Alle inzendingen over tijd en uren

De tijd danst haar ritme reizende langs leeftijden beleef ik mijn aanwezigheid in wat ik het nu noem Ja de klok wordt ouder hij telt uren en dagen als kalenders in de tijd schrijft geschied-en-is Het nu is de as waar alles omdraait Die in eeuwigheid bestaat zonder notie van tijd…

breek de tijd in nieuwe uren die langer dan een lichtjaar duren in de gesloten ruimte van het zwart heelal waarin ik klinkend zingen zal…

we waren gulzig niet zo lang geleden we verslonden dagen slurpten achteloos van de tijd in versnelde uren namen we hier en nu alles wat we wilden de ontastbare tijd in jonge onwetende handen…

Dank je voor de tijd dat we samen waren. Dank je voor je tijd, de vele uren. Ik had zo graag gewild dat onze tijd samen nog veel langer had kunnen duren. Dank je dat je hielp mijn zorgen te vergeten Dank je voor de uren over smalle wegen Dank je dat ik niet hoefde te spreken Dank je dat we samen zwegen.…

Gevangen in de lethargie van een junidag rijg ik de uren aaneen lazuurblauw en geel ik zweef op vleugels van gelukzaligheid ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

Mark Rutte weet waar hij voor kiest Die woorden zijn voor mij niet zo’n probleem Maar wel dat onze Kamer zo extreem Veel tijd neemt om te vitten; dat is triest De leiders schijnen steeds al hun geschillen Prompt op een hoger plan te willen tillen…

zes uren slaat vandaag is ze overleden toen de klok zes uren sloeg ze had er vrede mee het was voor haar genoeg…

Vandaag is verleden van morgen zoals ook toekomst wordt verleden tijd. Heel dit leven rijgt de dagen opgebouwd uit uren van toekomst naar verleden tijd.…

tijd tikt langzaam door ik tel de minuten af de seconden dat ik je voel die stralende blik in je ogen wat doe je toch met me als je begrijpt wat ik bedoel ik tel de dagen af de uren verstrijken voorbij het lijken enkel maar minuten dat ik gedij aan je zij wat doe je toch met me de tijd gaat te snel voorbij.…

het was alleen vandaag dat telde de dag was open en nog vrij het patroon brak ik in stukken de uren waren dan voor mij want morgen was zo ongewis die tijden kon je niet vertrouwen ik had me al te vaak vergist ging luchtkastelen bouwen zo dacht ik maar de toekomst heeft me ingehaald vandaag is veel te klein voor wat morgen te gebeuren…

Voor altijd blijkt zo kort, zolang de tijd aan eeuwigheid schort. Altijd blijft nimmer ..... Nooit zal altijd blijven duren. Altijd wordt immer ooit, in jaren, maanden, uren.…

Gevangen in de lethargie van een junidag rijg ik de uren aaneen lazuurblauw en geel zweef weg op vleugels van gelukzaligheid ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

traag trekken wijzers kringen rond hun plaat duwen met zacht geweld de tijd onomkeerbaar vooruit soms lijken minuten uren te duren dan vliegen ze weer op jetski's voorbij tijd verglijdt in eeuwigheid…

Een moment in tijd Niets meer dan alleen een in moment in de tijd Gedreven door leegte in secondes van strijd De stille storm vreest een nietszeggend krijsen maar de wereld leert de mens te zwijgen De wereld is een moment in de tijd in zeurende minuten van helderheid Tot levenloos dwalen naar uren van rust in momenten en tijden van spanning…

De tijd leek tergend langzaam te verstrijken Toen Facebook plotseling een storing had Men wist niet wat te doen. TV gaan kijken? Of in paniek naar Twitter uit gaan wijken? Het bleef nog lang onrustig in de stad Het lijkt inmiddels al zo lang geleden Dat dagdeel dat er niet werd facegebooked Het was een barre crisistijd.…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

- Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de levende, heldere dag met bloemen en blijheid en liederen zoet - maar ach! - maar ach!…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw!…

Gevangen in de lethargie van de middag op een junidag rijg ik de uren aaneen tot een snoer lazuurblauw en geel, droom weg in een roes van gelukzaligheid. Ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

slaperig schuif ik mijn horloge -een analoog geval- onder het bed het zal mijn tijd wel duren in mijn droom geuren vastgeroeste stoffige uren tot Nox verschijnt godin van de nacht zwijgzaam giet zij de wijzers in lood terwijl ik zweef in stilgevallen tijd…

Bonjour ma chère, 't is inderdaad een feit het pièce de résistance zit in de uren- en minutendans van de durée, de innerlijke tijd de zinnenprikkelende buitenkant is tijd die slijt verglijdt als brandend zand dat glipt, verdwijnt door onze hand Voor M.W.…

De klok heeft mijn hoofd verlaten de uren stil gezet toekomst in nevel verhuld geen tijd voor nu gelaten De tijd heeft de geest gegeven wat zij nodig had of meer nu dwaalt hij rond proberend verleden opnieuw te beleven Maar de haast eeuwig ijlende haast zelfs de tijd kan hem niet stoppen en ik ren mee, verdwaasd…

van grote vuren hecht geenszins belang aan tijd wil slechts kat op het spek binden* Tijdloos allang zijn credo echt een opvatting naar zijn hart prijst de uren van de dag ronduit zonder arbitrage…

App Thuisbezorgd was uren onbereikbaar Moet ik vanavond op een houtje bijten Waaraan heb ik dat ongemak te wijten Wie maakt er zo laat nog mijn potje klaar Daar komt mijn vrouw aan met een bord vol eten Mijn “thuisbezorgd”...hoe kon ik dat vergeten…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

Tussen Kerstmis en Nieuwjaar even tijd maken voor elkaar met familie, vrienden en de buren genieten van de feestelijke uren bij een glaasje bubbels en wat hapjes is het tijd voor de leukste pakjes met de beste wensen voor het komend jaar worden de duistere dagen weer zonneklaar!…

Zien is een kwestie van tijd…

Maar ik ben geduldig ongeduldig Ik weet, er wordt in deze spaarzame uren een parel tijd geregen aan onze dunne samendraad.…

Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…