Alle inzendingen over stervelingen

Aanvaarden, keer op keer Zo vaak bedrogen Verstillen, meer en meer Liefde te lang gelogen Koude lippen worden vermeden Geen gesprekken, maar kreten Niet meer verbonden Alleen maar onzichtbare wonden Geen stilte meer te mijden Deuren vallen dicht Geen bloed meer in mijn gezicht Woorden die me uiteen rijten Ik kom tot een zwijgen Door een sterveling…

Ik ben uw Dood, de dief der dieven die u in deze nacht niet verwachtte vlucht voor mij niet meer in gedachte mijn zeis zal zijden draden klieven Ik kom uw laatste adem roven geen levende ziel is mij ontvlucht voor de morgen kriekt heb ik uw zucht en zal het licht voor altijd doven Bedenkt, gij dwaze sterveling dat tijd meer waarde had dan…

Hellevuur bestaat dus echt, als een bom van eigen deeg, een die blijft ontploffen: zijn lichaam rijt uiteen en dat keer op keer; geen sterveling die helpt. Godsdienstwaanzin loopt dood, maar zelfs de dood blijkt leven van eeuwigheid tot amen: onsterfelijk, maar in vlammen.…

Elke doodsschreeuw wordt er opgenomen en stijgt omhoog terwijl de kelen zinken, zich voegend tot een net van wolken waaruit de regen spat over de stervelingen. Maar nergens kun je dieper staren dan in de spieren van de golven en je een tijger van een kerel wanen of met verdronkenen verkeren die zingend op de bodem wonen.…

de stad waar de Amsterdamse mensen dicht bijeen waren gekropen Om te zingen van de Heer die daar zijn Huis genomen had op een zolder waar de duivel nog niet binnen was geslopen En zo zochten zij elkaar die jaren daar - terwijl men bad dat de tijden zouden keren en de hemel brak weer open Toch woont Hij er nu nog steeds omdat een sterveling…

Mijn jongste dochter smeekte nog loop niet in zeven sloten daar is nog nooit een sterveling een ons mee opgeschoten. Nu lepelt zij haar soep leeg en luister mee naar Bach. Johannes die de passie preekt hoe lieflijk toch, maar ach...…

te knijpen ze zeggen alles in hun eigen woorden over eeuwen die moeilijk te begrijpen zijn zonder ze verstandig bij te slijpen soms denk ik iets van hun taal te snappen en probeer hun duren te betrappen op stilstaande motieven en feiten maar met veranderingen ontsnappen ook de meest stabiele entiteiten blijkbaar is hun taal niks voor stervelingen…

een grindpad slingert langs het lang niet gemaaide gras naar de saillante poorten van het uitgestorven kasteel waarvan de vertrekken verlaten lijken maar slechts wachten op nieuwe stervelingen om weer historie te kunnen schrijven met kaarsen verlichte gangen openbaren gehavende deuren zelfs gesloten reveleren ze de vervlogen geschiedenis…

Eens geborgen in hun malse schoot dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood. Jouw sombere buien zijn enkel te verklaren door het eeuwige vallen van kleurige bla’ren. Bij jou loeit september, al is het hoogzomer. Leg je hoofd nu maar neer, mijn herfstige dromer.…

blijft zoals het is in de verandering zoek ik constanten de bomen buiten, binnen kamerplanten een vogel is een vogel, vis blijft vis in vrijheid ligt vaak een gevangenis besloten, een medaille heeft twee kanten ik waag me niet aan spel van speculanten en wil niets hebben dat ik nu niet mis ik vind geen troost meer in de catechis- mus, stervelingen…

De Erinyen zullen u elegisch bezingen als u afdaalt in Hades’ diepe duisternis, ‘t rijk waaruit geen sterveling wederkeert - gij, die meent dat de dood het eind van alles is. In ’t dodenrijk zal uw ziel herleven over de einder van ’t aards bestaan. Uw spotdichten zullen dan verstommen als uw ogen voor de andere wereld opengaan.…

geliefde dichteres moest deze wereld ontijdig verlaten zij schreef lange tijd haar ruime denkbeelden met vreugde of leed verschool zich deemoedig onder de vereerde naam van een Oosterse zangeres deze gedichten geven vele lezers bemoedigend hernieuwde zienswijzen blinden kunnen hen ontvangen als kundige klanken moge haar werk voor ons stervelingen…

Ik heb het nog beleefd, geen sterveling die mij dit af kan pakken. Hoe zette hij zijn schaduw niet te kakken, al zat die nog zo aan hem vastgekleefd. Hij kon zich in een elftal vertakken: zo'n man die alles neemt en alles heeft maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft voorzien van alle denkbare gemakken. Daar gaat-ie dan!…

je merkt het aan de lucht een rust van licht in late dagen zo lenig voor het vuistje weg hijs ik mezelf in narrenpak en in de leegten tussen regels kom ik gedichten tegen een sterveling met koude woorden verliest gezicht aan zwaartekracht hij spijkert donkere kamers kiest de vlucht vooruit breekt zijn breekbare pootjes maar hier…

