Alle inzendingen over tegen de regels

Voor mijn vader Terwijl jij nadenkt Of je over rood of Wit wilt spelen, Schud ik de tijd Uit mijn mouw En kijk ik veertig Jaar of zo naar voren, Zie ik haar, dan nog Niet geboren, op dat Tafeltje in het kleine Kerkje dat in de mist Verborgen ligt Met gekruiste benen Gedichten lezen, die mij Regel voor regel raken, met…

ongeschreven regel en ga dan aan de slag…

in het licht van porselein werden de kinderen mensen vrienden vervaagden tot verre schimmen haar hart was dun en zacht toen de dood haar ergens tussen de regels neerlegde…

Zielloos krast de pen langs het blanke vel onbevlekt schrijft zij haar laatste regel…

ik heb weer zoveel woorden ik heb weer zoveel zin maar tegen alle regels en beter weten in…

--------------------------------------- Kringloopvers: Met dank aan de dichters: Paul Rodenko (eerste regel) en Anthon van Duinkerken (laatste regel)…

Er zijn zoveel regels, maar het kan ook opgelost worden en daar is een samenwerking van gemeente, politiek en burgers voor nodig.…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht.…

de dichtregel Niet nodig, de werking van de Pas geschreven poëzie gaat door Waar de regel is opgehouden…

Tussen de regels van de decemberzegels verspreidt de wereld tekenen van vredig licht bovenop een warm bericht.…

Na iedere regel die ik maak sta ik stil kom ik niet verder zoals ik dit wil zal het zo blijven zal ik nooit meer schrijven?…

letterliefde woordwarmte regels die neigen naar poëzie... het gedicht loopt langzaam warm voor leesgrage ogen…

Ik sloeg jouw bladzijde om de volgende regel keek me aan plots zag ik daar nog een paar zinnen staan…

Ik leg mij lijdzaam neer bij zoveel onvermogen Maar op mijn netvlies brandt nog steeds dat scorebord Nooit heb ik zóóveel tranen op één dag gestort ----------------------------------------------- Met dank aan de dichters: Vasalis (eerste regel) en Piet Paaltjens (laatste regel)…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht. het was bewolkt vandaag en het stormde met veel regen…

dat ik een open boek voor je ben wil nog niet zeggen dat je mij kunt lezen betekent niet dat je mij kent want tussen de regels, in het wit fantaseer ik een verhaal over jou, mij maar weet ik nooit wie jij dan bent bepalen de regels steeds het spel behalen de punten altijd het einde en draai ik vaak om hete brij beschrijven de zinnen…

zoals de premier dus zei demissionaire kabinetten maken geen nieuw beleid er komt nu wat ruimte vrij voor invoer van de humaniteit bij uitvoer van oude wetten de vvd blijft zittend tegen verdonk zelfs zo zwaar tegen dat zij stuivertje wisselt in 's lands belang is thans bedisseld regels blijven regels zonder verzaken rita gaat demissionair…

En al snapt ze de regels niet allemaal, ze kan niettegenstaande werken!…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Zijn zware geweten kocht hij telkens vrij volgens ruime regels met kinderpostzegels en de postcodeloterij de rest door te vergeten…

voor het besturen van een auto is een rijbewijs nodig op straffe van op- en uitsluiting een soortgelijke regeling zou moeten gelden voor het beoefenen van poëzie…

breek de stilte van een zwarte nacht waarin men blozend naar het maanlicht lacht om een stolling van het zijn in een regel vol venijn…

zeg alles of het niets is maar zeg wel het onverwachte ergens verborgen in die regels een paar lippen die jouw lippen raken…

door banale regels van leiders... die laten lijden!…

in mijn tuin staat een kleine amandelboom een begrensde wereld met kalme regels verre van eindeloos ik neem alles voor lief…

regels worden met de regelmaat van rechtlijnigheid geschonden door wie slechts het ego verstaat van eigengereide gronden hoor en wederhoor vermeden rollen koppen over straat terug naar af zonder reden langs de witregel die openstaat…

Ik laat me niet inspireren door al die hoge dames en heren die met sonnetten en rondelen hun broodjes besmeren ik zoek het meer in woorden zonder regels naast elkaar gezet ik kan daar beter mee overweg en resulteert in smaakvol beleg.…