Alle inzendingen over trage

broeikasgassen - ogen tranend als de neus een trage winter…

een aalscholver slaat zich iets te zwaar beladen traag het water uit…

Door het raam Kijk, trage sneeuwvlokken. Perfecte vergankelijkheid.…

Een trage zomer.…

het begin hadden we al gevonden een ander woord is er niet na de oerknal gaat alles traag een eeuw is niets in de geologie traag maar gestaag, er is geen pauze in de wedstrijd, geen thee in de rust, ook geen peptalk het einde is nog onbetreden we handhaven ons bestaan volharden in adem…

Een boerderij hurkt aan de bosrand; traag klapwiekt een vogel voorbij.…

flarden morgenmist verhullen trage schimmen na donkere nacht…

slijtagelagen zelfs in stokoude wrakken stoelt trage schoonheid…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

Traag schuift de schaduw voorbij de vijveroever naar de avond toe.…

Formeren? ‘Hup, vooruit nu met de geit!’ U weet nog wel, dit was de wens van Wopke. Maar Klaver/Ploumen gaan voor een galopke, en Hoekstra vreest voor progressiviteit. Ook Rutte is omzichtig op zijn hoede. Twee groenen zal teveel zijn van … het goede.…

overmand wordt door zorgen en verdriet verteert zij hem met een diepe zucht en wil de trage tijd maar wat graag even vergeten echter het maakt de tijd niet uit of je blij bent of boos zoals altijd weer zal blijken de tijd bepaalt en is tijd- en eindeloos…

Traag dwarrelt een blad en valt in een tuin van herfst die zich bruin schildert.…

het begon al met verlaten en werd dan later eerst traag en dan steeds vlugger vluchten…

fles met vilten ring vette trage levertraan gezond en dus vies…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

[Haiku] Met trage slagen doorbreken zwanen de nacht als lichte dromen.…

Avondgloed verzinkt traag achter kale bomen: een stil schimmenspel.…

aan de overwal gaan stil en traag twee vrouwen ida en marie?…

in eeuwenoud onbestemd verlangen kruipen de trage uren razendsnel voorbij…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Zó traag kruipt die slak zeker zeer vermoeiend, met het huis op de rug…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…

De bokshandschoen treft tergend traag raak. Twee ogen, Blauw dan oranje.…

Je vertelde mij dat het uit was tussen ons ik zag je niet weer Pijnlijk traag verdwenen de echo's van je bestaan…

winterswijk traag kruipen de dagen voort ze bloeien nu in de berm weerbarstig de crocussen…

Alles gaat heel traag, zijn lopen, zijn antwoorden -- Steeds eerst drie puntjes...…

Terwijl zij langzaam blad voor blad omslaat en herinneringen traag, zeer traag wees laat worden verbergt een ezelsoor een beetje krom gevouwen schimmen van wazig zwart-wit vloepapier lijkt te dansen maar kraakt plotseling bij het laatste tafereel ze staat op schuift haar stoel achteruit en sluit de gordijnen…

Terwijl zij langzaam blad voor blad omslaat en herinneringen traag, zeer traag wees laat worden verbergt een ezelsoor een beetje krom gevouwen schimmen van wazig zwart-wit vloeipapier lijkt te dansen maar kraakt plotseling bij het laatste tafereel ze staat op schuift haar stoel achteruit en sluit de gordijnen…

Herinner je hoe je gedragen wordt al is er heimwee in de trage uren.…