Alle inzendingen over smeden

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

lekker zoet over ons vrijen, kussen en de sex daar wil ik over schrijven al staat eenieder perplex rozen, kaarsen en een zoen laat mij je beminnen hoe ik het ook in zinnen smeed wil ik je voor me winnen laat mij de woorden spelen door rijm verbinden met elkaar zij vormen speels een eenheid en nu staan mijn woorden daar…

Voor hen die wijken, stil en neergeslagen, in de bijsternis van nog niet weten hoe de liefde wegen vindt, Voor hen die zwijgen, bij het hoogtij van verbondenheid van wat niet kon, niet mag en dus niet duldbaar is, Voor hen die smeden aan het hek dat binden moet, behouden zal, bezweren wil, laat ik een vlieger op met een lint dat…

Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Smekend tot Dezelfde nog gebeden Mochten daarna onze wegen gaan Konden onze werelden weer aan Nieuwe plannen in het heden smeden Wederom met Christus opgestaan Werkelijk geblaft tegen de maan Ons van het verleden losgesneden Langzaam uit een oude huid gegleden Doornenkroon en dood…

dan omstandigheden die zich aaneen hebben laten smeden tot de gedroomde drogreden dat aftreden van de ene troon van trouw onomstreden leidt tot het betreden van een nieuw hemelsblauw En dan opeens ... is ook officieel niet meer wat was…

troon die ik gebouwd heb is een vonnis over mij geveld schuldig aan hoogmoed en -verraad die jij met eenzaamheid vergeldt veroordeeld tot de glimlach op jouw felbegeerde lippen de nectar van mijn waarheid waar je mij niet van laat nippen mijn ketenen zijn nog warm ik verbrak ze pas geleden de nieuwe zijn nog warm van toen jij me ze liet smeden…

het blingbling was volledig in verblindde jou door uiterlijkheden namaakzilver smeedde illusie terwijl neppend goud de hype onderstreepte in leer en chroom koesterde jij je droom tot het licht doofde omdat men er niet meer in geloofde schittering verdween praal en pracht stonden te wachten op het einde van de nacht nog even…

het was niet altijd een blok aan mijn been ik koester doel en bestemming heb het gezaagd gefreesd geschuurd en gelakt tot het echt duurzaam leek maar het gelach van kenners en weters verbrandde het blok als te soft koos ijzer en smeedde het heet vormde en draaide in koelend gaan kon het niet passend beslaan pas in edelmetaal heb…

Bijna een jaar vechten tegen beter weten in, Elkaar pijn doen is wat wij deden, Het had allemaal geen zin, Jij wou geen liefdesband meer met mij smeden. Voor alles is het nu te laat, Jij hebt nooit echt van mij gehouden, Ik ga nu verder zo goed als het gaat, Proberen de mensen weer te vertrouwen.…

Ze lispelen zacht uit benig verleden en smeden smart. Ik stap van de steentijd in het heden. Zo lang verdwenen dat hun gezicht mist en waan is. Raden naar lichamen listig tentamen. Raam ik hun tranen doen grootma en opa me wenen. Ik stap van het heden in mijn genen. Op een zwerfkei twee gelouterden, mijn grootouders.…

Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Smekend tot Dezelfde nog gebeden Mochten daarna onze wegen gaan Konden onze werelden weer aan Nieuwe plannen in het heden smeden Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Werkelijk geblaft tegen de maan Ons van het verleden losgesneden Langzaam uit een oude…

geen eigen ziel is nergens tegen bestand zelfs woeste Noormannen en rusteloze nomaden legden vast wat hun al of niet beviel verbeeldden dit met hun handen dichters leggen vast wat ze voelen zien en zagen wat ze denken en dachten ook al in lang verstreken dagen waar ze op hoopten wat ze verwachten gaven en geven vormen een ziel smeden…

Mij is, in onschuldige jonge jaren, Met klem door moederlief geleerd Alleen het ijzer ‘heet’ te smeden Hetgeen vast vaker is beweerd. --------------------------------------------------------- Geschreven naar aanleiding van het artikel ‘Dieven in vijftien vrachtwagens aan de haal met 400 ton staal’ (26 mei 2005, Dagblad van het Noorden)…

niet wetende dat wij op de aambeelden van de geest bijzondere banden kunnen smeden.…

ik zie de imposante rij het lijkt magisch realisme maar de bomen ruisen blij waar in een verre horizon licht en nevels schoonheid figureren leren witte wieven hun theater in het bos zoals elven feeën en kabouters dansen op het maanverlichte mos en kobolden smeden in hun grotten verder op nooit is de mens alleen er leeft in veel dimensies…

Wij hebben elkaar herkend, verstrengeld in onze handen smeedden honderden banden verbonden in eeuwigheid, want echte Liefde Liefste kent geen eindigheid...…

