Alle inzendingen over nooit vergaan

ik ga een verder-weg uit olifantsdracht volslagen voldragen schreeuwend om zoveel licht en ruimte, ander leefklimaat bevrijding van de navelstreng die mij dreigt te verwurgen vader/moederland herinner mijn ontstaan en warm verblijf tijdens mijn rijpingsproces ik ga nu, los van wat mij bond ik kies mijn zusterland één adem: nu of nooit…

jaar lang bedrogen al die tijd voorgelogen Wat deed het pijn om niet meer samen te zijn Jij een nieuw leven ik een nieuw leven Maar mij toch niet met rust kunnen laten hoop geven en me dan weer keihard verlaten Ik heb geen spijt van onze tijd Maar het is nu echt over, over en uit laat me met rust zeg ik luid Ik wil niet meer NOOIT…

Ik wil voor altijd bij je zijn Ik wil je warmte voelen Je hart horen slaan Ik wil je nu zien komen en nooit meer weg zien gaan…

Schrap dat woord Niet meer gebruiken. Het is verleden tijd De mensheid kent het niet meer Eeuwige liefde En vriendschap is een vraagteken Wanneer men het gebruikt, meent men het niet. Vervangen door misschien, het is eerlijker Vriendelijker, niet geheel afgewezen. Met misschien heb je het raden naar. Het kan alle kanten uit Voorbeelden…

Het verleden in de mist is langzaam aan het wegtrekken De mist is niet meer als een vergeten verhaal Het verleden is een donkere nacht die nooit stopt Dat is de nacht van god Eindeloos op zoek naar het heden Nooit meer achteruit Nooit meer naar het verleden Dat is niet meer dat is vergeten Nu.…

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

de lente te laat de winter koning koud vroeg jong te laat oud groot gebruik ruik eens aan je gevoel nee jij weet niet wat men bedoelt jij bent verneukt een kreukel in je papier daar zijn zij en ik ben maar hier de laatste de eerste de laatste die jij test sorry maar zo is de pest jij en de rest zijn blind sorry maar jij nooit…

een: nog één keer Want: Je kunt het nooit meer overdoen!…

waarom kan ik niet vragen teruggaan naar die dagen de hemel huilt nog steeds de tranen weg maar het is op dat verdriet dat je verkocht om wat schade aan te brengen als een engel die wil zeggen het is nog niet vergeten het is nog niet versleten die avond dat alles viel zoals ik al eerder schreef het is gebeurd ik treur opnieuw…

Waarom nog blijven op dit strand zonder zand alleen ogen blijven blind oren horen dit kind is op weg onderweg alleen zomaar tot ziens dit gevoel is niet van wederzien Blijven nog om wat geen zand zonder op dit strand blind van woorden in je ogen te zijn hoor ruis oor kind dit is gevoel onderweg zijn is nooit op tijd gericht en…

Dat was geen fijn gevoel, ze hebben mijn tranen nooit gezien kon het heel goed verbergen dat ik daar de eenzaamheid heb leren kennen.…

Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter wordt geboren Een dichter staat naakt een dichter heelt wonden Een dichter is een schouwspel Een dichter kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit…

Het is nu een ecologische verbindingszone, het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel. Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag. Trok toen de hemel grauw dicht, liet er een…

begrijpen doen zij nooit Haec Libertatis Ergo…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

De meeuwen zullen Dansen in de lucht, Elke dag opnieuw het Leven vieren als ik Er niet meer ben - Wandelaars op de dijk Die van de dag, van het Hier en nu genieten, Honden die met speelse Sprongen hun vrijheid vieren - En wat mijzelf betreft Zal het zijn alsof ik er Niet of nooit geweest ben, Of ik ben opgelost In de ijle…

Een geboorte met verdriet Intens dat je ons verliet Waarom heb je geen kans gekregen Om te mogen blijven leven Ik weet je was veel te klein Maar ik had zo graag jou oma willen zijn Ook al heb ik er vier Ik mis er een want jij bent niet hier Het is misschien raar Na 5 jaar Maar voor rouw staat gelukkig geen tijd Ons prinsesje kleine…

Nooit zal ik een ander kunnen vertellen hét gevoel dat maar aan blijft zwellen Nooit zal ik iemand duidelijk kunnen maken hoe naar deze ziekte is en die nooit zal staken Nooit meer vooruit, maar achteruit gaan denken, weten, waarnemen, onthouden, niet meer goed op je benen kunnen staan Nooit meer diezelfde persoon die je graag wilde…

Mijn bestaan Is vergaan Door jouw komst Nooit meer onbekommerd Doen wat ik wil Zonder al te veel zorgen Voor de dag van morgen De verandering is groot Het begon in mijn schoot En nu jij bestaat Leef ik voor jou Met veel zorgen Vooral voor de dag van morgen…

Zij, dat meisje Dat je nooit meer vergat Waar het verhaal altijd meerdere kleuren bij bevat Zij, die nooit meer vergeten kon gaan Bleef bij je Alsof haar geest met je mee was gedaan Ze was mooi, lief en intelligent Niets wat aan haar kon tippen of bij haar in de buurt kwam Ja, zij, dat meisje dat er altijd was En nooit meer zou vergaan…

Maar zeg nooit nooit, ondanks alle heilloze toestanden is er wellicht ruimte voor onze ware liefde! Zo niet fysiek, dan toch wel psychisch! Zeg liever 'Nooit gedacht!'.…

Hoe kunnen we voort, terwijl we doen alsof, we nooit zullen vergaan. Laat ons stilstaan. Laat ons omzien. Laat ons beseffen hier. Het is nog niet gedaan.…

gelezen is is het nooit klaar.…

Je naam is in mijn hart ontstaan en zal nooit meer vergaan!…

Niet konden wachten, steeds weer dachten dat het nooit voorbij zou gaan? En nu… daar staan we dan, voorbij de tijd, gelouterd door het leven. Herken je iets van wat eens was? Herken je iets van hoe ik was? Ik zie een lichtpunt in een traan. Spijt...? dat het ons zo is vergaan?…

je gaf me zo'n fijn gevoel, misschien was dat ook wel je doel, ik zal het nooit weten, je moest weggaan, het is nou eenmaal zo dat rozen verwelken en vergaan.…

Zij viel in de diepte toen zij werd gebroken in duizenden stukjes bedroefd met een traan Haar laatste kwartiertje was nu aangebroken het zou haar niet lukken nog een keer te staan Een mannetje droef probeerde te schikken maar zou met zijn lach in haar ook vergaan Ze viel in de zee en stierf in snikken en met haar de zee die nooit…

Ja, ik maak het af zelf, zelfs mijn leven want ik wil nooit meer leven zeker geen eeuwig leven en eeuwig branden in de hel laat me niet lachen lachen wat me bij het leven wel is vergaan, opgegaan opgebrand door de pijn de pijn van het leven de pijn die de dood zal doden!…

Zo ver van hier zijn lieve mensen die even aan me denken nu; ze sturen heel kort lieve wensen en zeggen dan;"we missen u"; dat klein berichtje doet me denken dat afstanden niet echt bestaan maar dat de liefde tussen mensen nooit ofte nimmer zal vergaan.…

stervende zonnestralen verlichten vergaan leven verrijzend uit ‘t schuim van de deinende oceaan onder de gele vogel ‘n helderwitte lijkwade koelruimte en graf wachten in doodse stilte verdriet zal nooit wegebben in dit levenslang verdrinken cote sauvage bij quiberon…