Alle inzendingen over prik het vast om nie

Die son kom op in sy prag die self herken hom nie meer nie. Kan nie glo wat gedeel het nie voordat die wind aanhou waai. Die minute bedrading hom aaneen in onnodige herhaling en slyp totdat fyn stof onsigbaar verdwyn in oë, neusgate en longe van ons lijfelijk bestaan op soek na die bron van verjonging.…

ik zou je zo weer plukken omdat ik nog zoveel van je hou ik zou je zo weer plukken als ik ermaar zeker van kon zijn dat jij me niet weer prikken zou…

'k Heb iets ien mien wâ 'k nie verklaor: Ik wil 'en ding vandaog Dolgraog; En hê 'k 'et, dan zal binnen 't jaor Dâ ding zo zuutjes aon Mien hart gaon tegenstaon. Een minsenhart duut soms zo raor! Ens wou 'k dolgraog 'en vlukske haor - Te zeggen hoef ik nie Van wie - Zij gaf 'et mien; ik lei 't, zo waor, Op 't hart.…

Ek het jou vlerke gemaak, jou gekalibreer, jou die ruimte beloof, maar toe jy die lug vat, het ek gehuil omdat jy kan vlieg, omdat jy my nie nodig het nie, omdat jou vlerke jou eie is.…

prik ‘gelooft u mij, ik heb me nooit vergist de stad zal wereldwijde roem vergaren’ het klonk oprecht, vervolgens sprak hij ‘hik’…

Ze kijken naar me ze denken daar is iets mis ja dat gezicht en die houding is zo anders als ik me niet vergis Nog maar even kijken want het is toch vreemd zoals het gaat die ogen prikken in mijn rug als ik de omgeving verlaat Mij bekruipt het gevoel dat mensen het niet begrijpen zou ze dronken zijn toch maar ontwijken Voor de buitenwereld…

Baat het niet dan schaadt het nie(t)…

Mijn eega is wel zo van slag, komt echt niet alleen van zondag, welnee hij heeft het voor elkaar in tegenstelling tot ieder ander jaar: een probleem te hebben met " het uur" Een zucht stijgt op vanaf de bank: de dag duurt zo vreselijk lang, 'k heb het gevoel da'k een maand op ben en een ieder die mij erg goed kent weet: dat zoiets…

De nacht na de prik: Wat voel ik? Wat ervaar ik? Wat wil ik delen! Wat wil ik vooral delen!!…

Muurvast, in m'n gevoel, als een boom met een bast, leven zonder doel. Alleen zuurstof produceren, en zorgen voor nageslacht, dat kan me alleen niet deren, ik had heel wat anders van het leven verwacht...…

Vast. Met een brok in mijn keel, vechtend tegen de woede van daarvóór.…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…

Donker diepzwart dogma spreekt vastomlijnd in uitgesloten logica goed dat twijfelaars bestaan en agenda’s bijdehanter opengaan want zonder twijfel blijven duistere dogma’s onmiskenbaar bestaan.…

in een diep verlangen naar het leven ving ik met mijn ogen dicht de vlinders die jij zond krulden vingers fluisterwoordjes en heel even voelde ik dat ik je werkelijk verstond tot mijn handen open braken daar de stilte zweeg, ontstemd 'k had in angst ze kwijt te raken alles vleugel lam geklemd…

Wolken drijven vredig door de purperen hemel Haar wapperende jurk waaide lichtjes boven paardenbloemen Mijn bewondering verstomt als ik onbegaanbare wegen zie Onbewust heb ik nooit acht geslagen op haar kostbare woorden Haar verdwenen licht maakt plaats voor duisternis Ik mis haar onbelemmerde goedheid Ik zit onwrikbaar vast…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

Maar al dat vervormt een keer, laat los, je lijf, je cellen in zand lossen ze ooit op in as, in bos, in mos, in luchten ooit En dan ineens is er een tros met vruchten geboorte, je kijkt verwonderd en zuigt je vast weer aan een warme borst jouw handje houdt een grote hand flink vast.…

weerloos volk dat in een open veld staat maar, is dan de vraag, zoeken we die allemaal niet een beetje hebben we allemaal geen nood aan ons eigen volk dat naar jou luistert ik hoop het niet ik heb geen tijd om te denken ik heb geen tijd om te leven ik heb geen tijd om lief te hebben laat staan te haten ik heb geen tijd ik heb niets voor eeuwig vast…

Dankie dat jy nou hier is, my ruimte egter nie binnedring. Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom jou te hê, as jy kil, saggies vir my sê : “ Dit was valsjare, in konfyt weggelê ...”…

Wat lewe heet, is net die op en neer as ons klein skuitjie al maar daal en klim; en wat ons sterwe noem, is niks nie meer as ons verdwyning op die gindse kim. Daar is geen dood.…

Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

Prik!…

zittend op het balkonnetje prikken de keien muren mijn hoofd lek de wind neemt mijn leven mee o algarve…

Het is de week van Verdonk en haar branie, ook al zeggen drie imams: Nee, we ga-nie! Ayaan Hirsi Ali is in ieder geval veiliger behuisd, andere Kamerleden worden ook vaak verguisd, al kan het een kwestie zijn van nie-versta-nie… Het is de week van kleumende Slochtenaren die caravans bewoonden om kavels te vergaren.…

Gedachten die verdwalen in een fantasie Dromen die zich tot vlinders ontpoppen Gevoelens die zich in de wolken wanen Geweten dat de moed ontbreekt een luchtbel door te prikken…

Houdt U hem eventjes vast, dan krijgt ie zijn prik, waarop de baas zegt: dat hoeft niet hoor het is een bikkel(tje) verblikt of verbloost niet van een prikje. En inderdaad, de hond krijgt zijn prik, is goed bevonden voor een jaar de baas krijgt de rekening en zo is iedereen weer blij, nou ja blij!…

Daar zit hij dan Met tranen in zijn ogen Van oud dom en ziek zijn Elke keer die prikken, Elke keer die pijn, En dan maar blijven zeggen, God zal bij me zijn.…