Alle inzendingen over park OR bank OR Sam M.

Daar gaat die verdomde wekker weer af. Ik sleep mezelf naar de badkamer. Elke werkdag weer een straf, als ik hem tegenkom, die man met de hamer. Met de ogen op half zes maak ik een kop koffie klaar. Ben nog lang niet bij de les, en gaap als ik sloom voor me uitstaar. Ik moet nu toch echt naar kantoor en kijk nog even op de klok. Er is…

De kunst van relativeren Je eigen pijn verzachten Onvermogen maskeren Problemen ontkrachten De kunst van relativeren Hoe slecht je er ook voor staat Vedriet proberen te reduceren Er is altijd iemand met wie het minder gaat De kunst van relativeren Zeg:"Als je maar gezond bent" De kreet die je dan moet hanteren Ook al heb je geen ene…

Gevangen in een web als een vlieg in dat van een spin. Geen kant op kunnen. Heeft dit leven nog wel zin? Het borrelt van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Uiterlijk onbewogen, bevrijding voelt als verraad. Geen keuzes durven te maken. Op niemands tenen willen staan. Jezelf herpakken en maar op dezelfde voet verdergaan.…

Ik heb twee idolen. Hun foto's hangen boven mijn bed aan de muur. Mijn hart hebben zij gestolen, ben een fan van het eerste uur. Door hen raak ik geïnspireerd, en lach om hun capriolen. Het jeugdige door mij felbegeerd, het ware talent nog verscholen Ze raken bij mij de juiste snaar, ben blij dat zij bij mij inwonen. Een leven zonder…

Haar ogen betoverend... Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen…

de banken in het park dragen het lichte gewicht van een plaats bezaaid met bladeren bestemd voor gesprekken en stiltes soms bezeerd door verwijten maar meestal geeft de rug een schommelen aan vertrouwd met tussenpozen van schaduw en licht woorden tot de bomen gericht of bedekt met een krant voor een slapende man de banken bieden…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…

in het park…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

, een zitplaats voor nu de bank, buiten in het park de plek, aan het water romantiek is, ja het is er niet en het gesprek blijft bestaan…

en zij samen grijs geworden zaten samen op een bank en keken naar hun zee hun lucht was zilverblauw zilvergrijs glinsterden hun golven…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

er zit een oude man op een bank in het park hij kijkt rond hij ziet jeugd heel veel jeugd jeugd, dat was hij eens ook hij zong, sprong en genoot van die zekere onbezorgdheid die jeugd heette maar nu… telt hij niet meer mee hij is immers oud zijn wilde haren kwijt droevig is zijn blik hij denkt: waarom wordt men eigenlijk…

ik, mijn zijn Want als ik ergens ben, dan ben ik er ook Omdat ik me dat bewust ben En weet dat velen dat niet aankunnen Maak ik me meerdere malen klein Nou ben ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer in een veel kleiner huis Van mijn appartement van 130 m2 naar 60 samen…

jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

Een plekje dat ik zo bewonder dat is toch wel het mooie park, waar ik een man zie staren z'n armen rustend op zijn hark. De bankjes langs de paden waar mensen zitten hand in hand, verliefde blikken naar elkaar werpen met naast de bank een picknickmand.…

jij en ik samen op de bank geen meter van elkaar maar onbereikbaar voor elkaar gescheiden door mijn huwelijk…

Bomen en kroegen zwervers die zwoegen over straten en pleinen met soms zelfs konijnen in groene parken en tuinen waarboven wolken bazuinen stenen en beton een zonnig balkon oude kerken en nieuwe banken en een tongval van klanken tussen huizen en fabrieken ziekenhuizen voor de zieken het stedelijk landschap is nooit af.…

na mijn wandeling in het park smeet ik mij even op een bank wat geritsel in de struiken liet me plots toch even schrikken een verbaasde kop met grote ogen keek mij zo onwennig aan alsof hij me iets wilde vragen: "neem me mee en… zorg voor mij" sinds die dag heb ik nu een vriend een viervoeter met kwispelende staart de bruine labrador…

Je probeert de lelijkheid te pareren van boze mensen in het zomerse park sublimeren in kwetsbare schoonheid alleen in jouw ondergoed op de bank je ziet de vogels foerageren de bomen aan de waterkant de heldere zon breekt door sombere wolken verdwijnen ik wandel in jouw stem ik zwem in jouw gedachten alles sterkt me in wie ik ben ik neem…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik heb geen zin, dus doe ik niks, ik heb geen zin, ik hóef ook niks, wat een luxe, als ik bedenk, dat dit eerder had gemoeten, toen m'n kroost nog aan m'n rokken hing, tóen had ik moeten zeggen, ik heb géén zin, ik dóe ook niks, maar toen is toen, en nu is nú, ik heb geen zin en hang lui op de bank, niet tot meer in staat!…

het oorlogsgeweld maar vooral de intollerantie en haat jegens homoseksuelen gisteren nog werd er een mes getrokken tegen mij jaren lang heb ik in oorlogsgeweld gewoond heb ik me als een kameleon moeten gedragen om te overleven ik ben het vechten moe wil graag zijn wie ik ben in vrede mijn studie afmaken en bouwen aan mooie toekomst samen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…