Alle inzendingen over opgericht

Een literair huwelijk op betonnen wijze opgericht om de grootsheid eenmaal andermaal te bewijzen, terwijl geen enkele bewoner van die opgerezen eerbewijzen hoogstwaarschijnlijk ooit een gedicht van Leo heeft gelezen, laat staan van Georgine.…

Ween niet als dat al gestorven is, haar schim die op de winden rust, als een leeuwerik - in volle vlucht – naar de eindeloze kim en naar een streepje zonnelicht, die hij in vervoering kust, onttrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, haar vonken heeft mijn hemel opgericht, zodat ik aan de hete hel ontkwam, van alle zonden waarvan…

De NVD ziet toekomst in de jeugd De club beweert bij hoog en ook bij laag: Ze zoekt een antwoord op de grote vraag En zijn over de scoringskans verheugd De stem des volks is danig van de kook Maar die gaat straks vast op in fijne rook…

Er zijn monumenten opgericht waar men, als er tijd is, bloemen legt of uitrust onder een voorbijsnellende hemel. De struisvogeleieren worden tegenwoordig beschilderd met figuren uit buitenlandse handboeken.…

ik voelde hoe je warme tuniek lichtgevend scheurde aan aristocratische opgerichte spijlen van de monumentale afzetting voor het balkon zwart gemaskerd schreeuwde masculien opgekropte frustraties de donkere diepte in waar jij uitdagend wit reflecteerde in een snel oplopende stilte daar waar pijn scheiding brandde in rokende huid…

Oh herfst jaargetij met matte kleuren ongewis weer tot in den treure appels peren op de straten kisten geletterd in hanepoten binnen paddestoelen hazelnoten de krant die dan bericht over ene Anne Frankboom Ik dacht welke ster heeft zich buiten mij in soap of serie of misschien als mannequin danseuse dan wel zangeres plots glorieus opgericht…

De armpjes opgericht alsof ze iets of iemand wegduwden, afweerden, weerhielden. De handen daarop horizontaal, voetstukken op pilaren. De blik van het kind zei dat het gevaar voorlopig niet was geweken. Kon ik het oppakken? Kon ik het in mijn armen nemen en voorovergebogen de geur van het hoofd, de lichte haarinplan- ting waarnemen?…

Hij vlood, wild hunkerend naar een groter lot Alleen naar de pas opgerichte Staten. Om zijn stilzwijgen en onzeker schot Geminacht door kooplieden en soldaten, Aan boord, in 't fort ten prooi aan 't plomp complot Dat hij niet delgen kon, slechts macht'loos haten.…

Kringloop van de vragen, het gras waarop we lagen heeft zich allang weer opgericht. Buigen sterren en de maan naar dat kleine stukje grond om de wereld even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waaronder je ligt.…

wanneer het lawaai van buiten verstomt treedt je binnen schemer vermolmde geur strijkt over hout kaarsen en stenen eeuwen hebben een traditie opgericht zacht gemurmelde gebeden naar hoge schouders van de muren opgeheven het ronde venster stort een roos kleuren waar stralen op de vloer stil staan je kunt niet wankelen in dit licht…

geweest op het aardse feest vol met toeters en bellen ver weg van de schat op aarde waar de wereld niet bekoort het gezang van engelen wordt gehoord deelde zij mede wie door hem naar ziel en lichaam leden vluchtend als een ree in de nabijheid van de zee schommelend op de golven onder bloedkoraal bedolven door het woord opnieuw weer opgericht…

Kringloop van de vragen, het hooi waarop we lagen, heeft zich in andere vormen opgericht.…

Ze komen aan in Amsterdam als band of culturele groep uit Suriname. Met moeite knijpen ze hun billen samen. Justitie spreekt al van een nieuwe trend. Waarschijnlijk zijn ze niet zo muzikaal. Hun boodschap brengen zij vooral anaal.…

O geef ons als oprechte rook-novieten toch heden onze dagelijkse peuk en laat ons in die goddelijke reuk dan opgaan in het hemelse genieten. En kuchend klinken dan in gore walmen de rokersrochels als oprechte psalmen.…

het witte blok waarschuwt mijn voeten mijn rug naar de waaier van het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol…

