Alle inzendingen over wat dichter bij drom

Het lijken lang vervlogen dagen dat ik hier op een bankje zat en de jongen van mijn dromen me vroeg hoe lief ik 'm wel had En ik dan, zacht giechelend met schaamrood op mijn wangen niet durfde te bekennen dat ik brandde van verlangen En terwijl ergens een merel een prachtconcert ten beste gaf schoven wij dichter naar elkaar dichter in…

Telkens als ik denk dat voelen beter bij de lente past jouw glimlach mij nogmaals met een prachtige droom verrast kam jij jouw haar door mijn gedachten wat had ik anders kunnen verwachten je doet alsof die jurk mij beter past maar ik zeg nee, en lach naar je kom dan dichter, naar je toe kom dan dichter, maak me moe.…

sprekende verzen zij las ze als kleurige bloemen hij bracht ze als vlinders tot leven luisterrijke klanken als van zingende vogels kunstvol bij elkaar gebracht zo dichterlijk zacht dwarrelde hoop in allerliefste dromen voorbij als een bloesemregen rijkelijk florerend, echter kwetsbaar als beginnend mei * dichterlijke vrienden…

Als de liefde is ontloken, het hardste steen gebroken, en de moordkuil dichter wordt. Dag dromen.…

tussen droom en daad... (W.Elsschot) er wordt heel wat geschreven in en dichtersleven... doch met zestig dacht ik stellig 't mooiste moet nog komen maar zoals ik ooit eens schreef; 'de dichter is een dromer'…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

een woordenstroom binnen de dijken met uiterwaarts verlangen stroomafwaarts wacht een zee aan rijmwoorden waar men stroomopwaarts slechts van mag dromen dichter bij het water wacht de poëet op inspiratie…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd. Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…

nooit meer echt niets altijd wel iets het denken aan kan, zal nooit weggaan dromen, blijven dromen tot werkelijkheid laten komen doen wat kan en mag met een traan, of een lach woorden van een dichter maken het leven lichter houden van zo mooi beschreven dicht, heel dichtbij dat vers leven…

de donkerte vlindert in onze schemering donkerrood gekleurd haar gefladder zoetig gegeurd maakt de duisternis op donkerblauw en zwart voor haar eindige nacht ze geeft me onze droom ik droom hem zacht en wacht niet lang laat mijmeringen en herinneringen dichter komen tot de angst verschijnt hij overvalt te lang het donkerrode,…

je vraagt waarom mijn dromen niet voor zomer kiezen wanneer rupsen uit mijn kleren kruipen en in de nacht vallen, onherkenbaar voor de dichter die naaktheid aankleedt met het zeehemd nog in zijn handen gevouwen onder een heldere hemel en fonkelende vrouwenborsten in overmoed van liefde en het bevelend vuur dat vreet…

ze zijn zo gelijk verschillend de dichters in het gedorste avondlicht het vuur draagt gezichten soms verborgen in een nachtverhaal dat dromen stolt tot onbegrepen stenen waarop het handschrift rilt en rolt maar ik hoor ook kleuren knetteren, gedachten die hangen als madeliefjes aan een hals een warme borst waait nog voorzichtig…

Mijn moeder bracht het vroeger als een feit: ‘Je willetje, dat staat achter de deur’ Bij opvoeding was strengheid de teneur Toch geldt wat zíj zei nog in deze tijd: Een warrig oudje (is dat niet infaam?) Noemt men nu ook al gauw wilsonbekwaam!…

Dicht dichter dan bij mij wil jij komen als jij verschijnt in mijn dromen draag ik je op zinderende zonnestralen van de zee naar het zenit waar wij ineen vloeien tot het eind ons omlijnt jij en ik zijn een teken van een lijn waarvan de uiteinden in stralende oneindigheid samenkomen als een cirkel vol van dromen…

kijk maar ik wil jouw ogen vangen praat ik fluister woorden naar binnen en droom jouw lippen op de mijne voel je armen waarin ik wil schuilen mijn handen willen jou strelen dichterbij dichter bij mij…

Ik zie je in mijn dromen steeds dichter bij me komen, dan wil ik voor je gaan staan en raak ik je bijna aan, teder wil ik je zoenen en strelen met jou dat warme gevoel delen vriendschap en liefde geven zo ik met jou willen beleven.…

valt licht kantelt mijn horizon of scherpt haar schijn aan het steen van de dichter die van drinken en dromen weet kom leg je hartslag in mijn hand vals licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief…

* Rutger Kopland, een van Nederlands meest geliefde dichters, was behalve dichter en psychiater ook commissielid van de commissie voor de reizende tentoonstellingen van kunst gemaakt door mensen met een psychiatrische handicap.…

en de pijn wat doen we met de pijn generfd tot in de muren van dit huis het lijkt alsof wij nooit bestonden en misschien moeten wij het maar zo laten of zal ik langs de ramen gaan en dichters vragen maar vragen zijn vervelend en dichters houden niet antwoorden waarin dromen zinloos ijlen omdat moeder of vader enkel in steen sprak…

weeg de woorden langer ween de stiltes korter woedend ongeloof en wranger dicht lang niet zo als Gorter droom de dagen lichter drink de nachten zwaarder dronken ongeluk en dichter wees mijn engelbewaarder…

kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen Een dichter zegt ja noch nee Een dichter is muziek Een dichter komt aan Een dichter is uniek Een dichter zon noch maan Een dichter is de dood De dichter…

In het gebied waar dromen leven, en wensen geven, je laten beven, een zoet verlangen, in emoties gevangen, momenten wachten, de daad verzachten, ben ik in gedachten. Ik denk aan jou, aan ons, en hun. En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

Soms ben ik te blind om dichter bij te komen, bij te leven, alleen te dromen.…

Dichters zijn wakkere helden. Dromers zijn bedriegers. Dromen zijn bedrog.…

verhalen zingen over vreugde en smart die de winden fluisteren Laat mij de nectar van je lippen drinken O liefste Kom dichter bij me dichter dan de geur van jasmijn dichter dan regen op mijn huid Omhels mij zoet Omvat iedere vezel zoals de winde doet de winde van de nacht…

Kiezel met dromen, verlang naar het donker, gezeten op pluche, rood pluche Dicht naast haar, warmte van haar hand, langzaam omhoog langs je dij, steeds hoger, dichter en dichter naar je Kiezels, zoet en warm, jouw kiezels Een blik in haar ogen, priemend door het duister zegt ik wil ze, jouw kiezels, haar hand kruipt hoger, hoger, dichter, warmer…

Was ik maar dichter Dichter bij jou Was ik maar dichter Dan kon ik dichter zijn Bij jou…

Hoe dichter de dichter bij het licht, Hoe dichter de dichter dicht.…

droom aan scherven, in tienen thans genegen minder hoog te achten onzinnigheid te zeven na veel zessen en vijfen want fier deelt de vierendeler uit ik tel verder af driewerf tweespalt eenvoud mijn schaal van dichter eindigt bij onbenul…