Alle inzendingen over waar we waren

In het kleine moment waar we weer samen zijn is elk woord eenzaam en elke kleur een antwoord dat we niet wensen en kleuren met een gevonden glimlach die alleen maar een kleurloze herinnering achterlaat…

Lichaam Wat ben ik met jou verweven Je laat me niet los Wat blijft er van mij over Als jij straks verdwijnt De plek waar we naartoe gaan Daar komen we ook vandaan Noem het geen niets of nergens Want uit niets kan nooit iets ontstaan…

Folders liggen overal verspreid Ieder jaar een hele strijd Waar we naar toe zullen gaan Wordt het ruige natuur Of historiche cultuur We bladeren en overwegen Komen vele opties tegen Varen, sporten, rusten Bergen, steden, kusten Zo zitten we te wikken te wegen We komen dé vakantie vast tegen…

Met je dwalende vingers dichtbij ben ik stil en zie ik dat je mij zoekt waar we elkaar niet meer verlaten en elke scheiding ons weer doet verlangen naar vingers die we koesteren in elke wachtende stilte waar onze ogen niets meer weerstaan…

innovatie nu wat is is al beproefd gekend en bemind of verguist waar het om gaat wat er niet is nog niet wat we wel wíllen waar we van dromen onze illusies zijn ze bedrog of maken wij het tot werkelijkheid tot iets wat is in de wetenschap dat het dan opnieuw uitdaging vormt voor vernieuwing innovatie nu…

We denken terug aan gebeurtenissen uit ons verleden, dingen die we beleefden, dingen die een gevoel geven. Mooie herinneringen uit het leven, waar we trots op mogen wezen. Slechte herinneringen uit het leven, die we het liefst willen vergeten.…

Gaan waar we elkaar liever ontlopen. Maken wat de stilte ons niet vraagt. Liefde liefdeloos laten worden. En jij en ik zijn weer wat we waren zonder het ongeluk dat we niet konden verzinnen.…

Dat we verliezen staat nog steeds niet vast, want Voor dit feestje over 8 of 12 jaar Is het grootste argument nog altijd waar: We waren nimmer eerder FIFA gastland Maar voor we aan dat regelen beginnen Laat ons dat spelletje eerst maar eens winnen!…

Vader, hier zijn de kleine Bomen waar de mandarijnen Groeien van het plezier. "Het is als Perzië hier." Ja, vader, de witte Kleine Arabieren zitten Lachende bij de fontein. 'Weet je nog waar we zijn?' ----------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.…

we ons ontkleden… waar we ontspringen aan andermans oog en tong Ik kijk naar de verlepte bloemen in de vaas en eet van de granaatappel……

feesten lustig rond het walmen van de barbecue walzen moe onder cipressen waar we klessebessen tot aan de ochtend toe gaan liggen in het vragend gras wie van ons de eerste was…

De stilte heeft kleuren die herinneren waar we aan denken als de stemmen en woorden van gisteren niet meer horen bij elke echo van wanhoop en alleen de angst voor het leven een verandering belooft…

je nam me mee tot over de horizon naar een ander stelsel waar we werden beschenen door vele nieuwe manen waardoor ons zijn in een geheel ander licht kwam te staan…

gaan allemaal naar het tuinfeest dat na afloop wordt gegeven van waar we zijn gekomen waar we ooit eerder zijn geweest ver voorbij je stoutste dromen we zijn weer thuis in de Hof van Eden…

Bewakingscamera's in elke straat, met enkelbanden het geweld bezweren, met kastjes kilometers registreren; zo gaan we richting een politiestaat. Nee, waar we allereerst op moeten staan: trek alle paters kuisheidsgordels aan!…

Mijn Firefox is Goddank gere-set Voordat ik dit had uitgevogeld kon ik Niks zien door al die pop-ups van Softonic Zo door en door vervuild is internet We haalden binnen waar we nooit om vroegen Het tegengif is een modern genoegen…

Wanneer onze wilde haren weer zijn aangegroeid, en ons bloed stroomt waar het niet kan gaan. Wanneer we door de nacht worden meegesleurd, naar waar verboden dromen ons verleiden. Wees niet bang, we zijn daar niet alleen. Daar waar we zelf niet meer kunnen denken. Daar en daar alleen vinden we geheimen, en wie van ons mag die ontdekken?…

Mea culpa Het is waar We maken fouten Geen levenslang we Blijven praten Geen eenrichtingsverkeer O heer We laten wat mensen zalven De aarde zal draaien Vissen blijven paaien En alles zal ooit verdwijnen Gelukkig nieuwjaar…

En zo springen we van kamer naar kamer We verliezen het spoor de geur, het kloppen van ruisend bloed in ons hart de kleur van waar we werkelijk waren wie we werkelijk voelden in wie we onze cellen klonken de klank ook het luisterend genieten van hoe we ons overgaven werden wie we waren…

ik wentel me in je woorden we praten, er is alleen je stem en ik hoorde je denken tussen regels door, zoals ik je ken jij hoort meer dan ik zeg en ik praat weer eens meer dan ik luister hoe of waar we ook de nadruk leggen het eindigt altijd met een glimlach en meer ruimte…

Geen twijfel, waar we gaan, of waar we zijn jij als een 'magische-cirkel' steeds om mijn as gezekerd, verankerd geen breuk in de lijn geen onbalans, geen twijfel, zo als het ooit was.…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…

Mijn vrouw is een boom in een park waar we samen vroeger wel kwamen Mijn linkerhand rust op haar bast en voelt haar trillen van de pijn als mijn rechterhand er een hart in krast met twee verkeerde namen…

Licht toegeknepen ogen volle zon op kalme zee wil vechtlust vol vermogen Kom maar op en ga maar mee Ik zie dat je weet waar we heengaan Ik weet dat je ziet waarvandaan…

Zo’n grove provocatie door terreur Met slachtoffers, bepaald naar willekeur En met uitsluitend doel om te shockeren Het beste antwoord lijkt om te bedaren En door te gaan waar we gebleven waren…

Ze mag straks in de echtelijke sponde Verblijven met haar eigen keuzemens Dat is door haar geen uitgesproken wens Maar volgens Mark is het beslist geen zonde Ach, waar we uit traditie toch naar snakken Is dat ze met een Duitser aan komt kakken…

Onder de grond hadden we achteraf gezien nog de beste schuilplaats, een openbaring! We weten wel waar we naar toe gaan maar we weten niet waar we geweest zijn: laten we ons door pratende hoofden de les lezen?…

Ik kan geloven in Zijn kerk want we bidden allemaal. Ik heb een land, jij ook waar we beiden ook van houwen ik ben daar geboren, grootgebracht en heb het helpen bouwen. Ik heb een huis, jij ook waar ik in wil blijven wonen. Ik heb een leven net als jij dat ik met Vrede wil belonen!…

hoe het allemaal begon we zouden onafscheidelijk bij elkaar blijven Weet je nog... waar we liever niet aan wilden denken af en toe over gingen praten Weet je nog... je bent er plots niet meer en ik blijf verder praten weet jij het nog?…