Alle inzendingen over uitgewist

mijn ogen, neus en mond zijn uitgewist wie naar mij kijkt, staart in een leeg ovaal een atlas op een onbekende schaal de aarde hult zich in een dichte mist het rookgordijn van een illusionist die speelt met vuur en zaagt met roestvrij staal en kan verdwijnen voor een volle zaal op een manier waar het publiek naar gist ik tover telkens als…

Om in de aanraking te komen, uitgewist te worden Vertaald door Bruno Barnard en Lisette Keustermans ---------------------------------------------------- Uit: 'De werkeloze doden', 1994…

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

een wisse dood of op zijn minst een bijna-doodervaring ziehier de (ingekorte) openbaring: artrose, jampotglazen, kraaienpoot een luier, kunstgebit, genadebrood rollator, staar en wijkende beharing daar sta je, wankel, één been in je kist het andere door spataders gekweld amechtig leunend op je wandelstaf de levensvreugd voor eeuwig uitgewist…

haar hart En hij was blond, misschien wat klein van stuk Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker Hij had een bruine pet, een zwarte jekker En ogen die verlangden naar geluk Zo wandelden ze samen, hij en zij Hun entourage was de stille hei Zo liepen zij, het ideale paar Op 23 meter langs elkaar Een liefde door het noodlot uitgewist…

De hemel draagt een zware loden mantel met verharde tranen die nooit uitgewist waar alleen de somberheid doorwandelt en nergens schuilt een blij of lief gezicht. De aarde ligt eenzaam en begraven onder een ijzig web van dichte mist en niemand die zo’n dag wil bewaren van wolken, treurnis, zonder licht.…

Blauwe lucht met witte wolken Doorboord door zonnestralen Loop ik in de wind Gedachten door elkaar te halen Het zand vindt haar weg De wind voert ze mee naar zee Golven klinken dreigend Ik loop gewoon maar mee Voetafdrukken van weleer Door het water uitgewist Zie ik voor me in gedachten Verzanden in dikke mist De wijdsheid van de…

Ondefinieerbaar wijkend iets Of is het leeg en inhoudloos Maar qua vorm en in rapporten ontegenzeggelijk aanwezig Een onzichtbare kust Een onwrikbaar hek Een ongebonden uitstulping In een kader wellicht Geen vogel tussen angels en klemmen in carrés van forellenkwekerijen Noch voetafdrukken in het zand Tussen branding en duin Uitgewiste…

Ach, slechts eenmaal de gewenste vergetelheid waarin schreienden momenten kunnen vervagen en jouw droeve beeltenis even wordt uitgewist, te vergeten, het onvermijdelijke van afscheid, voor eeuwig door innerlijk verdriet gedragen op het moment harten kiezen doch het leven beslist.…

Elke rondje is er één waar een patroon wordt uitgewist dat niet langer de weg van de gelijke kansen in mag slaan. Zitten blijven, staan of doorlopend voor het leven gaan. Eén stoel te weinig bepaalt de strijd om ons bestaan.…

kijk maar de mensen aan hun ogen spelen handen voel armen om me heen niets hecht zich aan ijs en steen alleen zijn op de vlakte verdwijnen uit dit leeg bestaan geen tentakels die je grijpen die raken om zichzelf te verrijken laat me maar lopen in de uren van de eerste dag de sporen volgen van Zijn schrift ze zijn nog warm en niet uitgewist…

Geen reden meer om nog te keren onverwacht blijkt de strijd beslist opnieuw probeer je de les te leren wat was wordt bitter uitgewist Door wolken zwerf je over dalen rust aan een bron waar je kracht opdoet om weer te vliegen de eerste stralen van de morgen tegemoet.…

Het klinkt als knarsende scharnieren, hangt in de zilveren lucht en is weer uitgewist. Klimop bekleedt verweerde stammen. De cirkel van kastanjes, langzaam uit elkaar gehaald, legt op het grasperk nog de handen van zijn schaduw, bedekt het met een zoete regen van genade, van gebladerte.…

Ik loop niet meer door het park of over straat op blote voeten kortzichtig lang haar werd minder en grijs er is niet zoveel meer om te moeten levende voort is er wel wat uitgewist en ook toegevoegd vaak zo ongevraagd werden stiltes soms dieper dan gedacht lijsten van vergeten namen dwalen ergens doelloos scherpe randen verzachten langzaam…

hier weer naar toe, Ik maak met mijn stok Een ronde opening in al Dit drijvende groen, Dan weet ik morgen wat Mijn stekje is om weer Wat levenslust op te doen De dag erna kwam hij terug, Had hij zich toch weer vergist, En zag dat zijn plek zich Had vermengd met duizenden Liters eendenkroos, het bewijs Van zijn bestaan al weer uitgewist…

huis heeft loopt langs dichte deuren en gesloten vensters zonder huis slaap je buiten en ontwaakt met ogen tranend van het harde licht een mens zonder huis koestert zachte dekens een schuilplaats om in te huizen wie geen huis heeft kijkt door smalle kieren kent de pijn van het vaarwel zonder huis raakt een mens verloren in uitgewiste…