Ze prevelen zacht uit benig verleden en smeden smart. Ik stap van het donker in het heden. Zo lang verdwenen dat hun gezicht mist en waan is. Raden naar lichamen lastig tentamen. Raam ik hun tranen doen oma en opa me wenen. Ik stap van het heden in mijn genen. Op een zwerfkei twee gelouterden, zie: mijn grootouders.…

Voor wat betreft grootte, stijl in de overtreffende trap Samenzweerders in vaal licht 'De samenzwering van de Bataven' uit tweede helft van de Zeventiende Eeuw 'onder Claudius Civilis' Majestueus doek van Rembrandt die 't smeden van de opstand een vrijheidsstrijd tegen de Romeinse overheersers subliem-succesvol kwastte aan tafel…

in donkere holen smeden kobolden hun dromen gnomen doen het transport komen verbeelding tekort ik blaas vuur zij wetten ijzers sommige zijn door de toets der kritiek ook geen blijvers vaak roest ook het edelste staal en gaan hun ideeën met de tijd aan de haal er is een museum diep onder de grond waar O2 is verbannen in…

de dag van gisteren niet is geweest niet heeft geleefd als beest, maar weggegleden is tussen vingers die niets wilden als zand beland in de vergetelheid van zomers strand hezelfde ruis stuurt trage uren in het huis waarin je leven slijt in het nutteloze hemel turen dan is er spijt breekt morgen al op voorhand aan met plannen smeden…

O Salomon, hoor onze bede in deze diep beroerde tijden hoe kan ons volk de vrede smeden terwijl zijn land en leider lijden ? Waar blijft het woord van de profeten ? De steun van de voorzienigheid ? Waarom blijven wij godsvergeten en komt geen einde aan de strijd ?…

er hangt een zwaard van damocles boven de open haard hij smeedde scherpte en polijstte tot het voldeed aan zijn subtiele eisen terwijl jij mijmerde over de vlammen van het vuur sloeg zacht het laatste uur in balanceren op de snede heb jij vaak gebeden om een spoedig eind en niet dat jouw kop zou gaan rollen door zijn bizarre…

verdriet vandaag was ik aan je graf maar je was er niet en toen ik je mijn bloemen gaf voelde ik al het verdriet van de velen wier leven met het jouwe was verweven ik voelde al die levensdraden die werden afgesneden kon al het verlangen raden die nog éénmaal aan elkaar te smeden maar je was er niet wij waren er alleen met ons verdriet…

Weidse stromen nemen met volle teugen vrij baan slechts in genadevol glinsteren wijken de smalste vlakken ruim op de drempel van branding ruist milde adem schuim tot zandig zout ergens achterblijft smeden licht en water verbond alsof zwaarte wegdrijft het land nooit bestond ginds, in het hier…

Smeden zinnen aan elkaar. Schriftelijk gesproken ontmoeten onze universele beelden elkaar. Becijferd en geletterd drukken wij op schrift gemeenschap uit aan elkaar. Worden onze dromen in woordbeeld en verrekening een medemenselijk loyaal gebaar. Cijfers en letters een uitdrukkelijk gebaar.…

verzoenen Alle beren op de weg Worden uitgepraat Niets dat men aan het toeval overlaat De media worden beteugeld Overvleugeld de kaarten worden geschud Op tafel gelegd Uitgevochten toebedeeld Oorspronkelijke ideeën  worden compromissen dat geeft ergernissen Door veranderlijke denkbeelden en Omstandigheden Als vrienden aan een plan  Smeden…

jij hebt je altijd gekleed met jaren vol liefde modebewust van de kust tot de grote altijd drukke soirées ik mocht mee als een postiljon d’amour op retour natuurlijk smeedde ook ik de edelste metalen als zij heet waren besteedde mijn vrije tijd aan uiterst lichtvoetige kunstzinnige ontwerpen waarvan het hand- en afwerk dagen nam…

Op het buro daar staat een foto van mijn kinderen die ik voor me zie: juist die Beiden kijken blij Al die jaren tot die foto van mijn zoon en dochter spiegelen aan mijn geest voorbij Dierbare en minder vrolijke momenten weerspiegelen zich in hun gezichten; zijn gevangen in de tijd Woorden smeed ik tot gedichten Herinneringen raak ik…

Lees jij nog de laatste uren die schoonheid vormen in gracieus licht een hand schraal de winters voert laat kelken sluiten in gevangen vorst de wereld weent om afgestorvenen verkwisting van het goed naar kwaad verschrompeld is reeds de rauwe aanwas broed zal allengs lijdzaam verscheiden gedoemd zijn zij die kwistig smeden een kort vermaak…

Huid zo transparant De ziel ademt naar buiten De wereld een entree Naar mijn gevoel De pijn schuurt Draait in mijn buik Wurgt mijn hart En klopt verder De mooiste noot Gehoord door Hongerige oren Snaren mijn ik Zonder halt Versmelten met Eén zijn en voluit Het leven absorberen Gepantserd door ervaring Geleerd een laag te smeden…