Alle inzendingen over niets vermag

wat ik ook vermag te wezen, de tijdlijn scheidt mijn discrepantie en hallucineert zonder het vermogen tot herstel, een treurnis is als een gebroken hart met in het midden een lamgeslagen vleugel het beeld herrijst en herroept de enkelvoudige zich aan te sluiten bij de meute, trendvolgers vertragen hun tred en wankelen bij een linkse tegenwind…

De nachtwind weet niet wat hij doet, Die al haar snaren dwingt te trillen, - Zo min als 't oog dat, door zijn gloed, Ontroering in een rein gemoed Verwekt, maar niet vermag te stillen.…

Die somberheid vermag te verjagen en die weer als ooit bekoorden ook klein maar van net zoveel waarde…

Ik zag op internet een reportage Een terugblik op de eerste stakingsdag Ik zag veel profi's maar ook lui op stage De mars was meer dan wat één woord vermag Één spandoek droegen mannen hoog geheven "Wie denkt dat kennis duur is die weet niet wat domheid kost!…

Geen idee wat mensenhand in een reflex vermag. Het begrip zinkt traag en eindigt in hard gelag. De ijskerker van vroege dagen verbergt een verleden schaduw. Vers geworpen licht verstoort de trage rust ruw. Een gewaagde fluistering verhaalt van verholen scepsis. Niettemin kruipt licht onder de deur naar de duisternis.…

Ooit was ik vegetariër, maar ach, wat zij met zulk gevogelte vermag, een godenspijs die snel mijn weerstand brak. En quasi-mokkend ging ik overstag, verslond terstond haar schotel-van-de-dag want ja, het vlees, dat is nu eenmaal zwak.…

van vroeger tijden peilloos diep zat nog in de leden bij voorbeeld aangaande ping pong vereniging voor het vast verband vroeg men een representant bijvoorbeeld in het algemeen een tafel van hot naar her te rijden voor de grote tafeltennisshow of tewel wat een lid meer concreet tredend uit het vereend geheel achter zo'n meubel al niet vermag…

Mijn taal als middel is beperkt om mijn verhaal te kunnen spreken, mijn woorden zijn wat leeg, missen het juiste gevoel, wat ik vermag is in mijn geest geschreven, een brug te ver, voor wat ik werkelijk bedoel.…

Geluk is 't éne woord Dat haar slaapwandlend hart vermag te raken... Daar waakt het tot nieuw leven op: Als roos die berst uit rozenknop, Zwelt het al vreemde windselen te slaken... Geduld, geduld, geduld...! In schoonheid nieuwvervuld, Niet anders mag zij u behoren...…

Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen en soms te ver gaan, over de grens misschien. Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen. Dan verstart de blik en moeten tranen drogen. Prijs die ik betaal voor de gevoelens die ik dien.…

voort Karien van Gennip heeft zich als zodanig geopenbaard Anoniem als staatssecretaris, ongekend als minister heeft zij zich onlangs onder ’s lands genieën geschaard Horeca en tuinders jubelen in koor Karien gaat hen als Verlosser voor Parijse kansenparels uit de banlieues gaan hier in de bediening aan de slag en bedenk dat Karien nog méér vermag…

Dit is der mensen hoge macht; hún denken Doet, wat toevallig scheen, natuurlijk blijken: 't Vermag de kennis, van wat komt, te schenken. Veel van wat eenmaal wonder heette, vlood (Als duisternis voor 't licht) voor 't Vergelijken: "Volmaakte kennis! gij zijt meer dan groot!"…

Dit is der mensen hoge macht; hún denken Doet, wat toevallig scheen, natuurlijk blijken: 't Vermag de kennis, van wat komt, te schenken. Veel van wat eenmaal wonder heette, vlood (Als duisternis voor 't licht) voor 't Vergelijken: Volmaakte kennis! gij zijt meer dan groot!'…

Niet meer mijn wijsheid en gezag, 't is nu van U wat ik vermag. Uw dood, dat werd mijn nieuwe leven, waardoor 'k mijn hart aan U kon geven.…

De wereld gaat eens voorbij op een dag Geheel onverwacht, op de dag des Heeren Maar wij weten wat Gods liefde vermag Dat Hij dan alles ten goede zal doen keren.…

De wereld gaat eens voorbij op een dag Geheel onverwacht, op de dag des Heeren Maar wij weten wat Gods liefde vermag Dat Hij dan alles ten goede zal doen keren.…

