Alle inzendingen over tijdsverschil breekt

de klok tikt niet meer zijn afdruk op het dressoir breekt, in het licht van de leegte is alles nog vol van haar…

massief basalt breekt stukslaand het woeste water rotsvast de branding…

kille wind wervelt motsneeuw emotie breekt in ijzige tranen hagelbollen…

juli jubelend breekt bij mij in merel en licht & congo die ogen van dat meisje nog altijd droef…

tot zon grond breekt overwinter ik alle kou eerder pluk ik geen bloemen…

de lucht breekt open haar gezicht klaart langzaam op morgen schijnt de zon…

als betovering breekt in tranende ogen magie verdwijnt door stil verdriet de dag vervaagt gevangen in grijs verlangen naar morgen kleur overstijgt zal passie ontwaken in duizend tinten jouw traan gelaten verdwijnen in het niets en harten geraakt liefde omhelzen waar betovering breekt in magische ogen…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

[Senryu-light] De karateka slaat zichzelf kwaad voor z'n hoofd en breekt zijn hersens.…

In bubbels geschonken en Met liefde gedronken breekt Er iets bij de inbreker en de Overrompelde geest; drinkt De drank tot aan de bodem, In Vertrouwen en goedkeuring, Zoals men op het etiket leest.…

Een inbreker breekt soms in het vertrouwen het meest. Dat niet gedeelde geheim van een persoonlijke feest. Die gesloten fles champagne tot het einde toe bewaard. Die zich pas opent voor wie het geheim zich openbaart. In bubbels geschonken Met liefde gedronken breekt er iets bij de inbreker en de overrompelde geest.…

Zout verzilt mijn zijn lucht breekt donderend denken zelfs die ene golf kan mij niet meer terughalen, ik ga ...…

breekt met kracht de tralies en.... opent het raam. Vlieg!…

Een iris sijpelt uit mijn vuist mijn glazen huis breekt. Het leven traant ontzind.…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

de harde korst … hij breekt!…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

Ik zie jou als een vlinder met te veel kleuren voor de nacht het altijd flirtend willen dansen breekt het weke hart onzacht…

vrieskoude nachten ijsbloemen op de ruiten tot de zon opkomt dan breekt de hemel open het morgenrood kleurt de dag…

gevangen in het blauwe ijs het lichtblauwe ijs geen gletsjer die de stilte breken kan het smelt het druppelt maar het ijs breekt niet…

Vers breekt het brood Zijn we jonger dan de tijd ooit kan dragen Zwaanloos is de nacht In de binnenzak van een zwerver.…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

Woeste rotsen Een grijze Kolos Stampend en stampend Een landrug Tart zijn lot Raast Breekt En schuift op…

de kraanvogel breekt de stilte zijn roep raakt me dieper dan mijn huid ver van het wereldse lawaai wordt een mens gemist…

Ik zag vandaag, met zo’n papieren bril Een pornofilm die aangenaam verraste Ik kon een virtuele vrouw betasten En daarna ging ik virtueel van bil Alleen het hoogtepunt was even slikken Toen ik die man op mijn gezicht zag mikken…

riffen laten dwarrelen de golven pieken in ongekende stilte die breekt in ruwheid van leven…

in mij smelt de sneeuw en breekt het ijs de wind verjaagt de koude drukte iets van lachen of van snikken is te horen het vallen van een steen…

golven breken stuk op de kust, de bloedbaan breekt in het kloppend hart bloed stroomt als de zee, in mij in ritme van het leven…

Na ieder akkoord breekt hij weer zijn woord. Nu ja, het is en blijft een mooiprater.…

houdt het filigraan de nevel tegen glansrijk breekt de ochtend aan berken in hun kaalheid beven bloothoofds wilgen koppig staan…