Alle inzendingen over schoonheid van nacht

(voor Liu Yu Xin) Ik loop door een bos met bomen van goud en de paden zijn bezaaid met anemonen twintig kabouters brengen een glas wijn en mijn naakte lichaam vindt een meer gevuld met het helderste blauwe water en zeemeerminnen strelen mijn lijf en van een dolfijn krijg ik meer wijn terwijl jij in de verte mij wuift betovert jouw lijf…

DNA en film zijn de mooiste dochters van de rechten, en grote vijandinnen van politiek, graaikunde en bedrog. Miljarden geloven valse feitenknechten tot vlak voor het bewijs nog.…

ik kijk naar jou en zie hoe verlegenheid zich meester maakt een bedeesde glimlach wordt geboren kleurt wangen rood evenals gevaasde rozen die schitteren zucht de eenvoud zachtjes…

weigerden te lachen Zij toonde haar gezicht; wat een schoonheid!…

Zodra men de schoonheid van de morgenstond niet meer ziet, Ook al regent het, dat het met bakken giet, blijve men beter de dag in bed, met het hoofd diep onder het dekbed! Zelfs een regenbui heeft charme, en jij die dat niet ziet, och arme, hou ook je gordijnen dicht! Des te eerder is het weer licht.…

waar de ziel in jou lacht schitterende oogjes activeert daar is het geluk van eerste orde echt wel aangemeerd Zolang het gelaat nog helemaal geen rimpels trekt Is de diepzee onbevaren de zee van tijd ligt voor je, uitgestrekt Ervaren, niet alleen voor anker flaneren langs de kust maar op reis voor jouw avonturen maken je zelf bewust…

Ieder moment is nieuw, telkens weer, en iedere geboorte kondigt de dood al aan, maar we leven nu en zien de schoonheid van de tere papavers.…

Alle mensen kijken naar mij maar er is niemand die mij ziet Hun blikken stoppen bij hun fantasie Zo is het om bijna een godin te zijn onmenselijk, een beeld, een avatar om mijn lichaam verhullend dat ik besta en verhinderend dat ik sterf ofschoon iedereen me wil vermoorden om wat Het heeft aangericht in zijn scheppingsdrift waaruit…

gelezen over hoe je zo graag gelukkig wilde wezen over hoe je zocht en verdwaalde over hoe je vocht en maalde over jouw ontbrekend perspectief over ons, je had ons zo lief woorden die mijn hart verscheuren ik schreeuw het uit en richt mijn blik naar buiten betoverd door de herfstkleuren en ineens, zomaar ben ik intens dankbaar voor deze schoonheid…

De schoonheid van de zon geeft ons op alle vlakken, vandaag een winterse aanblik. Zij straalt over ons land met hier en daar een vleugje sneeuw. Holland op z'n mooist!…

voor M. je stem ben ik vergeten, woorden zijn in tijd vervlogen nu ik je hoor en zie is de herinnering terug de opgeheven arm, je balansarm in de Gilgamesj-voordracht plotseling reikt de arm naar de zaal en raakt me bijna wil je afstand scheppen, wil je iets aangeven, vragen? soms het een, dan weer het ander? de woorden glijden naar je…

schoonheid zit in eenvoud zonder opsmuk in de onbevangenheid van een kindergeest nog zonder list of leugen zij redeneren nog niks stuk waarin je nog waarachtige pure schoonheid leest schoonheid zit in het onbeschreven blad dat de fantasie prikkelt om te worden beschreven met wie weet wat schoonheid zit in hondenogen je steun en toeverlaat…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

het schilderij wordt niet begrepen toch krijgt hij tranen in ogen ~~~~ de foto is vaak mooier dan wat men echt ziet wat is nu schoonheid…

je glimlach was niet voor mij zoveel wist ik al je lichaam bewoog geheel en al op een ritmisch ostinato ik nam deel aan een innig gesprek met jouw dans heen en weer wiegde je lijf en ik wiegde met je mee het was niet erg dat me je zag noch hoorde door die toverspiegel zag ik JOU het bewogen leven ik zag je schoonheid…

En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

Kijken naar je hart waar licht wordt waargenomen o zo breekbaar mooi.…

ik wist niet echt wat liefde was wel wie iets bijzonder aardigs moois en zeer aantrekkelijks had dat leek mij een goed begin om samen voorzichtig te ontdekken hoeveel er in die schoonheid stak te beleven was waarbij de deuren al open gingen door je aanstekelijke lach die meteen aan alle handen applaus gaf…

Veluwse nachten Waar de schoonheid zal zingen Natuur zal omringen Eindeloos in tijd Het mooiste ongezien De sferen van sterren De waarheid is naakt Het licht verzaakt Zingende padden Nachtzwaluwparadijs Uilen roepen Veldkrekels tsjirpen De nacht geeft haar geheimen prijs Je hoeft niets meer te zeggen Natuur zal het uitleggen De…

Niet omdat de nacht me achtervolgt maar omdat de waarheid in mij zit Schreeuwend om in de spiegel te mogen kijken. Strelend omdat ze mijn schoonheid bezit.…

Het gras heeft de nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden. Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind.…

als schoonheid in de nacht valt zicht verschrikt raakt door aanraking zelfs schimmen de herinnering niet vermogen en het zoeken naar steeds wordt bedrogen blijft een lied haar woorden zingen tot zij zichzelf hervindt in een nieuw verhaal…

Niemand zag haar schoonheid die was achtergebleven in haar spiegel ze had hem nooit meer afgenomen alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op 's nachts liet ze dromen niet meer toe en van slaap werd ze alleen maar moe ze was nu als een oude krant niet nieuwswaardig.…

Het nieuwe licht de blauwe krachten breken de laatste uren van de nacht. De silhouetten van een creatief proces dragen al besef van schoonheid. De stilte zingt 't nieuw begin van vergezichten en 't hoog gevoel. De rust van deze nacht was welkom als de dageraad.…

De klokken lokken mannen met bonte sokken -- naar noorderdokken!…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

En kijk, even orchidee opzij, er komt weer een autootje bij jawel het is stelletje nummer twee ze komen tegelijk aangereden, das uniek Wachten hoeft ie nu dus niet, zoals ik het vanaf hier nu zie Begroeting is kort maar effectief, en zo verdwijnen ze als een dief In de nacht, de auto's als stille wachters achterlatend.…

in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum)…

zij ademt de nacht haar schoonheid toe omgeven door sterren het lied in haar droom waar dansende tranen als sneeuwrefrein de duisternis zacht in herinnering breekt en hemelse tranen die fluisternacht als deken van hoop de morgen wacht…