Alle inzendingen over paarde(n)bloem

Men gaat nu onderzoeken wat voor vlees Er door uw diepvriesmaaltijd wordt gemalen In koeienletters zien we straks schandalen Dit muisje krijgt een staartje naar ik vrees Zo jagen we de consument op stang 'Maar stond er net geen paard hier, in de gang!?'…

We hinniken wanneer er niets te lachen valt galopperen over de heuvels op zoek naar graslanden kuddedier voor ons plezier, onze nachten hengstig merries drachtig. veulens, zomer, gras er hangt een geschiedenis aan onze hoeven werkdier, sportdier, plezierdier, maar bovenal hoefdier laat ons grazen zonder te vrezen, we doen het graag in zomerse…

de vijand vluchten onwillekeurig trekken zijn spieren zo staat het paard te suffen in de kou…

Ooit snelde de auto zijn dienstbaarheid voorbij, nu wint zijn paardenkracht...…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

Een paard sprak laatst in Amsterdam Zodra ik hier mijn manen kam Dan denk ik En dat is het zotte Dat doe ik liever aan de Rotte…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Op een dag was een paard heel spontaan Bij een kunstenaar op visite gegaan Hij hinnikte blij Zeg teken je mij Dan kan ik ook eens op WWW.nederlands.nl staan…

Het zal nog uren donker blijven De laadklep valt met zwaar geluid Daarbinnen dringen paardelijven De schooljeugd is het bed al uit Bij daglicht komt het volk opzetten Van heinde en ver, vaak boers gekleed Veel bruin en groen en grijze petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand…

Als ze konden praten zou de hele gemeenschap die hufter op staan wachten, niks geen beloning voor de gouden tip, die moet onbetaald gegeven worden, want geen enkel rationeel denkend mens kan, mag, moet dit tolereren, maar oh, Konden paarden maar praten.…

een ware weelde schiet knalgroen uit de bladoksels van de tuin springt vermetel door het takwerk heen als niet te stuiten paarden zonder ruiter die ik nu temmen moet nog voor de herfst het eerste goudblad schouwt.…

een fjordenpaard zo sterk en fris, jah dat word een hele belevenis. pas 14 maandjes oud en nu al een hart van goud. je bent nog jong en moet alles nog leren, maar wij zijn vriendjes dus we gaan ons zeker amuseren. jij,VIDAR zo in de bloei van je leven,kan ik niets anders dan je alleen maar liefde geven. wij horen bij elkaar dat is een feit, VIDAR…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

Het Belgisch Koningspaar gaf een feest men werd met een koets gebracht Echter sloegen de viervoeters op hol, iets wat niemand had verwacht Wat een scha ze aan kunnen richten, men heeft werkelijk geen idee Maar weinig P K’s zijn er nodig om te belanden op de IC!…

Als een knokig karrepaard merg uit bot gezogen verschoten flanken ijzers afgetrapt door het eindeloos bergopwaarts de piek nooit genomen. Om vervolgens uitgewrongen dorstig een traject over de zwoegende dijk tegen storm en klippen op met aanloop te nemen. En dan ook nog loodzware aktetassen meezeulend. Het volle gewicht dat…

Er waren een jongen en een meisje die twee paarden in het hoge gras dicht bij elkaar zagen staan Ze dachten dat het een paartje was.…

Na honderd jaren voor de schillenkar, stond een oud paard in de wei genietend, iets in de war. In de trouw gezworen ochtendmist hoorde hij gehinnik. Het was zijn oude vriendin, dat's wat hij wist. Verward maar toch heel blij keek hij rond. Zag haar weldra staan in de naaste wei.…

zit je stil even onbewogen Ik heb met je te doen jij bent -zeker- zo bevlogen als 'n dichter over z'n gedicht de taal woorden en zinnen Jij fladdert van bloem tot bloem dat is,wat je noemt: 'n zonnig leven Je woon - of verblijfplaats is me onbekend vandaar m'n mededogen Ik herken je zoektocht naar de nectar van het leven…

Zomaar een zomerdag, een julidag een ziekenhuis Toren van alle soorten barmhartigheid met tienmaal honderd ogen Ik ken de helling van de opgang Het aantal treden van de ingang In mij geen lied, geen zang M'n keel gesnoerd Achter de bos bloemen alleen mededogen Ik vraag 'n vaas... voor m'n tranen?…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

een donkere trap en daar draven huzaren door het panorama in een rijtuigje met grenadiers en jagers muziek door het bos ik - zei de mus : schoot hem een pijl uit mijn boog - hij weigerde mij onthoofde graven van egmont en horne zijn onuitwisbaar hollandse graven van over de zuiderzee teruggedreven…

Het is de moeite waard Die benoeming van het paard. Zonder het te weten Hebben we allemaal paard gegeten Of bent u dat nu al weer vergeten? Eigen paard is goud waard…

het paard keek drachtig at omslachtig gras weg rond de bloemen de weg wilde niet recht maar slingerde rond heuvels in de verte verre wolken regenden een grijs gordijn bedekten droog en zonloos ons toevallig samenzijn we zijn op reis gestrand dit samenspel van krachten is groter dan wij ooit als doel konden verwachten…

" Die schone bloem rechtte haar hoofd En keek me treurig aan Ze zei "Wie me liefde heeft beloofd, Is van me weggegaan." Ik zei "M'n bloempje, leef en lach, Heft uw hoofdje met gemak." En ze aanschouwde nog slechts één dag Voordat haar stengel brak…

Zwitserse maskerades molewieken naast de gemsen de fleurige flora door De speelsheid 'n bloem ontsproten op bergen van onbrekende wijsheid dartelt in het oogverblindende panorama O bejubelde edelweiss voor eeuwig slechts symbool je gewend succes is maar als 'n resistente bacterie zonder slachtoffer…

Een traan biggelde langs m'n wang omlaag En vond zijn weg naar het diepe dal Opgejaagd door m'n geweeklaag Geen tijd voor herstel na de rauwe val Stuitte hij op een zaadje in de grond Omringde het even met z'n vocht en zonk Daarna was 't een kiem die daglicht vond En mij als bloem opnieuw geur en kleur schonk…

'moet je voelen hoe koel die bloemen zijn' zei ik en ik legde je hand op al dat kroelende roze 'terwijl pioen zo'n gloeiend woord is' zei jij ik bloosde ------------------------------ uit: 'Zeestenen', 2001.…

openen zich de bloemen van de magnolia Ze zijn door zon van hun bolster ........ontdaan Het zegel van lente als door een hand -onzichtbaar-verbroken Witte sterren tegen 'n schuchter blauwe lucht ....zonder maan.…

Ik hoorde hen zingen galmen is 'n beter woord Buiten werd de zondagsrust verstoord door motors die stuntten op 1 wiel Op de dodenakker achter de kerk was een levende ziel 'n boeketje bloemen in de hand Dit is het land terug gegeven-met dijken- door God aan jonge mensen.…

De vlinder vliegt onwetend met gekleurde vleugels als een paard zonder teugels vrij en ongeketend de hemel tegemoet. Onbewust van schoonheid noch van broosheid zit hij op bloemen te pronken voert zichzelf dronken; nectar in overvloed.…