Alles drijft weg, de tijd neemt alles mee, ook jij wordt vaag, verloren in geheugen, als onze namen uitgewist door de zee. Ik denk terug aan die mooie tijd met jou, toen de tijd er was, maar zonder reden, in de grijze oceaan, lang geleden.…

gewoon omdat ik er zoveel krijgen kan Ik lach even vriendelijk, 't is weer raak zo hangt er weer iemand aan mijn lippen - en welke gaat je nu even niks aan - maar het voelt zo goed, dat ego-trippen Elke keer als ik je zie, ben jij de liefde waar toch steeds weer zoveel aan mist oh, je moest eens weten in ons bed steeds heb ik de geheimen uitgewist…

Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd' en pijn van dat vuur uit het verleden bleek elke zoektocht afgesneden of te verzanden in een woestijn.…

Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd'en pijn van dat vuur uit het verleden bleek elke zoektocht afgesneden of te verzanden in een woestijn.…

Regels die onze liefde beschreven zijn tastbaar uitgewist. Chaos uitgebroken, zwichten. Begin vanaf hier.…

zijn kop lijkt alles dichtbij door perspectief vertekend braakt de uil haar maaginhoud in chaos sneller dan ik denken kan volgt de dag de nacht de nacht de dag wordt eikel boom waaronder kinderen nietsvermoedend blindemannetje spelen de schrille kreet van de specht veroorzaakt kil moment van siddering waarin herinnering aan vroeger wordt uitgewist…

Zonder vrees Trad jij daar binnen Op zoek naar...maar Besef van verlies Brachten kristallen tranen Te laat mijn heroïsche Heldendaden om nog Eenmaal het licht te Vangen in je ogen De liefde van het hart Verblindde jou niet meer Deed je alleen nog staren Naar een dieper wordende mist En voor ik het had begrepen Waren jouw sporen uitgewist…

Geef mij uw mond en zie mij aan: lang voor de zon, lang voor de maan verzinken in de wereldmist zijn onze namen uitgewist. En wat mijn hand te strelen vond zal liggen in de wintergrond en wat mijn stem aan u bescheen is weggedaan en vindt niet een.…

We laten onze sporen achter in de vorm van letters en het bos laat zijn sporen achter in onze ziel tekent op het netvlies sporen die niet uitgewist mogen worden.…

Verwezen en onwezenlijk zo vroeg Zijn nachtelijke sporen uitgewist Van stortbad en van echtelijke sponde Mijn nachtgoed in valiezen zonder dromen In een speciaal voor twee bestemd couchette Voor nummers ritsloos in een snelle vlucht Razend door de alpencatacomben Een lichtflits door graniet en ijzermerg Door ruggen van het oude bergmassief…

mond het zwarte gat dat woordloos open ging en groter werd, de wanhoop die toen aan me vrat je nam je wereld mee van zwijgend handenreiken de korte liefdeblijken in het weten van elkaar we golfden en pasten wisten van tweeduizend jaar geschapen als een paar in wissels van de tijd ontspoord en anderen bekoord in levens die zijn uitgewist…

. ------------------------------------------ TERUG NAAR STALIN Met in zijn hoofd Karl Marx als lichtend voorbeeld Verliet de nietsnut vroeg het seminarie Vond heiligen en dode talen larie En smeedde 't volk met hamer op zijn aambeeld Paranoïde goelag-escapist Heeft zo miljoenen Russen 'uitgewist'…

De winter heeft het landschap uitgewist. Geen water dat nog levend uit kan stromen. Nu kom mij niet met eeuwigheid of Rome, want, sceptisch als een Griekse solipsist, laat ik alleen het sterven onbetwist. Ik heb de dood tot vriendje mij genomen.…

Gij baart het goede, noch het slechte, noch de gedachte, noch de daad; gij zijt de schaduw van het echte, die uitgewist geen sporen laat. En gij ligt laag, ligt voor de voeten van al wie sterk in 't leven staan. De schaduwen willen niet, zij moeten! En waar wij treden, zult gij gaan!…