162 resultaten.
golft bloot in blauw
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 361 bloemen slierten
tussen geurig groen
trillen kleur in
spiegels water
bloei verlopend in
groei omhoog
hang naar licht
gebogen loof
verdwaasd pluk ik
in rood en blauw
mijn bloemenzee
rood golft bloot
in blauw de koele
ondertoon voor jou
je kijkt me aan
met het verwelken
van de dag zie ik je gaan…
Uitgebloeid
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 90 Donderdag 17 juli
Gitzwart
De dag gegrifd in het geheugen
Met levenslange inkt
De pluche beer die ontheemd
Zijn eigenaar zoekt
Maar zijn roep is als een holle klank,
Een echo der vergetelheid
Wat echter nooit daarin zal geraken
Is het gemis dat als
Een verwelke roos
In een verder onaantastbaar veld
De onberispelijkheid tenietdoet
Nu en…
Langs de goot
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 31 ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs…
vergane bloem
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 515 mag ik jouw lach
in dromen bewaren
schenk mij een traan
als liefde moet gaan
laat bloemen verwelken
in hun mooiste kleuren
dagen ontstaan
door kil en grijs
waar zon verborgen
verlangen schept
de nacht naar morgen
dromen wekt
jouw lach ontwaakt
in tranend verlangen
liefde verdwijnt
een bloem vergaat…
tristesse
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 299 hij is de aanfluiting
van een goed humeur
zijn lip lepelt
de kleinste oneffenheid van de vloer
die daar ligt, op de loer
voor elke gelegenheid
hem een bobbel onderweg te zijn
in zijn nabijheid
alom ter tijd
bloeden alle bloemen
strómen de blaadjes
om enkel te verwelken
in zijn eenzaam paradijs
van sip en neergeslagen
hij is de triestheid…
Bloemen hebben water nodig
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.644 Zoals bij alles dat het leven heeft
is het belangrijk dat je het water geeft
zo had ik in dit leven
een schitterende bloem water te geven
gevoed door stralende zon
leek het een bloem die niet verwelken kon
een die de zoetste nectar bezat
en huis gaf aan alle vlinders die ik had
totdat
ik het water vergat
jeugdig als ik was
besef ik volwassen…
Middag in Oktober
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 421 Zo laat laakt de zon het droom verwelken
kinderstemmen, voldoende geroezemoes
en groentesoep gesmokkeld met twijfel
het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind
langs de herfstbomen naar novemberhaven
waar tussen roeiboten, een vreemde visarend
groene ogen in droom bewonderd falen
in het zadel van de cowboy in de wind
onder wolken, zon…
De dichter in het vers
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 270 Hoe kan ik de luister in jouw stem
behoeden voor mijn vers die slechts
bovenwinds te horen valt en echobloemen
laat verwelken want mijn stem is ademloos
zoniet jouw gewelfde silhouet, met een
ietwat Rubens en het strakke van een buikdanseres
mijn lief, jij bent mijn loods
die mij tot ver
in jouw haven brengt
en me laat aanmeren tot het…
Alleen 's nachts
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.364 Oh, hoe mijn lendenen zachtjes smachten
naar kring'len sleets omhuld
Oh, hoe ik put uit mijn gedachten
mijn handen met genot gevuld
Stil edoch verholen
bijt mij de maan
In bevelen reeds bevolen
van donker cellofaan
Oh, hoe de bloemen grof verwelken
immer dor in net te groen
Oh, hore, zij die duiven melken
zo dapper en zo koen.…
Bulimia
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 373 Ik kerf mijn lyrische stroven
het liefste in de tepelhoven,
waar ik mij laaf aan de melk,
zodoende nimmer verwelk.
In die prachtige bergen en dalen
valt er veel genot te behalen
en in het midden van de taart
wordt sinds eeuwen het geluk bewaard.…
Een Bloem
gedicht
4.0 met 153 stemmen 26.569 En als ik een bloem was,
zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?
Nu nog niet?
-----------------------
uit: 'Kruis en Munt'.…
Aan een kust
gedicht
2.0 met 160 stemmen 17.973 .
