dat geen voorzetsels nodig heeft, Water dat een bloem is, een hand, Een paar schoenen, een mol, Er waren nog meer dingen Die hij meende te begrijpen…

Geert Wilders is verzot op rechters wraken want die zijn akelig vooringenomen ‘Ik moet de eerste Rus nog tegenkomen…’ zei Pechtold spottend. Kan hij dat wel maken? En dan die vent die zomaar uit kan flappen: Dat Duitsers heel veel maken, maar geen grappen!…

XXVIII - HET PROCES - 1945 herinneringen schimmen uit een verleden in zeeën van tijd zuigende golven voor zover we kunnen zien staan we pal - robert brasillach waartoe gerechtigheid verwacht van ongerechten bereid gevonden in de gangbare spelling de toekomst te zijn in de verte ligt de vertrouwde horizon blauw over blauw…

De monnik naait, naait, trekt, trekt de draad door de stof -- Geen knoop aan het eind.…

Laat muggen mijn bloed maar drinken Ik blijf hier om zelf te genieten van het bloed van de maan de vuurvliegjes door de tuin en de joelende kinderen om een kampvuur ergens ...Achter dendert er een vrachttrein langs ...waar ooit de hoeven van bizons roffelden Mijn dromen zijn blind en naamloos Ze schijten ter plekke en eten als ik weg…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

Laat ik maar ongeboren blijven terugzakken in een zachte slaap ik deins terug voor de reusachtige taak van leven Laat mij het levenslicht maar niet aanschouwen zaaien maar niet oogsten geen glimlachend welkom In een proces van aanpassen ik ben bang om te leven laat mij maar staan op de drempel van het bestaan…

Laat ik maar ongeboren blijven terugzakken in een zachte slaap ik deins terug voor de reusachtige taak van leven Laat mij het levenslicht maar niet aanschouwen zaaien maar niet oogsten geen glimlachend welkom In een proces van aanpassen ik ben bang om te leven laat mij maar staan op de drempel van het…

onderwijs betekent niets meer Bosnia est patria mea Dianthus Caryophyllus nimmer Zeno, Plato, Pythagoras lelies van Monet en het leer van Kierkegaard niemand kan mij nog redden noch Richard de derde noch cello concerto van Elgar betekent echt niets meer geboorte en val van dynastieën aardrijkskunde lessen geschiedenis van zout en natuurkundige…

waar ik jarenlang lichtvoetig door het leven danste schots ik nu scheef op grote platen die gelaten weten wat nog aarde heet oncontroleerbaar krijg ik tegengas dat bij iedere stap de voortgang tart van natuurkundige wetten in mijn perspectief van gescheurde netten de woeker zit weer in mijn lijf en vreet verbanden zonder tanden…

Wat kan nu weg wat moet blijven wat mist het hoofd raakt het hart of is pas over een aantal jaren afgesloten om dan te verdwijnen Fragmenten van ver en dichtbij verleden gaan door handen stuk voor stuk blijven korter of langer hangen in een moeizaam proces dat opruimen heet…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

ik heb het proces van vervlechten gestopt door onthechten rustig pluis ik mijn netwerk tot rafels zonder iets te vergruizen weet dat ieder contact nog bruist van emoties in bloot komend gevoel waar oppervlak lacht huist onderhuids nog altijd onzekerheid want ook vandaag sluit geen enkele toekomst definitief uit…

ongelofelijk miskend opspelend sentiment schiet naar de keel men wordt confidentieel met grote brokken die onverstouwd in-en-in vertrouwd zijn blijven stokken blijf bij de les in dit proces ook al wellen krokodillentranen komen maagsappen als zure borrels op geef geen kik je blijft meetellen na je laatste snik…

Sterk zijn Laten zien Dat het goed gaat Terwijl dat Niet waar is Dat kost Zoveel energie Spanning Door Moeten Wat Ik Niet meer kan Ik ben op weg Mezelf te Accepteren Te zijn Op weg Mild te zijn In mijn proces Naar zelfacceptatie Naar Er mogen zijn Pas als Ik mezelf accepteer Kan ik de ander Ook accepteren…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

Proces van genezing, is Een studie van tijd Middenin de duur Progressie die verblijdt Periode optimaal Scheren en wachten Daarna, ongekend Pijnvolle nachten Kracht van de ether Heeft goed gewerkt Met behulp van vriendin Opnieuw aangesterkt Kon ik weer op eigen benen; Van een last bevrijd.…

O Sol iustitiae, illustra nos Verlicht ons, Zon van de gerechtigheid Zie waar zo'n Kafkaesk proces toe leidt 't Lijkt onderhand meer op Pandora's doos Een procureur die nu zelf moet gaan boeten Voor 't treden van het recht met beide voeten...…

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg. Aan mij presenteerde het, het krachtig sterkste en zéér schoonste bevrijdingslicht!…

Gisteren heb ik een moord gepleegd En geen gevoelens van berouw Ik was het zat, de kou Mijn demonen toen maar weggeveegd Duizend steken heb ik van ze gevoeld De pijn van het moorden Het steken van hun woorden De onrust die in mij lag bekoeld Ik verklaar mijzelf hierbij verdachte Geen proces, geen advocaat Verklaar mijzelf schuldig aan…

De slotregels zijn leugenkoek want zo’n proces wil ik niet aan mijn broek!…

Het intiem proces om het voorjaar te duiden door insect bestuift continueert in refrein door de opmaat voorbereid.…

Ik zat daar op mijn thuishonk. Het overzicht behield ik over het gehele veld. Drie man op de honken, klaar met de handschoen. Om de slagman uit te branden. Ik zit daar, op mijn honk, eindelijk. Het was een lange, lange weg. Ik kan nu, met recht zeggen: álles, wat ik heb ervaren mag ik nu uitleggen! Ik bepaal over dag en nacht; ik houd de…

zij dienen zonder pardon zonder proces de dood toe Zie: http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3372089/2013/01/04/Rechter-Liquidatieprogramma-Witte-Huis-mag-geheim-blijven.dhtml…

Ik lig uit elkaar, natuurkundig gezien. Er is namelijk geen deel in mij, Wat momenteel verbonden is. En de kunde van de natuur, Toont zich alleen in verbindingen. Ik ben hier zeker, Duidelijk genoeg om merkbaar aanwezig te zijn. Maar in wat voor vorm is onwetend afwezig, Als je blind bent voor het waarneembaar zijn.…

De silhouetten van een creatief proces dragen al besef van schoonheid. De stilte zingt 't nieuw begin van vergezichten en 't hoog gevoel. De rust van deze nacht was welkom als de dageraad. Te bouwen aan gedachtengoed daarvoor is het nieuwe licht gegeven.…