Alle inzendingen over rode vlieger

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…

onder het gehemelte van rochelende woorden sijpelt angst in herhaling om het smeekgebed gelaten in de helse dood te graven het ontvleesde sterven in de nacht gebrand trekt benen in een stuipend baren wanneer het einde in een nooit meer begin rumoerig in enkelvoud nadert…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

Ze staan er mooi bij die jonge beuken rood van opwinding lijkt het mij…

Kan ik je bekoren kan ik je donkerrood zwarter nog dan rood rond op rond morellenrood kan ik je kan ik je bekoren…

uitblust vertel mij dat u beter schrijft jij ook weer blij Vertel mij alles wat ik al weet dat u recht schrijft en ik zo schreef Vertel mij dat de taxichauffeur ff wacht Stappen wij uit in het maanpark deze nacht Vertel mij dat je kunt lachen in dit leven zonder te wachten Op de dood vertel mij over een roos zo rood…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, ‘k zat opnieuw geduldig op wacht, maar van mij hoor je geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ‘k was er reuze treurig onder.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

rood licht komen te staan…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

Hij was er zelf niet langer voor beducht Het einde kwam voor Friso Wiegersma Hij laat ons dichtbeschreven vliegers na Soms triest, soms jolig, in de avondlucht Bij slager Van der Ven kun je niets kopen Zij zijn wegens familieleed niet open…

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

Met zijn vlieger waait hij met de wind mee in de verre uithoeken van zijn gedachten uren lang kan hij daar staan zwevend in het land van zijn dromen niemand hoort hij niemand ziet hij een en al oor en oog voor de geheimen van het hemels heelal…

'Een teengezwel wordt onverbloemd een vogelkijker soms genoemd,' beweert de boze vlieger. 't Zit 'm hoog. Hij klaagt: 'Het mensdom doet 't fout en snapt niet, dat het mij berouwt: het is een likdoorn in m'n eksteroog.'…

samenvervlochten dagen vliegeren achter elkaar aan op deze zonovergoten dag verwarmt de gouden gloed de harten van hen die al even bevroren leken dansen zonnebloemen aan de oppervlakte terwijl zwaluwen de Lente aankondigen…

gaat niet altijd op, alhoewel de VLIEGER gaat wel op, maar familie, niks ervan.…

hij is een slechte vlieger, maar rent met een snelheid van veertig km per uur op een teller, toch toont hij een zekere laksheid. kabouters in bruin of rood gekleed vaak met een rode muts zijn sneller. die ventjes zijn enorm sterk, verzetten bergen werk denk maar niet dat ik hen vergeet.…

een zomerse zondagnamiddag op een open terrasje aan de zee genieten van een ijsje of een thee of wandelen langs het goudgele strand kijken naar het neerslaan van de baren met de zwiepende wind door je haren tot je huid bijna rood verbrandt je ziet die fleurige mensen op de promenade je slaat hun doen en laten gade oudjes lopen met hun hondje…

Wanneer ze naar de voedselbank loopt, denkt ze aan Oma en haar zinsnede over nood, en weet, dat die vlieger NU niet opgaat!…

Vlieger, neem mijn liefde mee als een zachte feeërieke vlindervlucht. Maar vlieger kraakt onder druk, vlinders verdwijnen gedwee. Verloren illusies koelen de warme lucht. Vliegenaar en verdriet, verdwijnen getwee.…

Liefde van golven opstuivend zand brandmerk van water vlieger in de lucht Met engelen weet je het nooit ze zitten aan je tafel, lachen honderduit maar als je ze wilt aanraken lossen ze op in het niets Woorden verwaaien in de wind, stekeblind maar de herinnering blijft sterk als een berg.…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Ik zal je brengen naar mijn paradijs vol vliegers groot en klein en vanaf dat moment zullen we weer samen zijn…

en haar hart propelde nog steeds ‘Kassie’ met zijn vlieger- jas ‘t is alsof het gister was!…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

Er wordt niet mee gelachen in Japan en de Chinezen zijn ook niet tevree. Korea lanceert een raket of twee, Amerika ziet er maar bleekjes van. Door zo met vliegertjes te jongleren begint al de rest te panikeren.…

Voor hen die wijken, stil en neergeslagen, in de bijsternis van nog niet weten hoe de liefde wegen vindt, Voor hen die zwijgen, bij het hoogtij van verbondenheid van wat niet kon, niet mag en dus niet duldbaar is, Voor hen die smeden aan het hek dat binden moet, behouden zal, bezweren wil, laat ik een vlieger op met een lint dat…