Alle inzendingen over streelde

Kortgeleden Streelde ik jouw borsten nog en nu leven zij in mijn gedachten Oók toen, lag jouw lijf tegen dat van mij vrouw, wat was ik blij dat ik jou toen intens mocht be- minnen 'k Hoop en ver- trouw erop dat die tijd terugkeert en zich niet gaat vastvriezen in de warmte van onz' liefde...…

Uw zoenen zijn als zacht satijn, waarmee gij mij ten dode streelde. Herboren tot gedeeld genot; uw welving volg ik in het laven. Gij drenkt en kust mijn lijf tot lust; hoe stilt gij mij tot overgave.…

ik kon vertellen hoe mooi de wereld was de warmte van de zon mijn lichaam streelde de zee hemels blauw de wind die mij deed vliegen en dat allemaal door JOU.…

Jij wist mijn tranen liefdevol te drogen ze braken van pijn je streelde mijn ogen Jij liet mijn hoge muur vallen in bergen rozen omdat je onvoorwaardelijk voor mij hebt gekozen Jij geeft mij vertrouwen mijn hart wordt verwend dit moet échte liefde zijn waarin jij mijn ware bent…

het bleef voor een tijdje en ik bewaarde het zorgvuldig het ademde zacht toen jij terug keerde mijn buik streelde doorheen het einde van de nacht ik wilde jou leven als wind in zomer of als regen van witgeklede rijst jij vond me mooi en in zulke dagen was ik jouw tweetalig gezicht…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispelde libellen rakend een rivier bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten.…

ver weg blaatte een kudde tegen de lage avondzon zij grensde aan de stilteoase waarin ik mij bevond weldadig streelde het ontbreken van geluid mijn niet verwende huid intensiveerde zicht en reuk met een alert anticiperen een paradijs vol rust de wind droeg een verdwaalde zucht en de geur van schapen…

alles laten wij achter het spreken, het luisteren, het lichaam ongenezen een vleugelslag, losgelaten in het zonlicht dubbel zo lief nu jij nog een keer langs onze wangen streelde zonder bezit * 'bidden is onderdak zoeken' vertelt een stem wij wonen voortaan in jouw schaterlach . voor C.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

dwaalde in gezichten ogen die me misten zag strakke monden die woorden sisten omdat ze alles wisten een hand die streelde ik vond de aandacht fijn zij had dat in de gaten wilde me verlaten alleen kon ik niet zijn ik zag haar vlinder in een gouden vlucht de walging is gebleven ik poetste vuil en rook de rotte lucht…

Handen die groot hebben gebracht die met liefde ons streelden handen die tederheid brachten en alles samen deelden.…

je streelde met een bijna achteloos gebaar mijn wang terwijl jij in zinnenlange monologen tegen de wereld sprak je mening gaf over van alles en natuurlijk over dat jouw visie warm belichtend hopend op mijn zwichten nooit raak jij uitgepraat over de liefde van een kant maar die strelende hand heeft mij toch de das…

ik zag de hoop de natuur deelde dat wat ze bezat in het wonder van een zonneglans op het schaduwblad een zachte wind blies er bewogen over de nerven tilde het over een grens daar waar de zomer te vroeg dreigde te sterven door mistvlagen heen in een afwisseling van donker naar licht streelde de natuur een speelse heelheid…

er was eens een moedervlek ze brandde op het witte doek met twee knapzakjes vol talenten schijnwerpers streelden slaafs haar huid zo kleverig als vliegenstrip zelfs de presidentiële vlag ging uit maar ze kreeg de wind van onderen want achter de glamour in pilvorm zwierf een kind alleen door lege straten geen steen die daar je vriend is…

op zoek naar sterren ergens in de nacht schitterend tegen een zwarte hemel verscheen jij in volle pracht ik sloot mijn ogen nam alles in me op ademde diep in en uit opende mijn ogen razendsnel viel jij en ik deed een wens ademde diep in en toen weer uit terwijl de koele zeewind me streelde door mijn haren…

Zijn woorden deden haar beven, zijn zinnen streelden haar diep, betoverd door zijn dicht, zijn proza, en al hij verder riep. Met tegenzin toegegeven, er was sprake van jaloezie; niet eerder kon een man haar geven een orgasme van pure poëzie.…

De wind sloeg de sjaal in haar gezicht en streelde haar wangen. De stofzuiger - gisteren deed hij het nog en zong: 'I want to break free'.…

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

Maar wat hij wilde was alleen dat ik niet verder ging en met mijn andere hand hem streelde. Zo. Dagen en nachten in zijn ogen zag wie van ons sterker scheen. ----------------------------------- uit: 'Daar ligt het', 2003.…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Maar wat hij wilde was alleen dat ik niet verder ging en met mijn andere hand hem streelde. Zo. Dagen en nachten in zijn ogen zag wie van ons sterker scheen. ----------------------------- uit: 'Daar ligt het', 2003.…

Te lang geleden, dat woorden me zo streelden dat ik ze voelde in mijn hart. Ik voel ze komen. Ze dromen mijn dromen van jou…

jij wist de zomer ongemerkt met wat herfstig rood te kleuren door het intenser worden van de geuren aromatiseerde de oogst zelfs je lach streelde de volheid van een lange dag waar leven eindeloos was nog plakken draden web restanten van wat eens een copieuze maaltijd was de overvloed was overal nu schraalt herfst…

je huid zacht als satijn het negligé bevallig fijn stilte klopte in mijn hart het liefdesrefrein ogen lachten licht onderkoeld toch smeulde in die blik het vuur dat wij geen dag hebben gemist jij streelde je haar jouw subtiel gebaar voor benaderbaar ik raakte lippen die geen weerstand boden aan onze valentijnsrode kus…

Stapels foto's uit een ver verleden Iets tastbaars in het heden Een foto van een prachtig strand De kinderen spelend in het zand Aan de achterkant, de inkt verbleekt, in zijn vrouw haar prachtige hand, een beschrijving van het land Dan een foto van haar graf Van de vrouw die hem haar beste krachten gaf Zacht streelde hij met handen bedekt…

ik heb jouw pigmenten niet gewonnen uit de stenen der wijzen zag jouw kiezels langs de wegen die ik had te gaan raapte met hartstocht verschillende kleuren voelde met handen je geuren brak je en vijzelde fijn streelde met olie restanten die je niet wilde zijn jij bloeide open in pigmenten van hopen mag ik je schilderen met pijn…

was het maar eerder even stil geweest toen een roos fleurig en jij lieflijk leek maar roerloos lijk je nu waar vroeger leven was blikken raakten tongen streelden wat ijdel liefde heet plots minder bleek was het maar eerder even stil geweest voor alles hard en wreed werd en woorden bitter onze mond ontzoet…

ik streelde bergwanden en mijn handen voelden weer jouw ziel je gebeente was versteend, alleen de graven kenden nog je tekening het was de rekening die je ons schreef toen jij hier in de rots verbleef ze hadden alles uitgemoord je dagelijkse bede voor bestaan werd door de goden niet verhoord de muren bloeden door de beelden van…

je bloeide in je lach ontluikte wit je tanden je rode lippen waren zoet nog warmer dan je handen ik streelde lente op je koude huid je dooide snel tot voorjaar een merel floot de winter uit we droomden het concert dat vroege vogels gaven in het rood van ochtendlicht bleef de zomer even nog uit zicht we speelden zon en kleurden dagen…