Alle inzendingen over verbeelding op gang

Angst voor Jou en angst voor mij Angst voor dood en Angst voor pijn Mijn God help mij Hier te Zijn en mijn eigen weg te gaan…

loslaat met al zijn kleuren en pracht Een kleine regenbui vergezeld me en de zon blijft zachtjes stralen en geeft een mooie schittering op de herfst gekleurde bladeren Ik geniet zelfs van de regendruppels die mij aanvallen in mijn gezicht tijdens het fietsen naar huis Heerlijk de natuur laat los en gaat zijn eigen gang…

zie hier een keizerin gekroond door de verbeelding die harten synchroon samenvlecht in tijdloze ruimte seconden-snelle tijd beslecht in aangereikte eeuwigheid aanvaardt zij diep bewogen dit keizerlijk gebaar de macht van de verbeelding schijnt werkelijk en waar…

Atmosferen van licht In eindeloze zalen Balans en evenwicht Verbeeldend vertalen Ruimtelijke bespiegelingen Contouren verbeelden Inzichten delen In stilte met velen Kijk en onderga Inspiratie en adoratie Het kent z’n weerga Van kubisme tot cobra…

Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!" Plezier kleurde zijn wangen, hij juichte door de gangen bij zijn oma in Bourtange, verlichtte knipperend haar jicht. Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!"…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Reis in de wolken Zovele luchtkastelen Verbeelden mijn droom…

niets is volkomen, iets is meer alles kan in winterdromen lente verbeelden eindeloos weer…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

Geen vertragingen geen aangepast dienstrooster niets uitgevallen geen sneeuw, dooi of blaadjes op de rails Maar in Apeldoorn wel 2 minuten stilstaan om de gevallen oorlogsdoden uit de 20ste en huidige 21ste eeuw Aan het treintafeltje met koffie en koek werk ik aan de wereldpremiere van de muzikale vertolking BOMBARDE over het Bombardement…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

Vanavond ga ik weer een uurtje matten Een opgefokte juut is snel gevonden Ik voel me dan zo vrij en ongebonden Vanzelf verschijnt een knuppel in m’n jatten Dat ding wordt automatisch steeds gemener: Het liefste knuppelt hij een hulpverlener…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

Klokkenstem begeleidt lang en monotoon bedrukte zwijgen verdwaald herfstblad bedwarrelt traag het dode eiland witte bloem korte snik laatste groet langzaam verzinkt het houten schip in de aarden zee het leven herneemt z’n gang…

weergaloos schijnt een licht aan het einde ik noem het tunnelvisie…

ofschoon mijn lippen zwijgen poort een vreemde lijn zijn soevereine gangen mijn hart, mijn denken aanéén is warm genesteld in de stilte van mijn kamer aanstroomt het hart dat blijft slaan nauwer ingeweven de sneeuw spiegelt verdiept over het weideland vergezichten en ogen dromen droomstil al wat je zag laat mij in deze stilte maar…

Wees stil,wees heel stil er is hier liefde aan de gang. Wees toch stilletjes,er heerst hier in de zachte stilte liefde. Het is zo mooi,het is zo vol van blijde verwachting. Hier geschiedt liefde.…

dromend in zenuwachtige wind dwaalde ik zwevend langs gangen van duister door hoge poorten en openstaande deuren langs plafonds en randen van verstikking mijn beklemmend hart angstig zoekend naar de uitgang in wilde achtervolging van het naderend onheil paniekerig en met bonzend hoofd hoorde ik in ademnood plotseling de kwinkelerende…

Ga nooit uit vliegen zonder goede koffer Die ferm en statig afwacht in het ruim Standvastig, plichtsgetrouw, zonder verzuim Voor zoiets breng je graag een extra offer Maar ‘t wordt gechecked als men het vliegtuig laadt Het label ‘paardenvlees inside’ is obligaat…

'Ga je gang'..... zei hier de natuur als een uitnodiging En ik zag de gang tussen rijen bomen alsof ik thuis was Het kraakt wel onder je schoenen bruin blad, herinnering aan herfst-2016 Het is een goed ding die vanzelfsprekende uitnodiging je slaat een zijpad in weer eens wat anders als je van het pad afraakt.…

ik mocht je huis betreden de gang was donkerlang je kamer was een lach en in je ogen zag ik alle kleuren van het bloemetjesbehang je lippen kusten uitzicht op een verre horizon die pijlsnel nader zwom toen zwoele blikken liefde vroegen zonder schikken ik opende in diepte die de tijd verzegeld had jouw overgave maakte passie los…

Driewerf God loven: voor de dag van gisteren, vandaag en morgen.…

het vreet aan me het gemis aan warmte het woelt in me en graaft gangen, donkere gangen met doodlopende uitstulpingen ik treur om jou want ik ben je onderweg kwijt geraakt ergens in die donkere gangen ik treur om ons om wat wij ooit waren want elk van ons is verdwaald achtergebleven, alleen daar ergens...…

Heb ik me niet verbeeld dat ik je gelukkig maakte doordat ikzelf zo in-gelukkig was met jou.....??…

Wanneer wij samen willen zijn, zal het nooit nergens heten maar overal en heel, een sternaam zal het hebben, een bergnaam noemen we, en dan zijn we er al.…

Kippen zonder koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen…

Als het stormt over het strand het losse zand over de duinen waait het oog in de wind een illusie baart de droom zich lachend voltrokken heeft en zich naakt uitstrekt in het zand dan ligt er verbeelding in mijn hand.…