-------------------------------------------
uit: "Rozen verwelken, bloemen", 2006.…
Ziel van verlangen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 246 Je bent niet de mooiste
bloem van verlangen
jouw meeldraden verdwalen
langzaam in verliezen
of worden trager in beweging
weemoedig, de zoektocht moe
maar jouw ziel is als een lentetuin
op het eiland van verwelken
iedere zonde verwerk je
in het verloren domein van dromen
je spint een eenzaam kleverig web
tegen de kale muren…
DEMENTIE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 292 De taal is haar lang lief geweest
Maar nu ze ouder wordt, vergeet
Ze hoe haar allerliefste heet
Grijpt ze naar pop en knuffelbeest
Merk je dat ze niet langer leest
Vergeten is hoe of ze sneed
Het brood, de groente, hoe ze leed
Aan het verwelken van haar geest
Teloorgang van een woordenschat
Die groot en indrukwekkend was
Ze schudde verzen…
zont zomer in jouw sierlijkheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 596 ik zie je vlinderzacht
weer wieken
vleugels van fluweel
je pauwenoogt
in stil genieten
terwijl je tong
de bloemen zoogt
je droogt nektar
uit hun kelken en
de kleur verschiet
bladeren verwelken
als de herfst
zijn oogst
in vruchten biedt
weer is de cirkel rond
zont zomer
in jouw sierlijkheid
voortbestaan
is de cocon
van komen…
Cyclus: groei deel 3
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 408 Droef
beziet zij
in spiegeling
haar verwelkende schoonheid
in haar reflectie
ontluikt een passie
sterker dan
vergankelijkheid…
Ik keer mijn huid
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 955 lekkend langs mijn gewonde bast
zoekt water vaste grond in aarde
waar zaad verholen wacht
op kiem verwekkend baren
doch gezichtsvelden wilde bloemen
wiegend in diepe dalen
verwelken onder het wolkenwier
van mijn vruchteloos verlangen
want in mij vergroeit de levensader
langs schier verweerde ribben
en onbezwangerde schoot
bloeiend rood…
tot bloei in duizendschonen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 382 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon verwelken
zond jij mij regen
om te helpen ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen…
in breuken wortelden mijn barsten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.207 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots, in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon
verwelken zond jij regen
om te helpen, ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen
zo kon ik…
Aan alles komt een eind
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 397 Alle geweldige dingen,
komen maar een keer voor,
alle bloemen verwelken,
alle bomen verliezen hun blad,
aan alles komt een eind en
daarom is het zaak,
te genieten van elk moment,
want het leven, is te kort!…
vlinderbloemenblad
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 472 hangen bij de lente
in de stilte van de velden
aan de haren van een kind
ik ben een krokus vlinder
dwarrel met de wind
op broos geloof
in een zomer vol frambozen
waarin ik stop met zwerven
op de wangen van een kind
ik ben een rozenknopje
geur naar verre regen
bemin het licht
waar de ochtendschemer
me teder laat verwelken…
Uitgeleide
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.576 En de enkele krans, ten uitgelei'
De dood verbloemend, -
De dode roemend, -
In 't sterfhuis zelf verwelke hij.
Uit dorre krans zal met een lach
Haar beeltnis neerzien;
Voor ONS dat weerzien -
Voor HAAR nu Rust of Nieuwe Dag!…
Is dood ook geschapen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 wij groeien
bloeien en verwelken
maar diep in de kelken
gaat het leven door
als dood zijn
vleugels spreidt
is het nieuwe al bereid
de plaatsen in te nemen
mooier groter meer
voorspoed in bestaan
zo blijven generaties
in hun eigen cirkel staan
zou dood ook geschapen zijn
om ons naar het volmaakte
te laten gaan door aanpassing…
Fratsen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Ik heb rozen zien verwelken
mieren die bleven hopen
bijen zich te buiten gaand aan rozenkelken
en in gelukzaligheid onder dopen
Heb me door wolken laten bedriegen
me mooi weer voor laten liegen
en gedurende al die tijden
heeft het leven me stiekem
van jong naar oud laten glijden
In de gaten had ik het niet
maar het was mooi en ik was blij…
Verliefd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 64 Het wekt verbazing
dat ik in gedachten
bloemen laat verwelken
in de eenzame vaas
op het dressoir
ik leef nu vrolijk verder
met een tuin in mijn buik
in een jurk die te groot is
om stilletjes in te wonen
en jij in een ver landschap
traint jouw manlijke spieren
voor de omvangrijke spiegel
die diepe dromen laat zien
later wanneer…
De Zeis
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 235 Amerikaan
geloof me er zal voorlopig nog lang
afstand tussen hen blijven bestaan
nooit omarmt de Jood een Palestijn
ook tussen man en vrouw
blijven ze bestaan – verschillen
zelfs als beiden ze overbruggen willen
slechts af en toe zullen ze versmelten
maar als de zeis komt om te maaien
zullen we allemaal als gelijken gaan
en verwaaien en verwelken…
Wohltemperiertes
gedicht
3.0 met 31 stemmen 15.206 Ongedwongener dan op je trouwdag klink
je, dagdagelijks naakt nog steeds als
onder ede staand, in de verwelking
die je toekomt zo terloops natuurlijk als kleding
die van schouders glijdt een voor de lang te gane
liefde verlossend woord zeggend: verstrooide aanhef,
voor die niet onwelwilend toekoort, tot een ter ere van
niemand in het bijzonder…
Avondland
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 946 paarsberookt mijn lucht
zijn afgeschenen podium
de sliert die gedag als
verwelkende boterbloemen zegt
aan de nachtegalen ruiselaars
van leeglekkend wilgenhout
aan de haren van moeder aarde
waar vissen zweven en wolken
heiligschennis zijn
aan de uitgeschoten mensenknollen, hen
laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen
laat hij…
De jaargetijden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.018 Al de bezonde,
Zwellende kelken,
't Rijpen, verwelken,
Elk heeft zijn stonde
In deze ronde.
Wanneer de monden
Van deze teersten
Lachten zij 't eerste?
Wanneer begon de
Dans in het ronde?
Aan welke wonde
Zullen zij sterven,
Dorren, verderven?
Wie zal verkonden
't Einde der ronde?…
Duurzaamheid
gedicht
3.0 met 17 stemmen 6.361 .
--------------------------------------------
uit: 'Rozen verwelken, bloemen', 2006.…