Het heeft zich nog amper opgericht de wind waait om het huis als gisteren Moet nog wennen aan 2007 en het vorig jaar van 2006 De hijskraan draait zijn kop op de wind aarzelt van links naar rechts, komt terug Een deur gaat open en weer dicht een lift stijgt omhoog, daalt omlaag Van hieraf gezien wordt het iets bijzonders vandaag, hoewel…

en midden op de glooiing lag in 't licht een vierkant veld met bloemen, opgericht, Van bekervorm. Ze maakten met elkaar Een tafel, klaar voor 't drinkgelag, en waar De gasten nog niet aanzitten. Vol wijn Staan al de kelken, dungesteeld en fijn Geslepen. Tulpen waren 't rood en geel.…

Gij hebt het rode vaandel opgericht, Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte, Wapperend stralende voor elk gezicht, - Gij, Man van edel en zuiver gehalte. Gij stierf. Waardoor? Vermoord door 't kapitaal, Maar ook door de arbeiders die u verlieten.…

Wat tronen opgericht — en geen vorstinnen! Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen?…

Maar als ik dan diep in je ogen vind De eindeloze liefde, die er leeft, Als ik gevoel, hoezeer jij mij bemint: Dan word ik klein, en ’t hoofd, trots opgericht, Zakt neer, - mijn hand, die jouwe vastnam, beeft: Kussend je mond, sluit ik mijn ogen dicht.…

Die glanzende druipsteenzuil vorst en tart het verre duister, dat soms twinkelt of weerlicht, houdt zijn spitse top krachtig opgericht naar het hoge grottendak, ijl - nooit verhard. Reine dageraad treft het oude kunstwerk, wiens spitsbogen spreken als lange snorren van wijze denkers onder oosters zwerk.…

Kringloop van de vragen, het gras waarop we lagen heeft zich allang weer opgericht.…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

er zijn zo van die momenten ik ken er meer dan een die mijn wortels doen vervagen in een reeds gestorven lente het zijn van die dagen van schrijnend onvervuld verlangen dagen van verloren licht mij splijtend in verwarrende lagen waar zwarte beelden ter mijner eer moeiteloos worden opgericht en ik haast radeloos mijn zielenlast weet…

zich scherp bewust van onhoudbaar verlangen geniet hij intens van zijn harde zijn in extatische verwachting blijvend voelt hij zijn opgerichte spanning zijn verhitte ogen glijden langzaam wit als hij vergeten verzinkt in een zwoele extase doordrongen van zachte huivers ontkromt zich telkens zijn glanzende rug daarbij zweet tot damp bewegend…

Zie hem horen Zie hem zien Zonder haar ogen Zie hem spijten Zie hem vloeken Zie zijn secondewijzer Zonder haar uren Zie hem komen Zie hem vertrekken Zie hem bewegen Zonder haar arm Zie hem slaan Zie hem vechten Zie hem winnen Om haar niet te verliezen Zie hem met haar Zie zijn irratio Zie het verbod verboden En zie zijn opgerichte…

De mens dat arme beest hij is er en hij is er geweest Hij rent door alle landen tot hij geen asem heeft En als hij neervalt is hij bang en bidt en blaft en beeft Daarom heeft hij de goden uitgevonden daarom heeft hij torens opgericht waar de goden mogen wonen in een eeuwig licht De mens dat arme beest dat vraagt en vrijt en vreest in…

Ik weet een tuin in de zonneschijn Waar mooie bloemen en bomen zijn; Ook witte stenen met gouden schrift En schone woorden er in gegrift; Waar blanke beelden staan opgericht Met klagende ogen in treurgezicht. Veel vlinders fladdren er heen en weer Of zitten stil op de bloemen neer.…

Toch gaan we verder, zien met ogen dicht zo nu en dan toch iets van licht, van opgericht weer worden door het leven zelf, van weerbaarheid en teder herbeginnen. Wat rest ons enkel dan toch weer maar nieuw beminnen als is het nacht nog, toch groeit reeds iets nieuws vanbinnen.…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…