Alle inzendingen over verstand /hart

Twinkelende ogen mooie lieve lach Dat was het eerste wat ik bij jou zag Tintels verlangens mijn hart in brand Gevoel ontregeld verstomd verstand Gloeiende wangen ontroerd en zo blij Vlinders krioelen in dat hartje van mij…

Voor Oekie Dochter, vreugde Van ons leven, Die licht bracht Waar het in ons Hart zo donker Was als de nacht, Jij voor wie ik Geen geheimen Hebben kan, al zou Ik het willen Jij die alles ziet Met je hart en met Je verstand - hebt Meteen door wanneer Mijn gedachten te zwaar Geworden zijn - en zegt Olijk - vooruit,…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Met jou zijn, overdag, in de nacht, Harmonie, understanding, oog voor de ander, met jou zijn huist in het gevoel en verstand. Mijn hart en mijn hoofd zoeken altijd weer jouw hart en jouw hoofd, en mijn hand vindt altijd weer jouw hand.…

Maar die te plukken is ongevoelig; is een blind gaan van een mens met een hart van steen. Laat haar staan op haar plek op de aarde. Als die zeldzame orchidee. Haar waarde puttend uit haar kleuren schoonheid. mijn hart zegt ja, mijn verstand zegt nee.…

je bent op weg naar de kern los van alle woorden en draag mijn gedicht de hele dag met je mee Laat het spreken tot je hart Elena en niet tot je verstand... Dan pas wordt Jehovah nabij en niet veraf een bron van "VREUGDE"…

Jij weet dat ik weet dat wat er is niet meer wijkt je hart het verstand verslaat en stilte dit nog verder voedt omdat gedachten en gevoelens nog duidelijker zichtbaar worden.…

Het kruid is soms bitter en een hart soms gewond. Maar elke dag klopt het vele slagen in het rond. Zulk een inspanning zo essentieel; vraagt om verstand en vertrouwen in de mens als geheel. Hart en geest; het ratio mag dagelijks aan het menszijn bouwen. Nieuw in een poging om de lach te behouden.…

Soms moet men iets inzien vooral je het begrijpt pas dan zal je verstaan wat het hart en verstand jou wil gaan vertellen Stel je open … voor dat gene wat onbereikbaar lijkt zo is het binnen handbereik op de dag dat je klaar bent Met de zoektocht naar jezelf je eigen ik dan pas neem je vrede in je eigen leven op.…

Als het verstand het hart tot gruis maakt, liefde wordt gebroken door haat, Dan zijn woorden geenszins meer van belang. Slechts nog stilte en kilte om je heen, alles koud als steen. Grijze wolken die voorbij drijven. Hoe kan je zo vertrouwen krijgen? Geen steun en toeverlaat, een warme hand doet je dan alleen nog maar verstijven.…

ik twijfel aan de rede het nut van verstand bestaat wel het verleden als sporen in los zand ik twijfel aan de ziel aan de passie van het hart de weekheid van mijn achilleshiel onbestemd als smart ik heb me aan gedachten bezat ooit kom ik weer bij zinnen in de haven van een schervenloze stad ik moet bij het begin beginnen…

De woorden van mijn gedichten spreken mijn hart Waar de mond het niet over zijn lippen krijgt Daar waar het verstand en het hart vechten om elke letter Die verward woorden omzet in decibels Die begrepen worden in misverstanden Daar waar mijn oren woorden ontvangen Waar gedichten geboren worden En misverstanden weer mooi op papier klinken…

dronken van verliefdheid wil ik wakker worden aan de verkeerde kant van een vreemd bed weer en opnieuw wil ik ze weten en voelen van passie van de vlinders in hoofd hart en lendenen naakt en onopgemaakt de vlam van de drift die nuchter het verstand met het hart verslaat weer wil ik het zijn zo dronken en smoor weer de liefde voelen…

Mijn hart en verstand hebben onenigheid mijn gevoel toont een meningsverschil ik haat deze duistere onzekerheid maar ik weet nu weer precies wat ik wil Aan de ene kant ben ik stapel op jou en dan zegeviert het geweldige gevoel van de mooie dingen waar ik op bouw helaas omzeil ik dan mijn uiteindelijke doel Aan de andere kant haat ik jou…

Een enk’le kaars, een prentje met een lach De mensen brachten één voor één een groet Ze leefden mee en gingen met de stoet het kerkhof op ten afscheid op die dag. En ik? Was ik het die het antwoord wist? Ik stond met lege handen bij de kist.…

Mijn hart heeft een marathon gelopen tranen zijn op open zee gaan zwemmen mijn ziel ligt in ontelbaar veel knopen en de gemoedsrust is niet meer te temmen Mijn gevoel heeft de finish net niet gehaald het verstand wist totaal geen doel te raken depressies hebben teveel belasting betaald en van eventuele teruggave is geen sprake…

het hart roept de ziel schreeuwt haar geeuwende nood van eigen loslaten waar praten we? waar liggen we weer hand in hand waar verblijven we boven verstand in aardse woonsten? ach de allerschoonsten blijven haken, in het tussenland van alledag…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Met mijn emoties Waar moet ik heen Tegen de muur smijten Het uitschreeuwen Het moet ergens heen maar Kan geen kant op Ik wil eruit Weet niet hoe WHAAAAA Ik heb het gevoel Het te verliezen M’n verstand Ik heb het gevoel Ik word gek Alles in m’n hoofd Het stoort Kan niets meer doen Moet iets doen Moet nog leren Morgen tentamen…

Hoeveel wijsheid is er nodig voor men eindelijk begrijpt dat men bij dispuut of wrevel 't gezond verstand laat zegevieren en niet prompt de degens slijpt?…

Muziek streelt mijn oor, de zon mijn gezicht, Luierend in de patio Haar ranke vormen, haar honingstem botsen met mijn ratio Sta ik dan op, kom ik overeind Blijf 'k een verslagen Gulliver De fluit in de verte uit andere tijden doen mij de drang tot rijmen vermijden Breek ik me los uit je gouden kooi Wil ik niet eeuwig leven in hemelse sferen…

Nooit glijdt een verstandig woordje Van die rozenlipjes dijn; Die moeten maar zonder pozen Aan het schertsen en kussen zijn. Die moeten maar altoos lisplen: `Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn?…

verborgen, verbond met wind en water wordt betaald als hij op de aarde beukt, breekt alleen in branding op rafelig land wijkt terug met schuim op kaken, berusting in het zand als warm gemoed als geduld hem wacht, het land gebruikt, wordt versleten, zet zich te kijk als weerloos slachtoffer in resten van het leven op de vloedlijn van het verstand…

We wisten het als kinderen al zeker: Naar school gaan is beslist verloren tijd Het heeft geen zin je hoofd tjokvol te proppen Dus ging je zoeken hoe je keet kon schoppen Of raakte je je motivatie kwijt Je kreeg toch geen medaille of een beker Nu, na zo’n vijftig jaar, wordt toegegeven (dat zegt ‘t Centraal Bureau voor Statistiek) Dat wij…

ons zondig en verminkt verstand houd in onszelf geen stand U snoeit de wijnstok het onkruid verbrand door Messias Joshua gezeten aan Gods rechterhand…

Is het een teken? Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Geloof niet langer in wat je jezelf wijsmaakt -- Houd op met lijden!…

Je plan zegt: linksaf, oké, je voeten lopen -- en je slaat rechtsaf.…