Niemand die het weten kan Alleen God de schepper van ’t heelal Zegt dat er een nieuwe aarde komen zal Geen sterveling weet de tijd hier van. Op die toekomst mogen we vertrouwen In een wereld van vrede en heilgenot Waar we de lof mogen zingen van God En zijn heerlijkheid mogen aanschouwen.…

beetje warmer in de kamer die geurt in besloten kring de planten krijgen water bij elke aanwezigheid geen lucht, daarvan is niet genoeg zweet staat op de muur gemaakt van stof en stiksels op verstomde kasten staan snuisterijen uit zelfgemaakte landen dieper dan een boom wortelen kan klinkt hier schuld en twijfel echter aan geen sterveling…

Het komt allicht niet in de hemel Maar wel op aarde en op alle plaatsen Zoals dat in de catechismus stond, Want het verdwijnt en het verschijnt Volgens geheime wetten Waarvan de logica aan mij, Gewone sterveling, Niet is geopenbaard.…

wel duizend of meer jaren waren hem beloofd als hij maar zou slagen waar anderen hadden gefaald moest hij voldoening nemen met het leven als een sterveling het niet vinden van de zwarte tand zijn symbool van dood in leven hij kreunt al decadenlang terwijl het knagen langzaam duurt de tand des tijds wit verbleekt kent slecht haar eigen…

Paleizen, kerken, banken, Geen sterveling die weet waartoe ze dienen. Je hoort dus overal de luide klanken Van tuba en trompet en mandoline En ziet er mensen langs de straten trekken Met feestgetoeter en plezier voor tienen. Dit is een stad van louter lachebekken. Hun meester is de Dood. Wat kan ze deren?…

Wat heerlijk om een sterveling te zijn! Wie heeft dit mooie stelsel toch verzonnen? - En alles wat ik heb, verkreeg ik gratis: op aarde ben ik ooit met niets begonnen!…

Ik meen hieraan kan toch geen sterveling ontkomen, alles wordt weer gelijk het altijd was. De paarlemoeren lucht, de broze wiegel-twijgen en na de regen het geuren van de grond, de luwe voorjaarswind en het verrukte stijgen der sterren aan het doorzichtig hemelrond.…

En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk durven zwijgen. Wanneer moed het wint van blinde angst. Pas dan begint een Never Ending Voyage.…

Niets is gewaagder dan een nobel streven Ik zeg, zonder de noodklok te gaan luiden Dat, wil men heden en verleden duiden Geen sterveling weet hoe hij straks zal leven Er is één wet, die der grote getallen Ik hoop dat volgend jaar echt mee zal vallen…

regenbogen en denk aan jou Ik kijk naar het tederrode van rozen en voel jou Ik kijk naar het zoetgele van een zon en verwarm jou Ik kijk naar het fluweelwitte van madeliefjes en hou van jou Ik kijk naar de zon, de maan en de sterren en ik omarm jouw wereld Ik kijk naar mensen om me heen en zoek jou in een menigte van gevoelens Geen sterveling…

Hier sprongen zij naar beneden als lemmingen in de val opgejaagde vogelvrijen opgesteld in twintig rijen rakelings langs koude keien duizend in het getal Gekwelde zielen dreven zo de stroom af naar een grot alwaar de laatste sterveling nog een keer aan het leven hing alwaar de laatste enkeling zich schikte in zijn lot In de grot van…

Denkend aan haar aan haar edele gebaar Het gebaar waarin alles bestaat Alles dat leven de moeite waard maakt Alle gevaar laakt Alle codes kraakt Alle onrecht wraakt Het geluk voor altijd bewaakt Dat is zij in haar onvergankelijke schoonheid die daarmee deze simpele sterveling bevrijdt Naar de onvindbaar geachte bron leidt van existentiële…

Samen en apart zijn wij steeds twee stervelingen zinnen en woorden, delen van dat ene verhaal nee geen smekelingen wel innige zielsverwanten.…

laat Uw machtige hand alle kracht schenken aan hen die hulp verlenen aan de arme berooiden getroffen door dit vreselijke gebeuren de wegen van de Hemel zijn voor ons stervelingen geheimzinnig onvatbaar maar hebben een bestemming wellicht zullen we na 't aardse leven en zwoegen meer begrip hebben voor leed en tegenspoed die de wereld…

Toen de maan langzaam verbleekte ontwaakte Hera uit een wulpse droom zedig en traag schikte ze haarzelf in de plooi. Welluidende merelklanken en jubelende leeuweriken streelden haar slaperige oren. Hera’s soezen werd wreed verstoord een woordenbrij gijzelde haar rust kaapte haar dromen. Oeverloos gebabbel had kop noch staart leidde…

Ketens van veranderingen Slepen 't lot der stervelingen Door de ruwe levensbaan. 't Is met alles wat wij bouwen, Waar we op rusten of vertrouwen: Zo geworden, zo vergaan!…