Alle inzendingen over pas de deux OR biertje OR terras

Eerst de Jazz dan een biertje nog een biertje dan Dolly of Barbra en weldra nog een bier en nog een aan de manier waarop hij Barbra's naam uitsprak wist je hoe laat het was...…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

de deux zal dansen getooid in teder groen…

Ik zie je staan, met een biertje in je hand Op je gezicht een lach zo breed En je opmerkingen bijdehand Dat is iets wat ik nooit vergeet Je vrienden om je heen En jij vind het wel goed Je hebt aandacht genoeg Jij weet wel hoe dat moet!…

In dronkenschap wil ik nog wel eens vragen naar zijn en niet zijn, einde en begin en kan daar uren over blijven zagen. Vervolgens neemt de kater mij dan in en worden al die vragen weggegooid: het eindigt steeds weer zonder doel of zin. Wel vragen, maar een antwoord weet ik nooit, dus wat ik schrijf is altijd onvoltooid.…

een biertje bij.…

Ik voel wel eens een pijntje daar en hier Nu zijn er onderzoekers die beweren Dat je die pijn het beste kunt bezweren Door ’t slikken van voldoende liters bier Als dat maar in mijn medicijnkast past Ik overweeg een ruime inloopkast…

De pilsprijs in de kroeg gaat flink omhoog Vijf euro minstens ga je straks betalen Voor flinke drinkers is dat best wel balen Het hangt niet zo ontspannen aan de toog Maar desondanks ga ik weer naar ´t café Uit voorzorg neem ik wel een sixpack mee…

de lach in je stem is als een fluwelen vocaal zacht doseert haar muziek de ritmiek in je woorden waar zinnen dansen in het spel van begrijpen neemt zij jouw hand om even accenten te knijpen in een pas de deux volgen wij de dansante lijn van het verhaal tot in een naderend einde de lach verstomt het van elkaar scheiden…

De ambiance zien we later pas, maar ongetwijfeld is het een terras.…

Een dichter zocht een opener, Hij had trek in een biertje. Eindelijk vond hij dat ding Na zo’n klein kwartiertje. En toen hij het biertje op had Zei hij met blij gezicht: “Ik heb een fles geopend, En een gedicht gedicht”.…

Zij dronk een Ricard, de anderen Pinot Noir. Onder het nuttigen van een plateau worst en kaas bleek er één de baas. Ze was zeker tachtig en zo te horen alles machtig. Verstand van zaken, over boeken en glazen van honderden euro's per stuk. Over mahonie kasten en geluk, een liefde die ontluikt, over serviezen, ongebruikt. Over verzekeringswaarde…

Ja, ook nog een biertje voor mij. De stadsbus walmt blauw en stinkt diesel. Een zwerver zwalkt voorbij, hij lijkt op Catweazle. Op het terras van een beroemd kanon, daar waar het leven ooit begon. De Groote Griet, welke Stadjer kent het niet.…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

zijn kleine hoofd stil en onafgebroken gericht naar de geel- oranje parasol wind en zon spelen doorzichtig met het blad van de oude boom in de nabijheid wachten de grootouders kalm op het kind dat niet los komt van het schaduwspel dat zon wind en dansend blad door de parasol met hem spelen…

liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze…

Terwijl ik op een terras in Haifa genoot van een koel glas wijn en mij vergaapte aan een pas getrouwd stel, dat poseerde voor de fotograaf was er op exact datzelfde moment in Jeruzalem een zelfmoordterrorist, die met zijn zelfontploffing talloze onschuldige burgers met zich mee nam en bloedfoto's liet maken.…

Eens toen de dagen over de riviertong lagen lang en wazig onder de macht van leed kwam stralend de boot onder de herfstbrug gevaren en ik zat bang voor het licht in mijn schaduw jij hebt zorgend de boot aan de kade gemeerd bekommerd mijn twijfel mijn angst genegeerd en je hand hielp me mee op de loopbrug en het licht waarin duizenden…

Uw lach van vroeger stil vervaagd sinds vader u alleen in ‘t leven liet. Uw stem van zoveel liedjes van weleer, van lieverlede ook wat brozer. Een zorg, maar ook een troost voor u: moemoe te zijn van zoveel telgen Een troost die gij ons hebt gegeven: ons schoonste have, kostbaarste bezit, ons leven.…

adem maar de geur van het verleden verwelkom de personen die uit de schaduw van hun schilderijen treden voel de stenen loop het pad hun schreden hebben eeuwen eerder al die tijd gehad pas op het terras zie je de werkelijkheid in vergelijk is rembrandt 's licht een paar penseeltjes anders…

zacht draagt licht zijn kleuren over mijn gezicht in een heerlijk zonnegloren wordt warmte geboren waar jij en licht jullie eeuwige passe de deux dansen raap ik schaduwen die warm van de zon roder kleuren om en om ik leg de avonduren in een ronde mozaïek bekleedt zo de aarde tot wij aangeland zijn bij de nacht waar alles in zwart…

het is verlangen dat je spitst op een lach of snelle blik de oogopslag die jou ook zag achter een blonde lok soepel zacht bewegen spelend leven strelen in lichaamstaal of de kordate tred die felheid hakt in afgemeten pas een caleidoscoop voor elk wat wils te zien op het terras…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Hij zat er op terras, dronk er wijn en keek er naar de meisjes. Eergister stortte zijn vlucht naar Lissabon neer (en dat is echt waar). Of ze boven zijn kist bidden of dansen zal neef worst wezen. Hij heeft niets te willen nu het zonder hem lente is en altijd zijn zal. Hij was pas twee-en dertig.…

Ze zaten op een terras Glas in de hand en een peuk En lagen samen over wat voorbijkwam in een deuk Vooral de vrouwen werden onder de loep genomen Een soortement gekeurd en de heertjes maar dromen Die daar, heeft mooie benen Oei, maar wat een lelijke kop En kijk dat sloofje eens gaan alleen haar handjes in 't sop Ze hadden commentaar…