Want er zijn gewoon van die dagen zoals die speciale dag, die naar vermag staalt, niet te buigen of dat voornemens is, men over het water kijkend afwisselend vliegjes ziet dansen de rietpluimen ziet wiegen,kiekendieven met elkaar sjansen.…

En zo kan het gebeuren, dat een hele vervelende dag, ineens weer wat, zeg maar bij gaat kleuren, ach wat een tevreden mens al niet vermag... Rijk, dat ben ik niet qua geld genomen, dus wat dat betreft wel slecht bedeeld, maar wat met me met dit schrijven al is overkomen is zeker, ik heb me hierbij nog nooit verveeld...…

O, vloek van 't menslijk woord, dat niet vermag Der ziele diepst bewegen weer te geven, Maar steeds een schijnbeeld om die glorie maalt... O, vloek, dat mensen-traan en mensen-lach Diep in ons eigen binnenst blijven beven, Géén mens, schóón als zijn Zelf, voor ándren straalt.…

strafgeschoeide babyvoetjes maat doet er nu even niet toe harde neus hard contrefortje heus, al wat dit brein aan roodharigs vermag werkt de pols vrij rolstoel precies in de loop doe doe schenk dat vervloekt konijn wat liefde kutje ik ga je niet verlinken ik stop je in mijn molen heus en prik je op mijn draaimatras kaninchen…

Toch, als bij een, wie nog, in klare dag, een droom kwelt, die hij tracht en niet vermag te wekken, komt een wolk soms 't oog omzweven. Vergeten deed de Lethe 't aardse leven... Zij poogde... en toch niet gans verdoofde zij de angst der zielen en haar noodgeschrei. 1898…

naar de monitoren Dan sprak zij boos doch zeer zacht zodat Hij het alleen kon horen Waarom potdorie moest zij hen die zij zo innig liefhad verlaten Zij wilde nog zoveel, met haar broertje spelen met haar ouders praten Het antwoord kwam via haar hartje Zij hoefde er niet lang op te wachten Omdat Hij de lieve onschuldige tot zich wenste Zo het vermag…

Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen breken Vóór 't spreken zelf, - en is als één van dezen. 0, vloek van 't menslijk woord, dat niet vermag Der ziele diepst bewegen weer te geven, Maar steeds een schijnbeeld om die glorie maalt ... 0, vloek, dat…

ik vermag mijn hand te nemen om te letteren met wat woorden, ze te rijgen naar ontbinding of blijvend rakend op het scherm dat de wereld herkent in het vluchtig scheppen van een god en altaar spinsels uit het vergankelijk vlees dat met beelden is geschapen - want buiten mij staat alles stil en beweeg ik voort op het huilen van soldaten…

In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou, daar teken ik wel voor Voor haar rimpels en haar nukken Voor haar wijsheid en haar lach Ja, als mij dat eens gaat lukken Als ik dat ooit eens vermag…

Laten we genieten van deze dag En vandaag onze plicht vervullen We weten niet wat morgen vermag En hoe die dag zich zal onthullen. Dank U voor elke dag ons gegeven Dat wij U altijd loven en prijzen En naar Uw geboden zullen leven U, Heer, alle eer mogen bewijzen.…

Tonnen geduld, eetlepels empathie snuifje zout en peper niet vergetend Mist kleine dosis olie toegevoegd, je gewoon opvretend. .......... wat .... vermag ik zonder ... jou?…

Waar ook veel vogels aan takken hangen en hingen, talrijke kale takken zacht zwiepen op een bries en zingen, omkransen wat vermag met flikkeringen op deze nieuwe dag.…

Blijkt wat je liefde echt vermag. Wij hadden 't jarenlang zo goed. Dat geeft ons ook die laatste moed. Jij wilt toch ook niet dat ik lijd?? Laat mij dus gaan het is mijn tijd. En breng mij waar men hulp mij biedt. Een bede slechts "verlaat mij niet"" Hou mij zacht pratend tegen je aan. Totdat mijn ogen breken gaan.…

jouw warme vriendschap met de blauwdruk van de ziel o, zo drachtvol en verleidelijk en de sterke smaak naar meer Vul mij met gevoel voor humor erfgoed van een grote geest Laat ons vrijheid distilleren uit het droesem van oud zeer Deel mijn passie voor de kunsten in het schetsboek van het hart Teken dan met overgave alles wat een mens vermag…