PRUDE AU MATIN (1)
netgedicht
Toen de maan langzaam verbleekte
ontwaakte Hera uit een wulpse droom
zedig en traag schikte ze haarzelf in de plooi.
Welluidende merelklanken
en jubelende leeuweriken
streelden haar slaperige oren.
Hera’s soezen werd wreed verstoord
een woordenbrij gijzelde haar rust
kaapte haar dromen.
Oeverloos gebabbel had kop noch staart
leidde…